Γιατί (;) το Σκοπιανό κρίνει τον χρόνο που θα γίνουν οι εκλογές

Αν και ο Μάιος προβάλλει ως ο πιθανότερος μήνας για να στηθούν κάλπες, η εκκρεμότητα με τη «Συμφωνία των Πρεσπών» αποδεικνύεται ότι είναι καταλυτική. Κρίσιμος ο Φεβρουάριος για τις αποφάσεις του πρωθυπουργού

Από τον Ανδρέα Καψαμπέλη

Σε γόρδιο δεσμό τείνει να εξελιχθεί το πότε ακριβώς θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές, για τις οποίες πάντως ήδη τα κομματικά επιτελεία ανεβάζουν διαρκώς στροφές. Αν και ο Μάιος του 2019 διαφαίνεται πλέον ως το πιθανότερο χρονικό σημείο, δημιουργούνται εμπλοκές, οι οποίες εκτός από διαδικαστικό αποκτούν ουσιαστικό και πολιτικό χαρακτήρα.

Η αβεβαιότητα προκύπτει κυρίως από την εκκρεμότητα σχετικά με το Σκοπιανό, λόγω της οποίας κινδυνεύει να προκύψει στις αρχές του επόμενου έτους ένα «νεκρό τρίμηνο» που θα επηρεάσει κατά τρόπο καθοριστικό τις εξελίξεις.

Για τη δεύτερη εκκρεμότητα, η οποία έχει σχέση με το θέμα της περικοπής των συντάξεων, όλες οι έως τώρα ενδείξεις επιβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση βρίσκεται πολύ κοντά σε μια συμφωνία με τους δανειστές για αναστολή -αν όχι πλήρη ακύρωση- του μέτρου. Με τους επικοινωνιακούς ελιγμούς του το Μέγαρο Μαξίμου καταφέρνει προς το παρόν να εκθέτει τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία υφίστανται τον έναν αιφνιδιασμό μετά τον άλλον και κινούνται κατά τρόπο που δίνει την αίσθηση ότι κατά βάθος δεν θέλουν να αποφευχθεί η νέα σφαγή.

Είναι ενδεικτικό ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετέβη στη Θεσσαλονίκη για τη ΔΕΘ υπό το κράτος αρνητικών εντυπώσεων για τις πραγματικές προθέσεις της Ν.Δ. Η διατήρηση αυτού του σίριαλ έως τον Νοέμβριο, οπότε αναμένεται να δοθεί οριστικά το πράσινο φως, ευνοεί την κυβέρνηση στο γενικότερο προεκλογικό αφήγημά της, μετατρέποντας προς όφελός της το θέμα των συντάξεων σε αιχμή της πρώτης μεγάλης μεταμνημονιακής αντιπαράθεσης με την αντιπολίτευση. Στον βαθμό που δεν αλλάξουν τα δεδομένα και ριφθεί ο κύβος, ώστε να μην υπάρξουν μεταβολές για τους συνταξιούχους από 1/1/2019, παύει να υφίσταται και το σενάριο έκτακτης ανάγκης για προσφυγή στις κάλπες εντός του 2018. Μένει όμως ως μείζον το ζήτημα των Σκοπίων...


Από τη Θεσσαλονίκη την προηγούμενη Κυριακή ο κ. Τσίπρας -αν και τυπικά δήλωσε ότι «επιδιώκει» εκλογές στο απώτατο χρονικό όριο, τον Οκτώβριο του 2019- άφησε ουσιαστικά να διαφανεί πρώτη φορά ότι προσανατολίζεται να στήσει τις κάλπες τον Μάιο. Η δεύτερη σχετική είδηση που έδωσε ήταν ότι οι αποφάσεις σε κυβερνητικό επίπεδο σχετικά με την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών θα ληφθούν τον Φεβρουάριο. «Τον Φεβρουάριο θα αποφασίσουμε με τον κυβερνητικό εταίρο ποια θα είναι η πορεία των πραγμάτων» είπε, αναφερόμενος στον Πάνο Καμμένο.

Ο Φεβρουάριος προκύπτει ως κρίσιμος μήνας των εξελίξεων, διότι περίπου έναν μήνα νωρίτερα αναμένεται να έχουν ολοκληρωθεί στα Σκόπια οι διαδικασίες για το ονοματολογικό και την αλλαγή του Συντάγματός τους. Βεβαίως, η Συμφωνία των Πρεσπών δίνει προθεσμία στη γειτονική χώρα έως τα τέλη του τρέχοντος έτους, αλλά ο κ. Ζάεφ έχει ήδη προεξοφλήσει «μονομερώς» μια σχετική παράταση έως τα μέσα του Ιανουαρίου. Με βάση αυτό το χρονοδιάγραμμα η ελληνική κυβέρνηση αποκτά τη χρονική άνεση να μεταθέσει για ένα πεντάμηνο τους δικούς της πονοκεφάλους.

Η ίδια συμφωνία ορίζει, πάντως, ότι μόλις τελειώσουν τα Σκόπια, οφείλει «χωρίς καθυστέρηση» και η δική μας χώρα να προχωρήσει στην κύρωσή της. Στο σημείο αυτό αρχίζουν να περιπλέκονται τα πράγματα, διότι οποιαδήποτε διασταλτική ερμηνεία κι αν χρησιμοποιηθεί, η εκκρεμότητα δεν μπορεί να υπερβεί τα τέλη Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου.

Ανυποχώρητος

Από την πλευρά του, ο κ. Καμμένος επιμένει σε όλους τους τόνους ότι μόλις η συμφωνία κατατεθεί στη Βουλή, το κόμμα του δεν θα την ψηφίσει και θα αποχωρήσει από την κυβέρνηση. Ο κ. Τσίπρας, αντιθέτως, εξέφρασε από τη ΔΕΘ τη βεβαιότητα ότι ο κ. Καμμένος δεν θα θέσει σε κίνδυνο τη διακυβέρνηση, παρά τη διαφωνία του.
Καταρχάς, από τους διαφαινόμενους συσχετισμούς προκύπτει ότι, ακόμη και με αντίθετους τους ΑΝ.ΕΛ., υπάρχουν τα κοινοβουλευτικά «μαξιλαράκια» που θα επιτρέψουν να σχηματιστεί πλειοψηφία 151 βουλευτών. Ο κ. Τσίπρας ήδη υπονόησε ότι προσμετρά σε αυτούς τη νέα υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη Κατερίνα Παπακώστα, ενώ οι υπόλοιποι αναζητούνται στον χώρο των ανεξαρτήτων και στο Ποτάμι. Με το κόμμα του Στ. Θεοδωράκη παρατηρείται μάλιστα η ιδιαιτερότητα ότι -πέραν των κ. Δανέλλη και Λυκούδη- μπορεί να δώσει θετική ψήφο για το Σκοπιανό ο ίδιος, όπως και ο Γ. Μαυρωτάς, χωρίς αυτό να συνεπάγεται και «ψήφο εμπιστοσύνης» συνολικά προς την κυβέρνηση.

Το σενάριο απώλειας της δεδηλωμένης και οι επιλογές Τσίπρα και Καμμένου

Εφόσον, όμως, οι ΑΝ.ΕΛ. αποσυρθούν από την κυβέρνηση, γεννάται αυτομάτως ζήτημα δεδηλωμένης, το οποίο μένει να φανεί πώς (και αν) θα διαπιστωθεί. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, αυτό γίνεται είτε ζητώντας η ίδια η κυβέρνηση ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή είτε καταθέτοντας η αντιπολίτευση πρόταση μομφής, για την υπερψήφιση της οποίας απαιτούνται 151 βουλευτές.

Αν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο χαθεί η δεδηλωμένη, αυτό δεν συνεπάγεται αυτόματη προκήρυξη εκλογών. Παραιτείται η κυβέρνηση και ενεργοποιούνται οι διερευνητικές εντολές του άρθρου 37 του Συντάγματος. Και εφόσον σταθεί αδύνατος ο σχηματισμός άλλης κυβέρνησης ή και «οικουμενικής», τότε αναλαμβάνει υπηρεσιακή κυβέρνηση, με επικεφαλής έναν εκ των ανώτατων δικαστικών, για να οδηγήσει τη χώρα σε κάλπες εντός 30 ημερών. Το σημείο-κλειδί επομένως σε αυτή την περίπτωση είναι ότι ο κ. Τσίπρας χάνει το πολιτικό πλεονέκτημα διεξαγωγής των εκλογών με τον ίδιο στη θέση του πρωθυπουργού.

Σενάριο σχηματισμού οποιασδήποτε άλλης βιώσιμης κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή δεν φαίνεται, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, εφικτό. Η παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση μειοψηφίας έως τον Μάιο προϋποθέτει ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν θα μπορέσουν να αθροίσουν περισσότερους από 146 βουλευτές σε μια αναμέτρηση «ζωής ή θανάτου» στη Βουλή.

Τούτων δοθέντων, η πιο ομαλή πολιτική λύση θα ήταν η άμεση διενέργεια εκλογών. Ετσι, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χάνει μόνο ένα κρίσιμο τρίμηνο έως τον Μάιο, αλλά και τη δυνατότητα να εκμεταλλευτεί την ταυτόχρονη διεξαγωγή των αυτοδιοικητικών εκλογών και των ευρωεκλογών στις 26 Μαΐου, ποντάροντας πολλά σε αυτές μέσω της οικοδόμησης «αντιδεξιού μετώπου» και διάχυσης της λαϊκής δυσφορίας. Ο γόρδιος δεσμός συμπληρώνεται και από άλλους κόμπους. Οταν ο κ. Τσίπρας δηλώνει ότι τον Φεβρουάριο θα συναποφασίσουν με τον κ. Καμμένο τι θα κάνουν, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει προσφυγή σε εκλογές από την παρούσα κυβέρνηση πριν τεθεί προς ψήφιση η Συμφωνία των Πρεσπών και άρα να μείνει για την επόμενη Βουλή. Θα μπορούσε, επίσης, να προοιωνίζεται απόπειρα «κωλυσιεργίας» έως τα μέσα Απριλίου (μεσολαβεί και το Πάσχα), ώστε μόλις περάσει, με τα «μαξιλαράκια», η συμφωνία, να διαλυθεί αμέσως η Βουλή για τις εκλογές του Μαΐου...

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση