Ο δρόμος για την προδοσία, έγινε λεωφόρος

Γράφει ο Κώστας Καββαθάς

Με 7% ύφεση, 1,2 εκατομμύρια ανέργους και την υποχρέωση να περικόψει τα επόμενα δύο χρόνια 10, 11 ή 11,5 δις (τα ποσά έχουν απολέσει το πραγματικό τους μέγεθος), προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των δανειστών ή χώρα βαδίζει πλησίστια προς την πλήρη απαξίωση ή, στη καλύτερη περίπτωση, σε κάποιας μορφής restart -με την επιστροφή στη δραχμή.

Για τον γράφοντα που, πέρασε την επαγγελματική του ζωή με τη «ρετσινιά» του απαισιόδοξου, του γκρινιάρη και του δημοσιογράφου-εκδότη ειδικών περιοδικών που δεν έβλεπε/βλέπει το μεγαλείο της «ισχυρής Ελλάδας», η εξέλιξη είναι άδικη και καταστροφική. Άδικη γιατί, όσο κι’ αν ακούγεται τρελό, η χώρα είχε όλες τις δυνατότητες, και διέθετε το ανθρώπινο δυναμικό και την τεχνογνωσία για να κατακτήσει μία από τις πρώτες 10 θέσεις στην ευρωπαϊκή οικονομία. Καταστροφική γιατί, η τυχών επιστροφή στη δραχμή θα την γυρίσει ότι θα έχει απομείνει απ’ αυτή, στη δεκαετία του ’50 με οτιδήποτε αυτό συνεπάγεται για το επίπεδο διαβίωσης αλλά, και την ίδια τη συνέχεια της σαν ανεξάρτητου(;) κράτους.

Η εξέλιξη δεν είναι τυχαία αλλά, αποτέλεσμα των πολιτικών που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις απ’ το 1974 και μετά γιατί, αν επιχειρήσουμε να πάμε πίσω στο χρόνο θα διαπιστώσουμε ότι, το κράτος που γεννήθηκε με την (ή από) την Επανάσταση του 1821, ζούσε πάντα με δανεικά. Απλά, το 1974 και οτιδήποτε σήμαινε η πτώση της 7χρονης δικτατορίας (των cartoon), θα μπορούσε να αποτελέσει την αφετηρία για το πέρασμα της χώρας στον 21ο αιώνα.
Αντ’ αυτού επέστρεψε σε ένα μεταμοντέρνο …1897. Με τα οικονομικά και μορφωτικά σύνορα να φθάνουν μέχρι τη «Λαμία» λίγες, εκτυφλωτικές στο μεγαλείο τους περιπτώσεις, αποδείκνυαν πως, κάτω απ’ τη γλίτσα των «λαμπερών» μαγαζιών της παραλίας και το βλαχομπαρόκ lifestyle του χρήματος των Ευρωπαϊκών Πακέτων Στήριξης) και του ParasiteBeach κρυβόταν η χιλιόχρονη ιστορία των πολιτισμών της Μεσογείου.

Η κατρακύλα δεν ήταν τυχαία. Όλα, ή σχεδόν, προέκυψαν από τον θανάσιμο εναγκαλισμό της κομματικής εξουσίας με την κομπραδόρικη ελληνική επιχειρηματικότητα. Οι επιχειρηματίες του Μεσοπολέμου, που έστησαν μεγάλα εργοστάσια χαλυβουργίας, επεξεργασίας χάρτου, κατασκευής μηχανών εσωτερικής καύσης για τη ναυτιλία, τους σιδηροδρόμους και, βέβαια, την ίδια την βαριά βιομηχανία είδαν τα εργοστάσια να μεταβάλλονται σε κουφάρια από ένα δηλητηριώδες μείγμα έλλειψης κεντρικού σχεδιασμού, τυφλής υποταγής στα ξένα συμφέροντα μια και, συνέφερε (χοντρά) να εισάγεις, ας πούμε, ποδήλατα, τρίκυκλα και αυτοκίνητα και να εξάγεις τα κέρδη σου στο Λιχτενστάιν, από το να τα σχεδιάζεις και κατασκευάζεις στην Ελλάδα.

Το έχω ξαναπεί και δεν διστάζω να το γράψω άλλες 1000 φορές μια και ξέρω πως, εγώ έχω δίκιο και, τα λαμέ κουστούμια της Ν.Δ, τα λουμπουτέν του metaΠΑΣΟΚ και οι κόθορνοι του Κόμματος του Γυμναστηρίου έχουν άδικο: κάθε δημιουργική προσπάθεια από την ΧΡΩΠΕΙ μέχρι τον Λαδόπουλο και από τα Pony, Farma, Amico, ΜΕΒΕΑ, μέχρι τα ναυπηγεία και την πολεμική και αμυντική βιομηχανία πουλήθηκαν από δοσίλογους και κουίσλινγκ στη Διοίκηση και, μετά το 74 από τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες που συναρμολογούσαν φτηνά κινέζικα ή ταϊβανέζικα κυκλώματα και συσκευές, και τις πουλούσαν για ελληνικές.
Όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Από τα αρχιλαμόγια, που έχτιζαν «βίλες» στη Μύκονο και, μεζονέτες κατά συρροή στην Αράχωβα μέχρι τους “αρμόδιους” στα υπουργεία που έκαναν τ’ όνειρο τους πραγματικότητα στα «δερμάτινα» καθίσματα μιας Mercedes, BMW ή Porsche Cayenne, για να μην αναφερθώ στις Ζ3, 4 και 5 και στα Audi A3, 4, 5, 6, 7 και το λουρί της Μέρκελ.

Όπως έγραψα την περασμένη Κυριακή τον ίδιο δρόμο (της προδοσίας) ακολούθησαν και οι επενδύσεις στην αιολική και ηλιακή ενέργεια. Αντί η χώρα να συναγωνίζεται την Ισπανία στη παραγωγή ηλεκτρισμού απ’ τις ΑΠΕ έπεται (σχεδόν) της… Γερμανίας!
Γιατί; Απλώς επειδή, καμία κυβέρνηση δεν μπόρεσε να επιβάλει ένα Εθνικό Σχέδιο για τις επενδύσεις στις ΑΠΕ (πώς να το κάνει χωρίς Κτηματολόγιο), άφησε και εδώ τα μεγάλα και μικρά ψάρια να καταπίνουν σαν πιράνχας μαύρο χρήμα, δασικές εκτάσεις και κοινοτικές επιχορηγήσεις.

Ένας συνδυασμός χαρακτήρων -που θύμιζε πίνακα του Ιερώνυμου Μπος- gay προβάτων, στείρων κατσικιών, λαβωμένων (απ’ τους ηλιακούς συλλέκτες) πουλιών και «οικολόγων-πράσινων» που, (sniff) η αισθητική τους θίγονταν απ’ την παρουσία των Α/Γ αλλά, και «αρχόντων» της Τ.Α που «ανησυχούσαν» για την πολιτιστική κληρονομιά” (των «μερσεντέ» τους;) οδήγησε και στον θάνατο της κατασκευαστικής δραστηριότητας (ανεμογεννήτριες, πτέρυγες, συντήρηση μηχανών, έρευνα στα Φ/Β κλπ).
Θα ήθελα πολύ να παρουσιάσω από την Δημόσια τηλεόραση τα έργα των Ελλήνων που έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους (οι περισσότεροι πέθαναν από καρδιά ανήμποροι να τα βγάλουν πέρα με το κράτος-άρπαγα και τις «κινητοποιήσεις» κομπλεξικών, δήθεν αριστερών συντεχνιών) αλλά, για όνομα! Ποιος είμαι εγώ και τι έχω κάνει για την πατρίδα μου για να δικαιούμαι, ας πούμε, μία εκπομπή όπως η Κα Καθηγήτρια ή ο Καθηγητής Παπαρολογίας του Αμέρικαν Κόλετζ οφ Γιουνανιστάν; Ούτε μία θεατρική παράσταση δεν είμαι ικανός να στήσω ο άχρηστος…

Με αυτά και με άλλα φτάσαμε στη χρονιά που, το ημερολόγιο των Μάγια προβλέπει το τέλος όχι του κόσμου αλλά, ενός κύκλου της ανθρώπινης ιστορίας. Να σας πω τη κρυφή μου αλήθεια μέσα μου πιστεύω ότι, η Ελλάδα θα τα καταφέρει κι’ αυτό το λέω φέρνοντας στο νου την εικόνα του Gollum de Bidet να κρατάει στο χέρι (με τον PuppetDaimos), χαρτονομίσματα του ευρώ και την Ισχυρή Ελλάδα των Ολυμπιακών.

Μετά είχαμε εκείνη της Επανίδρυσης του Κράτους, του 4ου Δρόμου προς τον Σοσιαλισμό, της κυβέρνησης Εδικών Αναγκών και, τώρα, της κυβέρνησης Εθνικής Ευθύνης των τριών καμπαλέρο.

Βέβαια, όπως έχω γράψει σε βαθμό υπερβολής, καλό θα ήταν αν αύριο Δευτέρα, την Πρωθυπουργία της χώρας αναλάμβανε η Ιησούς Χριστός, με υπουργικό συμβούλιο τους 12 Απόστολους και με 700.000 Χερουβείμ και Σεραφείμ στις δημόσιες υπηρεσίες.
Επειδή όμως θεωρώ μάλλον απίθανο ο υιός του θεού να αναλάβει το τιτάνιο έργο προτείνω την ανάθεση σχηματισμού κυβέρνησης στον κ. Πετσάλνικο –αλλά, πάλι, σκέπτομαι τι θα πάθει η Κα Ρόπα και δεν το τολμώ._

Υ.Γ. Μία δήλωση που δε λέει να ξεκολλήσει απ’ το μυαλό μου είναι αυτή του ΣΥΡΙΖΑ που ζητάει «πρωτοβουλίες για την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών με διάλογο στη βάση του διεθνούς δικαίου και του αμοιβαίου σεβασμού της εθνικής κυριαρχίας και του απαραβίαστου των συνόρων». Κάθε φορά που την διαβάζω σκάπτομαι πως, η Νέα Ζηλανδία ίσως είναι ένας καλός τόπος να πεθάνω

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “1ο ΘΕΜΑ” στις 22.07.12

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση