Κωσταράκος: Πού πήγαν τα 1,6 δισ. της Ε.Ε για τους μετανάστες;

Μια αιχμηρή ανάρτηση που θέτει καίρια ερωτήματα αναφορικά με τον τρόπο που οι αρμόδιες Αρχές αξιοποίησαν τα χρήματα που έλαβε η χώρα μας από την ΕΕ για τις μεταναστευτικές ροές δημοσιοποίησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook o στρατηγός Μιχαήλ Κωσταράκος, πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επίτιμος Αρχηγός του Γενικoύ Επιτελείου Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ).

Με αφορμή δύο πρόσφατες αναρτήσεις στον ηλεκτρονικό Τύπο που περιγράφουν τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στο κέντρο φιλοξενίας μεταναστών στη Μόρια, ο πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής της ΕΕ διερωτάται: «Που πήγαν τα λεφτά; Χάθηκαν;». Η απάντηση, όπως λέει, πρέπει να δοθεί άμεσα, προτού είναι πολύ αργά.

Αξίζει να αναφερθεί ότι μέχρι στιγμής έχουν δοθεί 1,6 δισ. ευρώ από την ΕΕ στη χώρα μας, ως ενίσχυση για τη μεταναστευτική κρίση.

Διαβάστε παρακάτω την πλήρη ανάρτηση

«ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ ΔΟΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΕΣ ΡΟΕΣ;
Τις τελευταίες μέρες υπέπεσαν στην αντίληψη μου δυο αναρτήσεις στον ηλεκτρονικό τύπο:
Η πρώτη ήταν ένα άρθρο το πρώτο αφορούσε την δομή φιλοξενίας στη Μόρια της Λέσβου. Σύμφωνα με τα αναγραφόμενα στο άρθρο, φαίνεται ότι έχει επιτραπεί από τους υπευθύνους, αυτή η δομή φιλοξενίας να μεταβληθεί σε μια επίγεια κόλαση, τόσο γι’ αυτούς που «φιλοξενούνται» σε αυτό, όσο και για τους κατοίκους του νησιού. Είμαι σχεδόν σίγουρος, δεν λέω απόλυτα για να μην κατηγορηθώ ως δογματικός, ότι υπάρχουν ανάλογες δομές και σε άλλα σημεία της χώρας που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση αθλιότητας. Οι καταγγελίες για λειτουργικά προβλήματα στις δομές αλλά και για ατασθαλίες τόσο από τις κυβερνητικές υπηρεσίες που εμπλέκονται στη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών όσο και από τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις(ΜΚΟ), που ξεπήδησαν όπως σε όλες τις κρίσεις σαν καλοί Σαμαρείτες, είναι πλέον καθημερινές στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης(ΜΜΕ). Προφανώς, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αλλά ούτε και διαθέτω τη δυνατότητα να ελέγξω την ορθότητα και εγκυρότητα αυτών των καταγγελιών, ωστόσο η ύπαρξή τους αποτελεί μια πραγματικότητα.

Η δεύτερη ανάρτηση ήταν η ανακοίνωση του (Έλληνα) Ευρωπαίου Επιτρόπου Μετανάστευσης κ. Αβραμόπουλου, με την οποία υπενθύμιζε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) έχει δώσει στην Ελλάδα 1,6 δισεκατομμύρια ευρώ από το 2015 για την αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίσης. Το ποσό είναι τεράστιο και η κατάσταση για την αντιμετώπιση της οποίας δόθηκαν τα λεφτά συνεχίζει να είναι απολύτως άθλια. Η ΕΕ, πιστή όπως πάντα στη βασική της προσέγγιση αντιμετώπισης των κρίσεων, προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα με επιταγές, χωρίς να απαιτεί αλλά και ούτε να ασκεί ουσιαστικό έλεγχο για το πώς και ποιοί διαχειρίζονται τα υπόψη κονδύλια. Από τις Βρυξέλλες όλα φαίνονται διαχειρίσιμα. Δίνουμε τα λεφτά για να ησυχάσουμε τη συνείδηση μας και από εκεί και πέρα είναι ευθύνη της τοπικής κυβέρνησης. Ενδεχομένως, αυτή η αποκεντρωτική προσέγγιση να ικανοποιεί εκείνους οι οποίοι δεν θέλουν ή φοβούνται τον ασφυκτικό έλεγχο των Βρυξελλών, δαιμονοποιώντας την ως «απώλεια κυριαρχίας».

Το τεράστιο αυτό ποσό που δόθηκε όπως και αυτά που θα δοθούν στο μέλλον, έχουν σκοπό να εξευρεθούν τρόποι και να υλοποιηθούν δράσεις για να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα που δημιούργησαν οι μεταναστευτικές αφίξεις στην χώρα μας. Για να είμαι δίκαιος, οφείλω να παραδεχτώ ότι κάποιες προσπάθειες έχουν γίνει. Προφανώς δεν είναι αρκετές και σίγουρα δεν είναι ιδιαίτερα επιτυχημένες.

Η Χώρα αποτυγχάνει και διασύρεται για μια ακόμα φορά. Πλήθος ρεπορτάζ σε διεθνή ΜΜΕ προβάλουν εικόνες από την ζοφερή κατάσταση στις δομές φιλοξενίας, εντός ή εκτός εισαγωγικών, εικόνες οι οποίες τραυματίζουν την διεθνή εικόνα της Ελλάδας.

Το ερώτημά μου λοιπόν είναι σαφές: Που πήγαν τα λεφτά; Χάθηκαν;
Δεν θα πρέπει οι κυβερνητικοί υπεύθυνοι για την οικονομία και τη μετανάστευση να δώσουν λογαριασμό; Λογικά, εκτιμώ ότι θα πρέπει να είναι σε θέση να δικαιολογήσουν και το τελευταίο ευρώ που δαπανήθηκε, πότε δαπανήθηκε, για να καλύψει ποια συγκεκριμένη και αιτιολογημένη ανάγκη, ποιος το πήρε και τι επιτεύχθηκε. Αυτό σημαίνει ευνομούμενη χώρα. Αυτό σημαίνει κυβέρνηση ευνομούμενης χώρας. Αυτό σημαίνει ευρωπαϊκή χώρα, υπεύθυνη απέναντι τους πολίτες της και τους θεσμούς της.
Δυστυχώς, έχω την αίσθηση, ότι κανένας σε αυτήν την Χώρα, με μοναδική εξαίρεση ίσως τις Ένοπλες Δυνάμεις(ΕΔ) στο σκέλος που τις αφορά, δεν είναι σε θέση να αποδώσει πλήρη και εμπεριστατωμένο λογαριασμό για τον τρόπο αξιοποίησης των διατιθέμενων κονδυλίων της ΕΕ. Όχι γενικά και κατά προσέγγιση. Λεπτομερής λογιστική απόδοση λογαριασμού μέχρι το τελευταίο ευρώ. Είναι ώρα, αν δεν το έχουν ήδη κάνει, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της κρατικής μηχανής να απαιτήσουν άμεση απόδοση λογαριασμού από όλες τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες του Δημοσίου και όχι σε δυο-τρία χρόνια όπως γίνεται συνήθως. Τώρα. Αν όχι χθες.

Επίσης, θεωρώ αυτονόητο ότι για όποια ποσά διατέθηκαν σε οιαδήποτε ΜΚΟ, θα πρέπει αυτές να είναι σε θέση να αποδώσουν λογαριασμό μέχρι το τελευταίο ευρώ. Φυσικά, ο έλεγχος δεν θα πρέπει να γίνει από κάποιους «φιλικούς» διοικητικούς υπαλλήλους, οι οποίοι θα αρκεστούν στην παροχή κατά προσέγγιση «φιλικών» επεξηγήσεων, αλλά από ορκωτούς λογιστές ορισμένους από το Ελεγκτικό Συνέδριο ή το Υπουργείο Οικονομικών ή το ΣΔΟΕ ή οποιαδήποτε άλλη ανεξάρτητη ελεγκτική υπηρεσία ελληνική ή διεθνή. Σημασία έχει ο έλεγχος να είναι πραγματικός, αυστηρός και εξονυχιστικός ώστε να δοθούν πειστικές απαντήσεις τόσο στον ελληνικό λαό όσο και στη διεθνή κοινότητα για να αποκατασταθεί το κύρος και η αξιοπιστία της χώρας.

Και φυσικά οι λεπτομερείς λογιστικούς ελέγχους θα πρέπει να συνοδευτούν και από πλήρεις ελέγχους σκοπιμότητος. Ήταν αναγκαίο το έξοδο που προτάθηκε; Συνείσφερε στην επίτευξη του τελικά επιδιωκόμενου αποτελέσματος; Χρησίμευσε σε κάτι το κονδύλιο που καταναλώθηκε, εκτός από τον ενδεχόμενο πλουτισμό αυτού που κατέθεσε την ιδέα; Έγινε μετά από έγκριση σκοπιμότητος ή κοροϊδέψαμε (και κοροϊδευτήκαμε) και πάλι; Υπάρχει σχέδιο ή μήπως κάνει ο καθένας ότι του έρθει στο μυαλό; Η εποχή που οι «επιτήδειοι» έτρωγαν τα αναπτυξιακά κονδύλια που δίνονταν για την πρόοδο της χώρας από την ΕΕ, διδάσκοντας πληροφορική σε ανύπαρκτες νοικοκυρές και ισπανικά σε «αγρότες», έχει περάσει ή συνεχίζεται; Διδαχθήκαμε κάτι από τα αιτία της κρίσης που έχει φέρει την Χώρα στον όλεθρο τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια; Σοβαρεύτηκαν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της χώρας και οι πολιτικοί προϊστάμενοί τους στην εκτέλεση των καθηκόντων τους ή συνεχίζουν να κλείνουν το μάτι στους πάσης φύσεως «επενδυτές» κοιτώντας άλλου την κρίσιμη στιγμή, πάντα για το «γενικό καλό»;

Ομολογώ ότι δεν έχω απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Η εικόνα των περιφερόμενων εξαθλιωμένων μεταναστών και προσφύγων στους δρόμους της χώρας και η κόλαση στα σημεία υποδοχής και φιλοξενίας δείχνει ότι τα πράγματα δεν έχουν πάει καλά. Τα λεφτά ήταν πολλά και η απόδοσή τους, κατά την προσωπική μου εκτίμηση, ελάχιστη. Αν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν μπορούν, όπως δεν μπόρεσαν και στο παρελθόν να κάνουν την δουλειά τους, υπάρχει η ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη και οι εισαγγελείς για να αποδώσουν ευθύνες, όπου και εάν υπάρχουν, προς πάσα κατεύθυνση, η δε Βουλή των Ελλήνων οφείλει να συντονίσει το έργο αναζήτησης και επιμερισμού, στην περίπτωση που προκύψουν ευθύνες πολιτικών προσώπων, κυβερνητικών ή μη. Όσο για την Ευρώπη, αυτή θα πρέπει άμεσα να απαιτήσει απόδοση λογαριασμού για τα κονδύλια που διαθέτει, καταλογίζοντας ευθύνες εάν υπάρξουν. Όχι εκ των υστέρων, επιβάλλοντας μέτρα σε βάρος του συνόλου των πολιτών όπως έγινε στο παρελθόν. Ευθύνες σε αυτούς που τα πήραν και τα διαχειρίστηκαν.

Μέχρι να γίνουν όλα αυτά όμως, το ερώτημα παραμένει:
ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ;
ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΣΗ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ, ΤΩΡΑ!!! ΠΡΙΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ!!

ΥΓ 1. Αν είμαι ο μόνος που έχει αυτή την απορία και ο μόνος που απαιτεί απόδοση λογαριασμού από την κυβέρνηση και τους φορείς που διαχειρίστηκαν τα ευρωπαϊκά κονδύλια για τη μετανάστευση, τότε φίλοι μου, λυπάμαι που το λέω, δεν μάθαμε τίποτα από τα δεινά που περάσαμε και περνάμε και πρέπει να ετοιμαστούμε για μια καινούργια κρίση με νέα μνημόνια, νέα δυστυχία και την τελική καταστροφή μας.
ΥΓ 2. Το ρεπορτάζ για τη Μόρια είναι τρομακτικό. Δυνατές εικόνες, γροθιά στο στομάχι και περιγραφές μιας κατάστασης εφιαλτικής. Εάν ο στόχος των διαχειριστών της μεταναστευτικής κρίσης στην Ελλάδα ήταν να επιτύχουν αποτροπή, δημιουργώντας για τους φιλοξενούμενους ένα σημείο άφιξης χειρότερο από το σημείο αναχώρησης, τότε χρήζουν συγχαρητηρίων για τη σύλληψη και επιτυχημένη εφαρμογή ενός πραγματικά σατανικού σχεδίου!!!Δυστυχώς όμως δεν υπολόγισαν σωστά τις συνέπειες σε δεύτερο και τρίτο επίπεδο για τους Έλληνες και τώρα πληρώνουμε όλοι το τίμημα. Που πήγαν όμως τα λεφτά;»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση