Ερντογάν: Παντοδύναμος, αλλά ευάλωτος

Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν βρίσκεται στην πολύ ιδιαίτερη θέση ενός πολιτικού που είναι ταυτόχρονα παντοδύναμος και εξαιρετικά ευάλωτος. Το οικονομικό θαύμα πάνω στο οποίο βάσισε την πολιτική ανέλιξή του καταρρέει μπροστά στα μάτια του και οι εκκλήσεις προς τους συμπατριώτες του να ανταλλάξουν το χρυσάφι ή τα δολάρια που ίσως έχουν «στο μαξιλάρι τους» με τουρκικές λίρες δεν δείχνει τίποτε άλλο παρά την απελπιστική θέση στην οποία έχει περιέλθει.

Δεν έχουν περάσει ούτε δύο μήνες από τον κολοφώνα της πολιτικής καριέρας του, την κατάκτηση του αξιώματος της ενισχυμένης προεδρίας. Με την εξαίρεση της κουρδικής εξέγερσης, που εξακολουθεί να μαίνεται στη νοτιοανατολική Τουρκία, ο Ερντογάν έχει επιτύχει όλους τους εσωτερικούς πολιτικούς στόχους του: Επέζησε από την απόπειρα πραξικοπήματος, διέλυσε με μαζικές συλλήψεις και διώξεις το δίκτυο του ιεροκήρυκα Γκιουλέν, αναθεώρησε το τουρκικό σύνταγμα ώστε να ενισχύσει τις εξουσίες του προέδρου, κέρδισε το σχετικό δημοψήφισμα και τις εκλογές με τις οποίες αναδείχθηκε ο ίδιος πρόεδρος. Η κοινωνία των πολιτών, που είχε ξεσηκωθεί στο Πάρκο Γκεζί το 2013, έχει πλέον φιμωθεί, οι εφημερίδες έχουν γίνει όλες φιλοκυβερνητικές και η ρεπουμπλικανική αντιπολίτευση είναι αδύναμη και σπαρασσόμενη από εσωτερικές έριδες. Οταν τελειώσει η νέα προεδρική θητεία του, το 2023, ο Ταγίπ Ερντογάν θα βρίσκεται στο τιμόνι της Τουρκίας ως πρωθυπουργός ή πρόεδρος επί 20 ολόκληρα χρόνια.


Είναι εύκολο όλα αυτά να προξενήσουν παραισθήσεις μεγαλείου στον ένοικο ενός προεδρικού μεγάρου που μοιάζει περισσότερο με παλάτι σουλτάνου. Εδώ όμως έρχεται η οικονομική πραγματικότητα να προσγειώσει τον Τούρκο πρόεδρο και να θέσει υπό αμφισβήτηση την απόφασή του να οικοδομήσει στρατηγική σχέση με τη Μόσχα ανοίγοντας μέτωπο με την Ουάσιγκτον. Οι φιλοδοξίες του Ταγίπ Ερντογάν απειλούνται πλέον από την υπερθέρμανση της τουρκικής οικονομίας, από τον πληθωρισμό, που κυμαίνεται στο 16%, από τα διογκούμενα ελλείμματα του εμπορικού ισοζυγίου και το πάρτι των ταχύτατων ρυθμών ανάπτυξης (7,5% το πρώτο τρίμηνο φέτος), που χρηματοδοτούνται όμως από τον επισφαλή υπέρογκο δανεισμό.

Μέχρι στιγμής, ο εθνικιστικός τόνος που δίνει ο Ερντογάν στην αντιπαράθεση, μιλώντας για «οικονομικούς δολοφόνους» και αναφωνώντας «Αν αυτοί έχουν τα δολάριά τους, εμείς έχουμε το λαό μας και τον Θεό μας», λειτουργεί υπέρ του. Δεν πρέπει όμως να υποτιμηθεί το γεγονός ότι η τουρκική κοινωνία βρίσκεται σε κατάσταση σοκ, χωρίς να έχει γίνει ακόμη αντιληπτό τι ακριβώς συμβαίνει στην οικονομία. Το ερώτημα είναι πώς θα αντιδράσουν οι Τούρκοι όταν οι δυσκολίες γίνουν ορατές και στην καθημερινότητα.

Ευριδίκη Μπέρση
Καθημερινή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση