Η αχαριστία της Γερμανίας

Υπάρχουν γεγονότα της Ιστορίας τους που οι Γερμανοί θέλουν να ξεχάσουν, όπως η επέτειος της 8ης Αυγούστου 1953. Τότε που, με την ελληνική υπογραφή, σώθηκαν. Αλλά αυτό το ιστορικό γεγονός σκοπίμως η Μέρκελ, ο Σόιμπλε και οι λοιποί… σκληροί της Γερμανίας κάνουν σαν να μη συνέβη ποτέ. Ο,τι και να κάνουν, όμως, η Ιστορία και σε αυτό το ζήτημα, όπως και στα εγκλήματά τους στον Α’ και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, θα τους κυνηγά πάντα. Στην Ελλάδα, λοιπόν, όσο κι αν τους πονάει, θα χρωστούν αυτό που στη συνέχεια άπαντες χαρακτήρισαν «γερμανικό θαύμα».

Διότι, εάν η χώρα μας δεν είχε πει το «ναι», όπως και οι άλλες, τότε η καταχρεωμένη Δυτική Γερμανία πολύ απλά θα είχε καταντήσει όπως η Ανατολική, καθώς θα έπρεπε να καταβάλει στις χώρες τις οποίες κατέστρεψε τα λεφτά που τους άρπαξε, λεηλατώντας τις οικονομίες και τις υποδομές τους για να τροφοδοτήσει τη ναζιστική μηχανή. Ήταν 27 Φεβρουαρίου του 1953 όταν οι πιστωτές της Γερμανίας, με πρωτοβουλία των ΗΠΑ, συγκεντρώθηκαν στο Λονδίνο για να διευθετήσουν το χρέος της Γερμανίας, και συγκεκριμένα αυτό της Δυτικής.

Το γερμανικό χρέος (προπολεμικό και μεταπολεμικό) ανερχόταν σε 32 δισεκατομμύρια μάρκα, χωρίς να υπολογίζονται οι πολεμικές επανορθώσεις και οι αποζημιώσεις. Στους πιστωτές περιλαμβάνονταν χώρες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, το Ιράν, η Ιταλία, η Ισπανία, η Ελβετία, η Γιουγκοσλαβία, η Νότιος Αφρική και η Ελλάδα. Η Σοβιετική Ενωση και οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης δεν συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις.


Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν περίπου έξι μήνες και στις 8 Αυγούστου 1953 υπεγράφη η Συμφωνία του Λονδίνου για τα Γερμανικά Εξωτερικά Χρέη (London Agreement on German External Debts), που προέβλεπε «κούρεμα» κατά 60% και αποπληρωμή τους με μάρκα σε 30 χρόνια.

Ένας σημαντικός όρος της συμφωνίας ήταν ότι αποπληρωμή θα γινόταν εφόσον η Δυτική Γερμανία είχε εμπορικό πλεόνασμα και η εξυπηρέτηση του χρέους δεν θα ξεπερνούσε το 3% των εσόδων της από το εξαγωγικό εμπόριο.

Από ελληνικής πλευράς, τη συμφωνία υπέγραψε ο πρεσβευτής μας στο Λονδίνο Λέων Β. Μελάς και κυρώθηκε από τη Βουλή με τον νόμο 3480/56. Μάλιστα, η τελευταία δόση του κουρεμένου χρέους τους πληρώθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2010, όταν οι Γερμανοί μάς «έραβαν» το σκληρό και ανάλγητο πρώτο Μνημόνιο, χωρίς να μας «κουρέψουν» ούτε ευρώ! Το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να σώσουν τις τράπεζές τους και να μας βάλουν τη θηλιά μιας άγριας λιτότητας, υποθηκεύοντας και τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας μας.

Η απορία μας είναι μία: Γιατί, μέρα που ήταν, κυβέρνηση και αντιπολίτευση ξέχασαν να θυμίσουν στους αχάριστους Γερμανούς ότι μας χρωστούν πολύ περισσότερα από όσα μας έδωσαν και να επαναφέρουν το θέμα της διαγραφής του χρέους; Έστω για την ιστορική καταγραφή της υπενθύμισης. Τόσος φόβος πια;

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση