Καλύτερα να παίζετε με τη φωτιά παρά με τη δραχμή...

Τα σενάρια της εξόδου της χώρας από το ευρώ έχουν μηδαμινές πιθανότητες καθώς ο καθένας μπορεί να κατανοήσει τις δραματικές συνέπειες, όχι για τις τωρινές γενιές Ελλήνων, αλλά και τις μελλοντικές, αλλά το γεγονός πως το Der Spiegel δεν είναι Bild και ήταν αυτό που έβγαλε το θέμα της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, ίσως να σημαίνει πως κάποια από τις πλευρές που εμπλέκονται στην ελληνική χρεοκοπία επέλεξε μεταξύ των άλλων ζητημάτων που υπάρχουν στο τραπέζι, να υπάρχει και η έξοδος...

Αν ήταν η ελληνική πλευρά εκείνη που ζήτησε την έκθεση των συνεπειών μιας επιστροφής στη δραχμή για να στείλει κάποιο μήνυμα και η διαρροή αυτής της έκθεσης που προκάλεσε το δημοσίευμα, σημαίνει πως έχουμε εισέλθει σε ένα κρίσιμο σημείο...

Αρκεί να μην έχει και αυτό το διαπραγματευτικό εγχείρημα την τύχη του άλλου που έλεγε πως το πιστόλι βρίσκεται οπλισμένο πάνω στο τραπέζι...

Πάντως από τη στιγμή που έχει πέσει στο τραπέζι έστω και με μορφή «μπλόφας» το σενάριο εξόδου από το ευρώ, και στο βαθμό που κάποιοι αντιλαμβάνονται το θέμα σαν παρτίδα πόκερ, εμείς με 24 δισ. έλλειμμα ακόμη και χωρίς καμιά ουσιαστική πρόοδο στις μεταρρυθμίσεις, συμμετέχουμε στην παρτίδα με αδύναμο χαρτί...

Οι εξελίξεις

Οι εξελίξεις όμως δείχνουν πως μάλλον εισερχόμαστε στην πιο κρίσιμη περίοδο, μετά εκείνη της περασμένης Άνοιξης όταν η Ευρωζώνη αποφάσισε να αναλάβει τη διαχείριση της κρίσης χρέους του νότου...

Μπαίνουμε σε ένα θερμό καλοκαίρι που η έκβασή του φαίνεται πως θα καθορίσει όχι τα επόμενα χρόνια, αλλά και τις επόμενες δεκαετίες αυτού του τόπου.

Οι ενδείξεις που υπάρχουν, δείχνουν πως η ευρωζώνη τείνει προς κάποια απόφαση που θα δώσει περισσότερο χρόνο να προχωρήσουμε στις αλλαγές.

Αυτό θα γίνει με κάποιο συνδυασμό πρακτικών οι οποίες θα έχουν σαν βασικό συστατικό την επιμήκυνση. Έτσι θα πάμε σε κάποιο μοντέλο αντιμετώπισης του χρέους με χαρακτηριστικά μεγαλύτερης βιωσιμότητας.

Όμως όπως γράφουμε συχνά τον τελευταίο χρόνο, το μεγαλύτερο ποσοστό της λύσης του ελληνικού προβλήματος εξαρτάται από τις εξελίξεις στο εσωτερικό και όχι από τις αποφάσεις στο εξωτερικό.

Εξαρτάται από τις μεταρρυθμίσεις στο κράτος και στις νοοτροπίες της κοινωνίας. Είναι παράδοξο οι φανερές δαπάνες μόνο για μισθούς και συντάξεις από το 2004 μέχρι το 2009 να έχουν διπλασιαστεί και να θεωρούμε το ύψος τους απαραβίαστο κεκτημένο όταν η χώρα είναι σε συνθήκες χρεοκοπίας...

Η επιστροφή της κοινής λογικής...

Μετά το αρχικό σοκ όμως, η κοινή γνώμη αρχίζει να συνέρχεται και αυτό θα λειτουργήσει σαν μοχλός πίεσης και προς το πολιτικό σύστημα να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις.

Είπαμε στην αρχή πως το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ έχει μηδαμινές πιθανότητες. Αυτό γιατί θα έχει ολέθριες επιπτώσεις και σε εμάς και στην ευρωζώνη. Για την ακρίβεια, δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί το εύρος των συνεπειών.

Από αυτή την άποψη δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν σενάριο που πρέπει να συνυπολογίζεται στα δεδομένα επί του παρόντος. Άρα, στο βαθμό που το σενάριο εξόδου από το ευρώ είναι και το μόνο που ενδέχεται να είχε επιπτώσεις στις καταθέσεις, δεν τίθεται θέμα κινδύνου των καταθέσεων...

Από εκεί και πέρα τα θέμα είναι, τι θα συμβεί αν του χρόνου ή μετά από δύο χρόνια συνεχίζουμε να έχουμε το έλλειμμα που έχουμε σήμερα, όχι τάση μείωσης αυτού, του παρασιτικού κράτους και μεταβολή του οικονομικού μοντέλου...

Η εκτίμηση της στήλης είναι πως υπάρχουν ενδείξεις θετικών μεταβολών ήδη και παραμένει αισιόδοξη...

Δρομολογούνται εξελίξεις...

Σε εποχές ταχείας τήξης οι βραχυπρόθεσμες διακυμάνσεις είναι δύσκολο να προβλεφθούν. Μέχρι τη σύνοδο του Eurogroup στο τέλος του μήνα και τη σύνοδο κορυφής του Ιούνη, θα έχει αποκρυσταλλωθεί το επόμενο βήμα στην πορεία αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.

Γερμανικοί κύκλοι τις τελευταίες εβδομάδες πρόκριναν μεταξύ άλλων και το «κούρεμα» του χρέους τώρα, για να μην υποστούν το κόστος αργότερα οι φορολογούμενοι. Αυτό το σενάριο γεννούσε και τις πρόσφατες πιέσεις με αιχμή τις τραπεζικές μετοχές...

Η ΕΚΤ και άλλες ευρωπαϊκές χώρες με τη Γαλλία επικεφαλής πρόκριναν μόνο σενάρια επιμήκυνσης. Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος που μπορεί με ασφάλεια να εγγυηθεί ποια θα είναι η τελική απόφαση...

Η όποια απόφαση όμως αφορά κυρίως τις τραπεζικές μετοχές. Οι άλλες έχουν ήδη διαφοροποιηθεί και πιστεύω πως θα συνεχίσουν να διαφοροποιούνται θετικά.

Για τις αποκρατικοποιήσεις η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να πάει σε πιο γενναίες αποφάσεις σε σχέση με τις θολές που έχει εξαγγείλει...

Η περίπτωση πολιτικών μεταβολών, κατά τη γνώμη μου, από πλευράς αγοράς θα μπορούσε να σημαίνει ένα αρχικό σοκ αλλά στην συνέχεια σε προεξόφληση του γεγονότος πως μόνο μια κυβέρνηση ευρύτερης αποδοχής θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή, γεγονός που μάλλον θα έχει θετικό αντίκτυπο στις μεταρρυθμίσεις. Αυτό γιατί θα αντιπροσωπεύει μεγαλύτερη κοινωνική αποδοχή και ενδεχομένως σαφή λαϊκή εντολή...

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση