Η "φασιστικοποίηση" της πολιτικής ζωής

Οι πολίτες και η Ελλάδα πληρώνουν ακριβά ότι οι αυταρχικές πρακτικές θεωρούνται «προοδευτικές»

Aπό τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά

H Ελλάδα, όπως και πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία όπου η εκλεγμένη από τον λαό κυβέρνηση ασκεί την εκτελεστική εξουσία καθώς και τη νομοθετική επειδή πλειοψηφεί στο Κοινοβούλιο. Αρχηγός του κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος δεν έχει πολιτικές αρμοδιότητες, ενώ αρμόδιος για τη διοίκηση του κράτους είναι ο πρωθυπουργός, ο οποίος παίρνει και όλες τις αποφάσεις.

Η Προεδρική Δημοκρατία είναι παρόμοιο πολίτευμα με τη βασιλευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία και τη συνταγματική μοναρχία, με τη μόνη διαφορά ότι στην πρώτη περίπτωση ο αρχηγός του κράτους είναι αιρετός, ενώ στις δύο άλλες κληρονομικός. Ο φασισμός επίσης είναι το πολίτευμα που προτείνει έναν ολοκληρωτικό τρόπο διοίκησης μέσω ενός αρχηγού. Χαρακτηριστικό του φασισμού είναι ο αυταρχισμός και η επιβολή της θέλησης του ενός επί των πολλών. Αυτός είναι ο λόγος που σήμερα η λέξη «φασισμός» χαρακτηρίζει αυταρχικές νοοτροπίες σε όλο το φάσμα του κοινωνικού βίου.

Ο κοινός παρονομαστής και η ουσία όλων των μορφών πολιτεύματος και διοίκησης είναι ότι μόνο ένα πρόσωπο, ο πρωθυπουργός, ο βασιλεύς ή ο δικτάτορας, αποφασίζει για τα πάντα. Συνεπώς ο φασισμός είναι συνυφασμένος με κάθε μορφή εξουσίας. Επί σημαντικών θεμάτων εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής ενίοτε και τα τρία πολιτεύματα καταφεύγουν στη λαϊκή ετυμηγορία μέσω δημοψηφισμάτων, το αποτέλεσμα των οποίων οι πρωθυπουργοί σέβονται. Η βρετανική κυβέρνηση, επί παραδείγματι, σεβάστηκε απολύτως την απόφαση του λαού και δρομολογεί τις διαδικασίες αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Ενωση, οι Ελβετοί αποφάσισαν να σταματήσουν την ανέγερση τζαμιών και να καταργήσουν τη μαντίλα.


Οι Σκοπιανοί επίσης κατέφυγαν σε δημοψήφισμα για το όνομα της χώρας τους. Συνεπώς, μπορούμε να ισχυριστούμε με ασφάλεια ότι σε πολλές χώρες της Ευρώπης η δημοκρατία σε μερικές περιπτώσεις λειτουργεί, παρά το γεγονός ότι όλες οι εξουσίες συγκεντρώνονται ουσιαστικά σε ένα και μόνο πρόσωπο. Ομως, η ειδοποιός διαφορά μεταξύ ενός κοινοβουλευτικού πρωθυπουργού και ενός δικτάτορα είναι ο βαθμός της σύμπλευσης των πολιτικών αποφάσεων του ενός με τη θέληση του λαού.

Επί τη βάσει των ανωτέρω πολιτικών ορισμών και παραδειγμάτων, στην Ελλάδα η κοινοβουλευτική δημοκρατία ουδέποτε λειτούργησε, επειδή οι κυβερνήσεις σπάνια κατέφευγαν στη λαϊκή ετυμηγορία επί σημαντικών θεμάτων. Αποτελεί επίσης παγκόσμια πρωτοπορία το γεγονός ότι στο τελευταίο δημοψήφισμα, στο οποίο κατέφυγε η κυβέρνηση-ΜΚΟ για το θέμα της επιβολής των Μνημονίων και της νέας κατοχής της χώρας μας, η βούληση του λαού περιφρονήθηκε.

Η είσοδος επίσης στην Ευρωπαϊκή Ενωση έγινε χωρίς δημοψήφισμα. Η πολιτική απόφαση ενός ανθρώπου μετέτρεψε την Ελλάδα από έθνος-κράτος σε πολυεθνικό χώρο, όπου οι πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται στο Βερολίνο επί τη βάσει των γερμανικών συμφερόντων.

Ο λαός επίσης δεν ρωτήθηκε εάν επιθυμούσε να απεμπολήσει το εθνικό του νόμισμα και να το αντικαταστήσει με το ευρώ, όπως επίσης δεν ρωτήθηκε για την επιβολή του ΕΝΦΙΑ, για το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων και τη λεηλασία των συνταξιοδοτικών ταμείων, για την εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας και της πολιτιστικής κληρονομιάς στα ξένα αρπαχτικά, καθώς και για τη δήμευση της ιδιωτικής περιουσίας.

Το άκρον άωτον της φασιστικής νοοτροπίας και των πρακτικών στη χώρα μας αποτελεί το γεγονός ότι, ενώ οι Σκοπιανοί κατέφυγαν σε δημοψήφισμα για να αποφασίσουν για το όνομα της χώρας τους, αντίστοιχες προτάσεις, δηλαδή να αναζητήσουν οι κυβερνώντες στην Ελλάδα τη λύση στο σημαντικότερο ίσως εθνικό θέμα μετά την Επανάσταση του 1821 σε δημοψήφισμα, απερρίφθησαν μετά βδελυγμίας, παρά το γεγονός ότι το 80% του ελληνικού λαού δεν επιθυμεί την παράδοση εθνικού ζωτικού χώρου σε άλλα έθνη.

Με τη Συμφωνία των Πρεσπών και επί τη βάσει διεθνών συνθηκών οι Σκοπιανοί θα μπορούν να έχουν πλέον πρόσβαση στον αλιευτικό και υποθαλάσσιο πλούτο του Αιγαίου, ενώ οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν θα μπορούν πλέον να χρησιμοποιούν το όνομα «Μακεδονία» στα προϊόντα τους. Ρωτήθηκαν άραγε οι Μακεδόνες αλιείς, επιχειρηματίες και εργαζόμενοι από την κυβέρνηση-ΜΚΟ εάν επιθυμούν να μοιραστούν το προϊόν του μόχθου τους με τους Σκοπιανούς και αυτούς που κρύβονται πίσω από αυτούς;

Αυτό που σήμερα βιώνουν οι πολίτες και η χώρα μας είναι τα αποτελέσματα της μακροχρόνιας καλλιέργειας της φασιστικής νοοτροπίας στην Ελλάδα, όπου αυταρχικές πρακτικές εμπεδώνονταν στη συλλογική συνείδηση ως «προοδευτικές και δημοκρατικές». Επειδή όμως η φασιστική νοοτροπία είναι κακός σύμβουλος, τα χείριστα έπονται.

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση