Τα περιφερόμενα ανθυποκομματίδια στον αγώνα για μία θέση...

Δορυφόροι και κομήτες…

Ο γαλαξίας του πολιτικού μας συστήματος έχει -εκτός από τους πλανήτες- τους δορυφόρους, τους αστεροειδείς και τους κομήτες του...
Άτομα και υπο-ομάδες, υπό το σχήμα του «κινήματος», της «κίνησης» ή της «πρωτοβουλίας», που δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε άλλο πάρεξ τη χαμέρπεια ενός εξουσιολάγνου φρονήματος, και περιφέρουν το τρισάθλιο σαρκίο τους στις αυλές της κομματικής εξουσίας, διεκδικώντας προνομίες και προσφέροντας δεδουλευμένα ανταλλάγματα
Παρά τη θλιβερή ασημαντότητά τους, αποτελούν ένα από τα συμπτώματα της παθογένειας του πολιτικού μας συστήματος, αλλά και της αδυναμίας της κοινωνίας να συγκροτήσει τη διεκδίκηση αλλαγών, τομών και αιτημάτων μέσα από τη διαμόρφωση νέων πολιτικών υποκειμένων, τα οποία μπορούν να εκφράσουν νέες κοινωνικές ανάγκες, οράματα και επιθυμίες.
Αυτές οι θλιβερές, μισθοφορικές παραφυάδες των κομματικών σχηματισμών λειτουργούν, ενίοτε, ως η εμπροσθοφυλακή των πολιτικών αντιπαραθέσεων, προβάλλοντας στο πεδίο της μάχης έναν ήκιστα επιθετικό λόγο, ο οποίος, συχνά, λειτουργεί επικουρικά στο επικοινωνιακό πεδίο, ή αυξάνει τη δραστικότητα της κύριας πολιτικής σύγκρουσης.
Για παράδειγμα, διαβάζουμε σχεδόν καθημερινά στον Τύπο ανακοινώσεις τέτοιων «κινήσεων», όπου λέγονται με ιδιαίτερη οξύτητα πράγματα, που οι κυρίαρχοι αντίπαλοι παίκτες του πολιτικού παιγνίου, για λόγους τακτικής, αποφεύγουν να πουν ευθέως ή ν’ ανταποδώσουν ο ένας στον άλλον. Καλλιεργούν, ταυτόχρονα, την ψευδαίσθηση της ευρύτερης κοινωνικής αποδοχής μιας πολιτικής θέσης, ενώ «κυρώνουν», καλλιεργώντας, ακριβώς, την αίσθηση της κοινωνικής κυριαρχίας της, την ελλογιμότητα της συμφωνίας της με την «κοινή γνώμη».
Μερικές, μάλιστα, συσπειρώσεις αυτού του είδους αυτοπροτείνονται ως αυτόκλητοι θεματοφύλακες της κυβερνητικής πολιτικής, αν πρόσκεινται στο κυβερνητικό στρατόπεδο -και συνήθως αυτό συμβαίνει- ή μιας πολιτικής θέσης, στην περίπτωση που κινούνται επωφελώς παρασιτικά στην τροχιά ενός πολύ μεγαλύτερου κόμματος.
Κατά κανόνα, δε, τα εν λόγω ανθυποκομματίδια μετακινούνται όπως μόρια σκόνης στο πολιτικό περιβάλλον, κάθε που σηκώνεται ο αέρας των εξουσιαστικών μετατοπίσεων. Στερούνται ιδεολογίας, στερούνται πολιτικής πρότασης, στερούνται θέσεων και ηθικής. Επιλέγουν τον περιφρονημένο ρόλο του ετεροκίνητου φερέφωνου, μόνο και μόνο για να προσποριστούν λίγα από τα θρύμματα που ξεμένουν από το λαφυραγωγικό φαγοπότι της εξουσίας. Κάποτε, βεβαίως, μπορεί, αυτά, να δώσουν τη θέση τους σε κάτι πολύ πιο μεγάλο: την υπουργοποίηση, λ.χ., του δαφνοστεφούς αρχηγού, κάποιο βόλεμα σε κανέναν ημικρατικό ή καμιά θεσούλα σε κάποιο ψηφοδέλτιο...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση