Η βασίλισσα είναι γυμνή

Του Ανδρέα Μήλιου

Το επί δεκαετίες θελκτικό, αραχνοΰφαντο φόρεμα της Αριστεράς αποδεικνύεται τελικά ότι δεν ήταν κατασκευασμένο από ακριβό ύφασμα αλλά από φύλλα συκής. Τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης ήταν αρκετά για να πέσουν όλα τα φύλλα και να αποκαλυφθεί η γύμνια ενός κακοφορμισμένου σώματος που στηρίζεται σε πήλινα πόδια, ανίκανα να σηκώσουν το βάρος μιας ηθικής, δημοκρατικής διακυβέρνησης. Το μόνο που απέμεινε στο αντιαισθητικό σώμα της είναι οι ιδεολογικές παρωπίδες που περιορίζουν την ευρύτητα του ορίζοντα, θολώνουν την ποιότητα της λογικής σκέψης και πράξης και δεν επιτρέπουν την κατασκευή γεφυρών, οι οποίες είναι αναγκαίες για να συνδέσουν τον ουτοπικό και μανιχαϊστικό μαρξιστικό κόσμο με τη μετανεωτερική πραγματικότητα.

Στερημένη προαίρεσης και αρετής (=έθος+λόγος+φύσις), η κυβερνώσα Αριστερά, με περίσσιο θράσος, υπερφίαλο ναρκισσισμό και αυτοκρατορική αντίληψη και εργαλεία την εμπάθεια, τη μνησικακία, τη μοχθηρία, την εργαλειοποίηση της βίας και την υποδαύλιση των παθών επεξεργάζεται αριστοτεχνικά το θυμικό των θυμάτων της κρίσης, με μαεστρία παρόμοια με αυτήν που επέδειξε ο Φειδίας κατά τη φιλοτέχνηση των γλυπτών του Παρθενώνα.

Ωστόσο, παρά τις σταλινογκεμπελικές πρακτικές, τα αριστερά προτάγματα της κοινωνικής δικαιοσύνης, των ίσων ευκαιριών, της βελτίωσης των συνθηκών εργασίας και του βιοτικού επιπέδου των ευπαθών ομάδων και της απελευθέρωσης από τα δεσμά της αντισυστημικότητας απομυθοποιήθηκαν από τις ψευδείς υποσχέσεις, τα σκάνδαλα, την υποκρισία, τη διαφθορά και την καταρράκωση των θεσμών και της επιχειρηματικότητας∙ ακυρώθηκαν από τις περικοπές του ΕΚΑΣ και των συντάξεων, την αδυναμία αντιμετώπισης της ανεργίας, την ανικανότητα σύλληψης της φοροδιαφυγής, την εμπλοκή κυβερνητικών και κομματικών στελεχών σε σκάνδαλα, την ευνόηση της βίας και της παραβατικής συμπεριφοράς, τον εξισωτισμό προς τα κάτω, τον αρρωστημένο κρατισμό, τον ευτελισμό των θεσμών (παιδεία, δικαιοσύνη, θρησκεία, κ.λ.π.), την εκποίηση της εθνικής ταυτότητας, τις απάνθρωπες συνθήκες λειτουργίας των κέντρων υποδοχής προσφύγων, κ.α.


Αν κυριότερες παράμετροι της κοινωνικής δικαιοσύνης είναι η αντιμετώπιση της φτωχοποίησης και του κοινωνικού αποκλεισμού, η ευχερής πρόσβαση στην αγορά εργασίας, η προσφορά ποιοτικού επιπέδου εκπαίδευσης και υγείας, η εξάλειψη των διακρίσεων και η αξιοκρατία, ποιος σώφρων και νοήμων πολίτης μπορεί να υποστηρίξει ότι, στα χρόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, βελτιώθηκε το επίπεδο ζωής των φτωχότερων στρωμάτων του πληθυσμού και των ευπαθών ομάδων, δημιουργήθηκαν ευκαιρίες απασχόλησης, βελτιώθηκε το επίπεδο υγείας του γενικού πληθυσμού, αναβαθμίσθηκε το επίπεδο εκπαίδευσης και καταπολεμήθηκε η διαφθορά; Προφανώς κανείς! Εκτός και αν δεχθούμε ότι οι περικοπές του ΕΚΑΣ, των συντάξεων και του επιδόματος θέρμανσης, η υψηλή ανεργία, η εξοντωτική φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών, η αύξηση του ΦΠΑ, οι προσλήψεις κομματικών στελεχών στο Δημόσιο, κ.ά. συμβάλλουν στην εμπέδωση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Στη δική μου αντίληψη, πάντως, τα τελευταία χρόνια, δεν περιήλθε η κατασκευή και λειτουργία ούτε μιας υποστηρικτικής δομής για παιδιά, ηλικιωμένους ή άλλες ευπαθείς ομάδες. Το ένα τρίτο των παιδιών συνεχίζει να μένει κάθε χρόνο εκτός παιδικών σταθμών, οι οίκοι ευγηρίας και τα ιδρύματα των ΑΜΕΑ υπολειτουργούν ή κλείνουν και όσα παραμένουν ανοικτά το οφείλουν στις ηρωικές προσπάθειες των εργαζομένων που εργάζονται απλήρωτοι.

Φύλλο συκής αποδείχθηκε, τέλος, και το θρυλικό ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς που επιτηδευμένα, με περισσή επιμέλεια και συνέπεια, καλλώπιζαν επί χρόνια πραγματικοί, ψευδεπίγραφοι και καιροσκόποι αριστεροί, από όλο το φάσμα της κοινωνικής, πολιτικής και πολιτιστικής ζωής. Μέσα σε τέσσερα χρόνια, οι πυλώνες του λουστραρισμένου οικοδομήματος γκρεμίσθηκαν συθέμελα. Ο πρώτος με την κυβερνητική συνεργασία με τους ακροδεξιούς, εθνολαϊκιστές των ΑΝΕΛ (τα κόκαλα των Μαρξ-Λένιν ακόμα τρίζουν!), ο δεύτερος με την υποτακτικότητα στους Αμερικανούς και στη "Μαντάμ Μέρκελ", ο τρίτος με το δημοψήφισμα-παρωδία και οι υπόλοιποι με τα σκάνδαλα που ακολούθησαν και φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια μετά τη βροχή. Από τον αντιαμερικανισμό και την αντισυστημικότητα, με τα οποία γαλουχήθηκαν όλες οι γενιές των αριστερών, απέμειναν μόνο η υποκριτική ετήσια πορεία προς την Αμερικανική Πρεσβεία και ένα τρεμάμενο χέρι επαιτείας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα δεκάδες σκάνδαλα που ακολούθησαν πριόνισαν το ανύπαρκτο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς και πιστοποίησαν τον ηθικό εκφυλισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Οι διακινητές του ηθικού πλεονεκτήματος αποδείχθηκαν κιβδηλοποιοί και παραχαράκτες του νοήματος της λέξης ήθος.

Για του λόγου το αληθές, παραθέτω ορισμένα από τα σκάνδαλα: Η διαπραγμάτευση του κ. Γ. Βαρουφάκη που μας κόστισε τουλάχιστον 100 δισ., η υποχρέωση του ΤΣΜΕΔΕ και των λοιπών Ταμείων να συμμετάσχουν στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΑΤΤΙΚΑ ΒΑΝΚ με ποσό 800 εκατ., για να δοθεί δάνειο ύψους 1,5 δισ. στον κ. Καλογρίτσα, ώστε να μπορέσει να συμμετάσχει σε δημόσιους διαγωνισμούς∙ ο διαγωνισμός–φιάσκο για την παραχώρηση των συχνοτήτων στους τηλεοπτικούς σταθμούς∙ η αποκάλυψη ότι η κυβερνητική εφημερίδα "ΑΥΓΗ" διατηρεί εξωχώρια εταιρεία∙ η εξαγορά ζημιογόνου εταιρείας των Σκοπίων από την οικονομικά παραπαίουσα ΔΕΗ∙ η ανεξήγητη τροποποίηση των όρων ανάθεσης της σύμβασης του εμπορευματικού κέντρου του Θριασίου∙ η προσπάθεια πώλησης του κρατικού ποσοστού του "Ελ. Βενιζέλος" για 483 εκατ. αντί 1,1 δισ. που εκτίμησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία και σταμάτησε την πώληση∙ η πώληση οπλισμού στη Σ. Αραβία από προσκείμενο στον κ. Π. Καμμένο μεσάζοντα∙ η συνεργασία ΔΕΠΑ με εταιρεία του υπό δίωξη κ. Λαυρεντιάδη και η αδρή αμοιβή του τσαντοκράτη του υπουργού κ. Ν. Παππά, κ. Μ. Πετσίτη, τέως σερβιτόρου, με περισσότερες από 200.000 ευρώ το χρόνο∙ τα αλλεπάλληλα διοικητικά σκάνδαλα της ΕΡΤ και η λειτουργία της ως αλαλάζον κύμβαλο της κυβέρνησης, χωρίς την επίδειξη ίχνους σεβασμού προς τον Έλληνα φορολογούμενο που τη χρηματοδοτεί∙ η διαχείριση των προσφυγικών κονδυλίων από φιλοκυβερνητικές Μ.Κ.Ο. που προκάλεσε διεθνώς επικριτικές και υποτιμητικές κριτικές για τη χώρα∙ οι ζάπλουτοι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ και το αμερικανοτραφές ζευγάρι που λάμβανε επίδομα ενοικίου από τη Βουλή∙ η μετατροπή του Μητρώου Στελεχών του Δημοσίου, το οποίο τηρεί το ΑΣΕΠ, σε μητρώο αξιοποίησης κομματικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ∙ και τέλος, οι αμέτρητες "τακτοποιήσεις" συζύγων, παιδιών, ερωμένων και συγγενών εξ αίματος και εξ αγχιστείας.

Όμως, όλα αυτά ωχριούν μπροστά στην εξυφανθείσα, από τον αδίστακτο κυβερνήτη-Μεσσία, αποστασία των βουλευτών των ΑΝΕΛ και των άλλων κομμάτων που δηλώνουν ότι θα δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση της άλλοτε επαίσχυντης και εξωνημένης για τους ίδιους αριστεράς. Εξήντα χρόνια τώρα η Αριστερά μιλούσε για την αποστασία της δεκαετίας του ’60 και τώρα ανεβαίνει η ίδια στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου της πολιτικής ανηθικότητας. Ο μέχρι χθες λαλίστατος κυβερνητικός εταίρος βιώνει στο πετσί του την ίδια νεαντερντάλεια συνωμοσιακή μεταχείριση του αριστερού εταίρου του, την οποία γεύτηκαν πρόσφατα ο μέντοράς του και οι για πολλά χρόνια συνοδοιπόροι σύντροφοί του∙ μια συμπεριφορά που τον οδηγεί σε αυτογελοιοποίηση, αφού για την πράξη της αποστασίας διαγράφει τους μισούς βουλευτές του και δίνει αμνηστία στους υπόλοιπους για να μπορέσει να έχει κοινοβουλευτική ομάδα για λίγους μήνες ακόμα.

* Ο κ. Ανδρέας Μήλιος είναι διδάκτορας του πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης, οικονομολόγος
Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση