Ο Ερντογάν απειλεί… με εξαφάνιση τους πάντες στη περιοχή

Απλώς αδυνατεί να μιλήσει αλλιώς

Το πρώτο πράγμα που σου έρχεται διαβάζοντας τη συγκεκριμένη αποστροφή του λόγου του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν η οποία έγινε πριν λίγες ώρες, κατά τη διάρκεια ομιλίας του στη Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση. Η πρώτη σκέψη πάντως που δημιουργήθηκε, είναι τι θα έφτανε να λέει ο άνθρωπος αυτός, εάν η Τουρκία διέθετε πυρηνικό οπλοστάσιο. Μπροστά του ο Κιμ Γιονγκ Ουν μοιάζει «τέρας» ορθολογισμού, λογικής και ψυχραιμίας.

Γράφει ο Μιχαήλ Βασιλείου

Ας δούμε όμως την αποστροφή της ομιλίας του όπως την μετέδωσε το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΚΥΠΕ): «Θέλω από εδώ να το επαναλάβω για άλλη μια φορά ότι στην Κύπρο και το Αιγαίο δεν μπορεί να γίνει κανένα βήμα χωρίς την Τουρκία. Αυτοί που προσπαθούν να μας αγνοήσουν σε αυτή την περιοχή πρέπει να γνωρίζουν πολύ καλά ότι πάνω από όλα θέτουν σε κίνδυνο τη δική τους ύπαρξη.

»Όπως και σε κάθε θέμα, αυτό που προτιμούμε στην Κύπρο και το Αιγαίο είναι μια κατάσταση από την οποία όλοι να κερδίζουν (win win). Ενώ υπάρχουν τρόποι για να κερδίσουμε όλοι μαζί, αυτοί που θέλουν να οδηγήσουν τα πράγματα σε διαμάχη και κρίση πρώτα θα δώσουν λογαριασμό στο δικό τους λαό».

Αν επιχειρήσει κανείς να αποκωδικοποιήσει αυτή την ομιλία, βλέπει δυο χαρακτηριστικά. Το πρώτο είναι το συνηθισμένο, αυτό της διαρκούς απειλής κατά πάντων, προφανώς διότι πιστεύει ότι θα τρομάξει τους αντιπάλους του και θα πετύχει να τους προσαρμόσει στη θέλησή του, ή απλά να δημιουργήσει συνθήκες ώστε να τους σύρει σε διαπραγματεύσεις με την Τουρκία να έχει το πάνω χέρι.

Λέει αρχικά, ότι όσοι θέλουν να αγνοήσουν την Τουρκία στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο «θέτουν σε κίνδυνο τη δική τους ύπαρξη»! Στην περιοχή βρίσκονται και δεν έχουν τις καλύτερες σχέσεις με την Τουρκία του Ερντογάν, το Ισραήλ, και οι Αίγυπτος κυρίως, καθώς αυτές οι δυο χώρες δεν δείχνουν ιδιαίτερη διάθεση συμβιβασμού με την Άγκυρα, απλά διότι είναι αδύνατος, λόγω των γνωστών τουρκικών μαξιμαλισμών.


Σε τι να συμβιβαστούν; Στην πεποίθηση Ερντογάν ότι η μεσόγειος αποτελεί «οθωμανική λίμνη»; Για ποιον άλλον λόγο κατασκευάζει μίνι-αεροπλανοφόρα; Διότι στο Αιγαίο η χρησιμότητά τους μάλλον θα αποδεικνυόταν από μηδενική ως αντιπαραγωγική και αυτοκαταστροφική.

Το να απειλείς με εξαφάνιση όμως το Ισραήλ με τη γνωστή αμυντική υποδομή και την Αίγυπτο που έχει «τερματίσει τα κοντέρ» σε υπερσύγχρονους εξοπλισμούς σε αέρα (γαλλικά και ρωσικά μαχητικά τέταρτης γενιάς), θάλασσα (δυο ελικοπτεροφόρα, δυο φρεγάτες, τέσσερις κορβέτες από τη Γαλλία, υποβρύχια από τη Γερμανία και αναμένονται νέες ναυπηγήσεις) και τη στεριά (π.χ. ρωσικά επιθετικά ελικόπτερα), μοιάζει παραλογισμός.

Στην περιοχή όμως δρουν σε σύγκρουση – καταρχήν – με τα τουρκικά συμφέροντα όπως τα βλέπει ο Ερντογάν, δηλαδή ότι όλα του ανήκουν, τουλάχιστον οι ΗΠΑ και η Γαλλία. Θα τους εξαφανίσει και αυτούς; Τέτοια μαγικά δεν έκανε ούτε ο Χουντίνι.

Όσον αφορά το Αιγαίο, αφήνοντας τον διεθνή παράγοντα εκτός της εξίσωσης, παρότι πρόκειται για μια θάλασσα στην οποία μετακινήθηκε εκ των πραγμάτων το σύνορο της Δύσης με την Ανατολή (βλ. σύνορο ΝΑΤΟ στην περιοχή) εξαιτίας της παρανοϊκής συμπεριφοράς του Τούρκου ηγέτη, μένει η Ελλάδα.

Όσο και να έχει εκτιμηθεί η ελληνική στάση ως υποχωρητική και η πολιτική της κατευναστική, το να πιστεύει ότι θα κάνει έναν υγιεινό περίπατο εάν αποφασίσει να εμπλακεί στρατιωτικά με την Ελλάδα, είναι βέβαιο ότι θα βιώσει τραυματικά το αποτέλεσμα.

Όσο περισσότερο έχεις κάνει μεγαλόστομες διακηρύξεις, τόσο πιο θεαματική πρέπει να είναι η επικράτησή σου, για να αποδειχθούν αυτές συμβατές! Αν αρχίσουν να πέφτουν τα αεροπλάνα σου και να βυθίζονται τα πλοία σου, ακόμα κι αν στο τέλος θεωρητικά «νικήσεις», αυτή θα αποτελεί τον ορισμό της «Πύρρειου νίκης», που θα ισοδυναμεί με τραγική ήττα, αν συνυπολογιστεί το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας.

Οι δε συνέπειες μιας τέτοιας «κουτουράδας» και σε προσωπικό – καθεστωτικό επίπεδο, θα μπορούσε να είναι κυριολεκτικά τραγικές. Για τον ίδιο και τον διεφθαρμένο ελεγχόμενο οικογενειακά κύκλο του… Τα ξέρει, γι’ αυτό κάθε του κίνηση είναι καλά υπολογισμένη.

Τα λόγια είναι «τσάμπα» και όταν απευθύνονται σε χώρες που δεν δείχνουν και ιδιαίτερη ζέση για την άμυνά τους χαμένες μέσα στις ιδεοληψίες τους, τότε ρίχνουν «νερό στον μύλο» αυτού του είδους της ρητορικής.

Για να μη μακρηγορούμε, στη σημερινή συγκυρία, οι υπερφίαλες διατυπώσεις στόχο έχουν κυρίως το εσωτερικό ακροατήριο που έχει αρχίσει να «πονάει» έντονα στην τσέπη. Το τμήμα του εσωτερικού ακροατηρίου που ακόμα πιστεύει στον ισλαμικό του μεγαλοϊδεατισμού και αρχίζει να διαπιστώνει τραυματικά, όπως κάποια άλλοι νωρίτερα στη γειτονιά, ότι «λεφτόδεντρο» δεν υπάρχει και ο λογαριασμός έρχεται νομοτελειακά…

ΞΑΦΝΙΚΑ ΘΥΜΗΘΗΚΕ ΤΙΣ… WIN-WIN ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Το άλλο σκέλος όμως της επίμαχης ομιλίας του, μιλάει για «λύσεις win-win»! Δηλαδή, αναζητά συμβιβασμό, όπου όλοι θα κερδίσουν, κάτι το οποίο δεν έχει καμία σχέση με τους μαξιμαλιστικούς τόνους της πάγιας ρητορικής του! Την οποία, όσον αφορά χώρες που σέβονται τον εαυτόν τους όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος, δεν υπάρχει περίπτωση να αποδεχθούν καν να εμπλακούν σε διαπραγμάτευση με τέτοιους όρους.

Κι αν βάση της διαπραγμάτευσης δεν είναι το διεθνές δίκαιο (σ.σ. ασφαλώς το επικαλούνται τα σύγχρονα κράτη όταν εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους), τι άλλο θα μπορούσε να είναι; Σε τελική ανάλυση, δε φτάνει να κάνεις λόγο για καταστάσεις win-win, πρέπει να ορίσεις πως τις εννοείς και τι έχεις στο μυαλό σου.

Όταν όμως βρίζεις καθημερινά το Ισραήλ παριστάνοντας τον προστάτη των Παλαιστινίων, πως περιμένεις οποιαδήποτε άλλη συμπεριφορά από το ένα «μολών λαβέ» στην εβραϊκή του έκδοση; Επίσης, όταν έχεις επιδείξει παρόμοια συμπεριφορά απέναντι στην Αίγυπτο για χάρη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας της οποίας είσαι μέλος, πώς ακριβώς περιμένεις να υιοθετήσουν οποιαδήποτε άλλη συμπεριφορά από την… αραβική εκδοχή της αρχαιοελληνικής ρήσης;

Παρεμπιπτόντως και με αφορμή τη διαπραγμάτευση σημερινού θέματος, η αιώνια απορία μας είναι, εάν όλοι εκεί μέσα στους… Αδερφούς Μουσουλμάνους παρουσιάζουν την ίδια συμπεριφορά στα οικονομικά… αν είναι δηλαδή τα βλαστάρια όλων από εφοπλιστές και πάνω.

Κατά συνέπεια, για να επιστρέψουμε, για να προχωρήσουν τα πράγματα στον δρόμο που δείχνει να φαντάζεται στο πίσω μέρος του μυαλού του ο Ερντογάν, χρειάζονται πρωτοβουλίες. Και από μόνη της η σημερινή απειλητική αναφορά θα διαβαστεί από τους Νετανιάχου-Σίσι και τα επιτελεία τους, ως ένδειξη αδυναμίας, όχι ισχύος.

Ας κάνει πέρα τις αγριάδες και τους τσαμπουκάδες και ας καλέσει όποιες χώρες νομίζει (σ.σ. η Ελλάδα δεν θα συμπεριλαμβάνεται λόγω της περιφρόνησης με την οποία έχει ανάγκη να δείχνει ότι της συμπεριφέρεται κυρίως στο εσωτερικό, αλλά και με ελληνική ευθύνη) και να καταθέσει την πρότασή του.

Εάν η Τουρκία ήταν μια φυσιολογική χώρα, θα είχε πολύ πιο αυξημένες πιθανότητες να δημιουργήσει μια κατάσταση win-win. Διότι κάτι που θα της έδιναν π.χ. στον τομέα των υδρογονανθράκων, θα μπορούσαν να το κερδίσουν κάπου αλλού, καθώς η τουρκική οικονομία δεν θα είχε υποστεί τέτοια πανωλεθρία.

Εν ολίγοις, ο επίδοξος νεοσουλτάνος έχει πρώτα να τακτοποιήσει τα ψυχολογικά του και τις κρίσεις μεγαλείου που τον ταλαιπωρούν, να «ρυθμίσει» και το εσωτερικό εκλογικό του ακροατήριο που πιθανόν να έχει πιστέψει ήδη ότι η Τουρκία βρίσκεται στον παγκόσμιο καταμερισμό ισχύος στο ίδιο «σκαλοπάτι» με τις ΗΠΑ, την Κίνα και τη Ρωσία και να παρουσιάσει κάτι λογικό.

Ποιες είναι η πιθανότητες να συμβεί αυτό; Μηδενικές κατά την εκτίμησή μας με βάση τα δεδομένα που έχουμε σήμερα στα χέρια μας. Αντιθέτως, αν εμμείνει στο να θεωρεί πως με την τουρκική στρατιωτική ισχύ θα τρομάξει οποιονδήποτε, ίσως έχει βάλει την Τουρκία σε μια οδό που θα την οδηγήσει σε καταστροφή χωρίς προηγούμενο.

Defence-Point


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση