Τραγική Ηγεσία
Γράφει ο Θοδωρής Γεωργακόπουλος
Σε στιγμές όπως η τραγωδία στο Μάτι μια χώρα χρειάζεται ένα μηχανισμό που να μπορεί να ανταπεξέλθει στις έκτακτες συνθήκες οργανωμένα και συντονισμένα, σύμφωνοι, αλλά χρειάζεται και κάτι άλλο αρκετά σημαντικό: μια ηγεσία που να μπορεί να εκφράσει την οδύνη του λαού ή, έστω, να δείξει ότι την αντιλαμβάνεται. Είναι σπάνιες αυτές οι στιγμές, και εξαιρετικά σημαντικές, γιατί είναι τότε μόνο που λαοί (και ειδικά λαοί όπως ο δικός μας) βρίσκουν τα πράγματα που τους συνδέεουν -εν προκειμένω, τον πόνο. Αν το καλοσκεφτεί κανείς εμείς πουθενά δεν βρισκόμαστε. Δεν υπάρχουν κοινές ελληνικές “αξίες”, ούτε καθολικά αποδεκτές αλήθειες εδώ. Κάθε θέμα υπάρχει για να μας διαιρεί σε ομάδες που μισιούνται. Οπότε μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, σε αθλητικούς θριάμβους και σε τραγωδίες βρισκόμαστε. Μόνο τότε ζούμε μια συλλογική, κοινή εμπειρία όλοι μαζί.
Και σε τέτοιες στιγμές είναι που έχουμε ανάγκη μια ηγεσία που αφουγκράζεται, καταλαβαίνει και αντανακλά τον κοινό μας πόνο. Δεν είναι περίπλοκο πράγμα. Απλά να βγει κάποιος τη στιγμή του σοκ και να πει δυο λόγια που να εκφράζουν αυτό που ζούμε. Δε χρειάζεται καν να αρχίσει τα “ich bin ein Berliner” ή να μας πει για “blood, sweat and tears”. Δεν χρειάζεται να σαγηνεύσει κανέναν ή να συγκινήσει τα πλήθη. Απλά να πει δυο ανθρώπινα λόγια που να υποδηλώνουν συντριβή, οδύνη, ταπεινότητα, μια φυσιολογική αντίδραση στο μέγεθος της τραγωδίας, μια ειλικρινή ανθρώπινη συγγνώμη, μια ανάληψη ευθύνης και υπόσχεση για αντίδραση, για προσαρμογή, για βελτίωση.
Σε πολλές αντίστοιχες στιγμές της παγκόσμιας ιστορίας οι ηγέτες έκαναν αυτή τη δουλειά-ακόμα και ηγέτες που κατά τα άλλα ήταν διεφθαρμένοι, καθίκια ή, απλά, άχρηστοι. Αυτό το απλό, το ανθρώπινο, το υποτυπώδες, το κατάφερναν.
Τις τελευταίες τραγικές εβδομάδες το οδυνηρό τραύμα της πολύνεκρης τραγωδίας στο Μάτι συμπληρώθηκε από την οδυνηρή διαπίστωση ότι δεν έχουμε τέτοια ηγεσία. Αυτό που θα μείνει δεν είναι οι ελλείψεις του κρατικού μηχανισμού, τα κομματόσκυλα σε θέσεις ευθύνης και η ασυντόνιστη ανταπόκριση σε μια κρίση -αυτά τα ξέραμε και λίγο πολύ τα περιμένουμε διαχρονικά από το κράτος μας, δεν προκαλούν έκπληξη, μολονότι, όπως γράψαμε και την προηγούμενη φορά, είναι οδυνηρό όταν τα βλέπεις μπροστά σου
Από τη live τηλεοπτική σύσκεψη την ώρα του χάους όπου δεν ανάφεραν τους νεκρούς, στην ακαριαία ενεργοποίηση των τρολ στο ίντερνετ για να βρίζουν τα θύματα και την αντιπολίτευση, στις δηλώσεις Καμμένου στο BBC, στην απίστευτη συνέντευξη Τύπου, στο μπάχαλο με τον αριθμό των θυμάτων, στις αποτρόπαιες δηλώσεις κάθε Πολάκη, Δούρου, Κουβέλη (Αυλωνίτου, Βερναρδάκη, δεν υπάρχει τέλος) στις “διορθώσεις” δηλώσεων από τον στρατευμένο καθεστωτικό Τύπο και, βέβαια, στο πιο χαρακτηριστικό σημείο από όλα: όλες οι αντιδράσεις, οι παραιτήσεις, οι υποσχέσεις για σχέδια πολιτικής προστασίας, τα ραντεβού για την κλιματική αλλαγή, η ανακοίνωση του αριθμού των νεκρών, όλα έγιναν μόνο με τραγική καθυστέρηση, με το στανιό, μόνο μετά από τη γενική κατακραυγή.
Η χώρα μας δεν έχει ικανούς ηγέτες (θα έλεγε κανείς ότι πολύ σπάνια είχε στην ιστορία της) αλλά από ότι αποδεικνύεται και τις τελευταίες εβδομάδες σε κάποιες σημαντικές θέσεις ηγεσίας δεν έχει ούτε καν αξιοπρεπείς ανθρώπους.
Δεν χρειαζόμαστε τον Βενιζέλο, τον Ομπάμα ή τον Νέλσονα τον Μαντέλα. Δεν θέλουμε χαρισματικούς και λαοπλάνους. Από ό,τι φαίνεται, δεν μπορούμε να βρούμε ούτε βαρετούς καπάτσους χαρτογιακάδες που “να κάνουν τη δουλειά”. Τουλάχιστον όμως θα πρέπει να ψάξουμε να βάλουμε σε αυτές τις θέσεις ανθρώπους που να μπορούν απέναντι στην τραγωδία να αντιδρούν σαν φυσιολογικοί άνθρωποι, με την ενσυναίσθηση και την αξιοπρέπεια ενός ισορροπημένοι ενήλικα και όχι σαν κακομαθημένοι έφηβοι, έξαλλοι επειδή “τους έκατσε η στραβή στη βάρδια”.
Καθημερινή
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...