Financial Times: Το ΔΝΤ με συνταγή Βραζιλίας ή Αργεντινής στην Ελλάδα;

• Μια ανάσα πριν μπουν οι τελικές πινελιές στο σχέδιο στήριξης της Ελλάδας, μια ιστορική αναδρομή σε παραδείγματα χωρών που δανείστηκαν από το ΔΝΤ, μπορεί να αποτελέσει λόγο για αισιοδοξία ή απαισιοδοξία για το μέλλον της χώρας

Όπως διαβάζουμε στους Financial Times, στην πρώτη κατηγορία ανήκει η ιστορία της Βραζιλίας, η οποία δανείστηκε 30 δισεκατομμύρια από το ΔΝΤ το 2002 και σε συνδυασμό με ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής αυστηρότητας, κατάφερε να επανακτήσει την χαμένη αξιοπιστία της στις αγορές. Η ιστορία που αντιθέτως μπορεί να προκαλέσει πανικό, είναι αυτή της Αργεντινής. Το Ταμείο σε αυτήν την περίπτωση έδωσε δάνεια, όμως η κυβέρνηση δεν τήρησε τα μέτρα τα οποία είχε συμφωνήσει οπότε και το 2001 κήρυξε την μεγαλύτερη πτώχευση εθνικού κράτους στην παγκόσμια ιστορία.
Υπάρχει μια πολύ δύσκολη ισορροπία μεταξύ της δημοσιονομικής πειθαρχίας που καθησυχάζει τις αγορές αφενός και της μείωσης του κόστος δανεισμού, και η χώρα να αποφύγει να πέσει σε σοβαρή ύφεση αφετέρου οπότε και να μην μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της.
«Το βασικό δεν είναι η βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση αλλά να γίνονται κινήσεις βραχυπρόθεσμα που όμως θα πείσουν τις αγορές σχετικά με την μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική πειθαρχία» δήλωσε ο Ουσμένε Μάντενγκ, πρώην μέλος του ΔΝΤ και επικεφαλής σύμβουλος της Ashmore Investment Management. «Το πρόγραμμα θα πρέπει να εφαρμοστεί στην πληρότητά του από την αρχή ως αποδεικτικό στοιχείο ότι η χώρα είναι ικανή να αντέξει.»
Οι όποιοι υπολογισμοί εξαρτώνται από ρευστούς παράγοντες όπως οι ορέξεις των επενδυτών καθώς και η εμπιστοσύνη που θα δείξουν οι αγορές προς την ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει το δημοσίευμα.
Ένας πρώην οικονομολόγος του ΔΝΤ ο Σάιμον Τζόνσον δήλωσε ότι το πρόγραμμα της Ελλάδας έχει λίγες πιθανότητες επιτυχίας: «Η καθαρή σύγκριση με την Αργεντινή έχει να κάνει με τη σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία.» Η Ελλάδα έχει το ευρώ, η Αργεντινή είχε συνδέσει το νόμισμά της με το δολάριο. «Θυμίζει μια κλασσική περίπτωση μιας ανερχόμενης αγοράς με ένα υπερτιμημένο σταθερό νόμισμα.»
Όπως δηλώνει ο κύριος Τζόνσον κατά τη διάρκεια της κρίσης στην Αργεντινή ο λόγος του ΑΕΠ προς το χρέος ήταν 62%, ενώ της Ελλάδας είναι σχεδόν διπλάσιος. Το έλλειμμα της Αργεντινής κυμαινόταν στο 6.4% στου ΑΕΠ σε σύγκριση με το 12.7% της Ελλάδας.
Υπολογίζει ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί ένα πακέτο 200 δισεκατομμυρίων ευρώ για τα επόμενα τρία χρόνια. Όμως όπως όλα δείχνουν πρόκειται για μικρότερο ποσό της τάξεως του 40 με 45 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι η χώρα θα πρέπει να μεταβεί σε πρωτογενές έλλειμμα (χωρίς να συνυπολογίζονται οι τόκοι επί του χρέους) της τάξεως του 6% ενώ πέρσι είχε 7.7%. Με οικονομικούς όρους πρόκειται για τεράστιο νούμερο που απαιτεί αυστηρές περικοπές σε δημόσιους μισθούς και υπηρεσίες.
Όπως διαβάζουμε στο δημοσίευμα, αξιωματούχοι του ΔΝΤ δηλώνουν ότι χώρες όπως η Τζαμάικα που αντιμετώπιζαν παρόμοια προβλήματα τα είχαν καταφέρει, στα τέλη της δεκαετίας του 1970 αρχές 80-λίγες όμως σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Μια τέτοια αλλαγή μοιάζει μάλλον ανέλπιδα σε μια χώρα όπου οποιαδήποτε προσπάθεια να μειωθούν τα έξοδα και οι μισθοί προκαλεί κοινωνική αναταραχή.
Η εναλλακτική λύση είναι να γίνει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους πριν οι αγορές σπρώξουν την Ελλάδα στη χρεοκοπία. Όμως αυτό θα σήμαινε ότι οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων, κατά κύριο λόγο Γερμανοί και Γάλλοι τραπεζίτες, θα έχουν απώλειες σε κεφάλαιο και πολύ πιθανόν να μην γίνει δεκτή από τις χώρες της Ευρωζώνης που θα συγχρηματοδοτήσουν το σχέδιο διάσωσης.
Η φλόγα της ελπίδας, ότι θα δούμε μια επανάληψη του βραζιλιάνικου παραδείγματος, τρεμοσβήνει. Την επισκιάζει η απειλητική σκιά του παραδείγματος της Αργεντινής.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση