Η «Γερμανική Ευρώπη», η τουρκική εκνομία και το ελληνικό-κυπριακό βέτο

Τι γυρεύει ο αιμοσταγής Αττίλας στη δημοκρατική Ευρώπη; Αυτό το κεφαλαιώδες ερώτημα έπρεπε να είχε απαντηθεί από την Ελλάδα και την Κύπρο πριν από 40 και πλέον χρόνια. Αλλ’ όχι! Από την εποχή του Κώστα Σημίτη, Αθήνα και Λευκωσία ανακάλυψαν ένα βολικό άλλοθι στην εκνευριστική ανεπάρκεια και απροθυμία τους να μη αντιμετωπίσουν τον Τούρκο εισβολέα και κατακτητή της Κύπρου:

Επιμένουν να υποστηρίζουν την ενταξιακή πορεία του στην Ευρωπαϊκή Ένωση επειδή ακόμα πιστεύουν αφελέστατα ότι ο ελληνοκτόνος και γενοκτόνος Τούρκος θα… συμμορφωθεί προς τις αρχές και αξίες της ΕΕ, προς το κράτος δικαίου και θα… σεβαστεί τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

Καραμπινάτες πολιτικές ανοησίες, ενδεικτικές μιας παχυλής, εγκληματικής άγνοιας του Τούρκου εχθρού και υποτίμησης των κατ’ εναντίον τού Ελληνισμού επεκτατικών, κατακτητικών και αρπακτικών σχεδίων του, που ουδέποτε απέκρυψε.

Ο γράφων και αρκετοί άλλοι αναλυτές και αρθρογράφοι, στην Κύπρο και στην Ελλάδα, εδώ και χρόνια υποβάλλουμε:

Πρώτον, την ύψιστη αναγκαιότητα χάραξης μιας μακράς πνοής κοινής ελληνικής στρατηγικής για την αντιμετώπιση του Τούρκου.

Δεύτερον, τη δραστική ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδος και της Κύπρου ως ισχυρής αποτρεπτικής δύναμης και ικανού υποστηρίγματος πολιτικών και διπλωματικών χειρισμών και αποφάσεων.

Τρίτον, την αναβίωση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου και σύζευξή του με αμυντικές συμφωνίες με φίλες χώρες, π.χ. Γαλλία, Ισραήλ, Αίγυπτο, κ.λπ.

Τέταρτον, την πρόταξη ελληνικού-κυπριακού βέτο στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας μέχρι που να αποσύρει τις κατοχικές δυνάμεις από το νησί, να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, ώστε η Κυπριακή Δημοκρατία να λειτουργήσει ως κανονικό και δημοκρατικό, ευρωπαϊκό κράτος.


Τίποτε από αυτά δεν έγινε, παρά μόνο ανέξοδες πολιτικές φλυαρίες και βολικές εκκλήσεις για συνομιλίες προς έναν αποθηριωμένο Ερντογάν, ο οποίος δεν απέκρυψε ποτέ τις προθέσεις του να ελέγξει την Κύπρο, να την τουρκοποιήσει και να αρπάξει τους υδρογονάνθρακές της.

Η μεν Αθήνα χόρευε ζεϊμπέκικο με τον Τούρκο κατακτητή μας. Η δε Λευκωσία αγκιστρώθηκε κυριολεκτικά σε αδιέξοδες συνομιλίες με τους εδώ πράκτορες της τουρκικής κατοχής, στην επίμονη, εξοργιστική επιδίωξή της να προσφέρει την Κύπρο στην Τουρκία διά της αγγλοτουρκοδιζωνικής τερατουργίας, με την υπογραφή μας!

Ο κατευνασμός απέτυχε!

Αλλ’ ω! του πολιτικού θαύματος! Μετά παρέλευση τεσσάρων και πλέον δεκαετιών ολέθριας απραξίας, κωμικού βολέματος και γελοίας διερεύνησης των… προθέσεων του Αττίλα, η Λευκωσία ανακάλυψε, πρώτον, ότι η πολιτική του κατευνασμού του τουρκικού θηρίου δοκιμάστηκε και απέτυχε!

Δεύτερον, επισείει την… απειλή ότι δεν αποκλείεται να προτάξει βέτο στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ.

Στις 20/1/2020 πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες συνεδρία του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ. Σε παρέμβασή του ο Υπουργός Εξωτερικών, Ν. Χριστοδουλίδης, είπε ότι η Τουρκία συνεχίζει και εντείνει την παράνομη δράση της στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και ευρύτερα στην Ανατολική Μεσόγειο, ως μέρος ενός συνολικού σχεδίου που συνδέεται άμεσα και με το πώς συμπεριφέρεται στη Λιβύη αλλά και σε άλλες χώρες της περιοχής.

Ο Υπουργός Εξωτερικών ξεκαθάρισε ότι, σε περίπτωση που δεν προχωρήσει τάχιστα η όλη διαδικασία κατά της Τουρκίας, δεν θα είναι εφικτό να δοθεί από μέρους της Κύπρου συγκατάθεση, οριζόντια, επί οποιουδήποτε θέματος συζητείται στην ΕΕ που αφορά την Τουρκία. Με απλά λόγια, ο Ν. Χριστοδουλίδης επέσεισε την απειλή ενός κυπριακού βέτο κατά της Τουρκίας. Ποιο αποτέλεσμα προκάλεσε εκείνη η προειδοποίηση; Κανένα!

Η Τουρκία συνεχίζει μέχρι σήμερα την εισβολή και το ανεμπόδιστο, ατιμώρητο σεργιάνι της στην κυπριακή ΑΟΖ, την οποία ήδη κατέχει από τις 4/5/2019 και συνεχίζει να τρυπά. Την περ. Παρασκευή, 14/8/2020, πραγματοποιήθηκε τηλεδιάσκεψη της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διεθνούς Δράσης (ΕΥΔΔ).

Πολιτική γονυκλισία

Σύμφωνα με ανακοίνωσή της: «Οι Υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ επιβεβαίωσαν την πλήρη αλληλεγγύη της ΕΕ προς την Ελλάδα και την Κύπρο και επανέλαβαν ότι πρέπει να γίνουν σεβαστά τα κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών μελών της ΕΕ».

Οι Υπουργοί τόνισαν ότι «η πρόσφατη ναυτική κινητικότητα από την Τουρκία δεν συμβάλλει στην εξεύρεση λύσης. Αντίθετα, θα οδηγήσει σε μεγαλύτερο ανταγωνισμό και δυσπιστία. Δημιουργεί αυξημένο κίνδυνο επικίνδυνων συμβάντων. Η άμεση αποκλιμάκωση από την πλευρά της Τουρκίας θεωρήθηκε κρίσιμης σημασίας».

Οι 27 υπουργοί υπογράμμισαν ότι «ζητήματα που σχετίζονται με την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων και την εκμετάλλευση των πόρων τους μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο μέσω διαλόγου και διαπραγματεύσεων, με καλή πίστη, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και στην επιδίωξη της αρχής των σχέσεων καλής γειτονίας, και όχι μέσω μονομερών ενεργειών και κινητοποίησης των ναυτικών δυνάμεων».

Τι κομψοτέχνημα διπλωματικής επιτηδειότητας και πολιτικής γονυκλισίας ενώπιον της χιτλερικής Τουρκίας! Ποια χώρα παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος και της Κύπρου; Ποια χώρα προκάλεσε και κλιμακώνει την ένταση; Ποια χώρα προβαίνει σε μονομερείς ενέργειες και κινητοποίηση ναυτικών δυνάμεων;

Καμία αναφορά στις κραυγαλέες παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας από την παραβατική Τουρκία. Και εκείνη η γελοία αναφορά «στην πρόσφατη ναυτική κινητικότητα από την Τουρκία», σε ποιους Κάφρους νομίζει ότι απευθύνεται η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διεθνούς Δράσης;

«Αμφισβητούμενες περιοχές»

Αλλά το πιο εξωφρενικό: Ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ιταλίας στην Επιτροπή Πολιτικής Ασφάλειας της ΕΕ (PSC), Μάρκο Περονάτσι, δήλωσε: «Ένα μορατόριουμ για την εκμετάλλευση σε αμφισβητούμενες περιοχές είναι μια υπό συζήτηση επιλογή».

Ποιες «αμφισβητούμενες περιοχές»; Ποιος τις αμφισβητεί; Καμία αναφορά στην Τουρκία. Ο Κύπριος ΥπΕξ, απευθυνόμενος στους 26 ομολόγους του, και με αφορμή τη χλιαρή στάση της ΕΕ έναντι της Τουρκίας, είπε:

«Δεν χαίρομαι που είμαι σε θέση να πω ‘‘εγώ τα έλεγα’’, ούτε να επαναλαμβάνω ότι η Κύπρος υπογράμμιζε από τον Ιούλιο του 2019 ότι η πολιτική του κατευνασμού δεν θα δουλέψει με την Τουρκία».

Γιατί αυτή η προκλητική παρασιώπηση των έκνομων ενεργειών της Τουρκίας στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και στην κυπριακή ΑΟΖ; Διότι αυτό αποφάσισε η Γερμανία και την ακολούθησαν η Ιταλία, η Ουγγαρία, η Βουλγαρία, η Ισπανία και η Μάλτα.

Γερμανοτουρκικές σχέσεις

Ελληνικό προσχέδιο καταδικαστικής δήλωσης προς την Τουρκία, η οποία περιείχε ρητή αναφορά σε κυρώσεις, ζητούσε άμεσο τερματισμό των ερευνών και καλωσόριζε τη συμφωνία της Ελλάδας με την Αίγυπτο, απορρίφθηκε από τους έξι πιο πάνω εταίρους μας. Γιατί;

Πρώτον, επειδή η Γερμανία προεδρεύει αυτό το εξάμηνο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν επιθυμεί η προεδρία της να αμαυρωθεί από μία κρίση, η οποία σχεδόν έφτασε στα πρόθυρα πολέμου μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, εξαιτίας της τουρκικής προκλητικότητας και παραβατικότητας.

Δεύτερον, η Γερμανία ανέκαθεν, από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ιδιαίτερα πριν και κατά τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους, διατηρεί στενότατες, σε πολλούς τομείς, σχέσεις με την Τουρκία.

Τρίτον, στη Γερμανία διαβιούν πάνω από 3 εκ. Τούρκοι, από τους οποίους τουλάχιστον οι μισοί έχουν γερμανική υπηκοότητα και, άρα, είναι εν δυνάμει χρήσιμη δεξαμενή σε εκλογικές αναμετρήσεις.

Τέταρτον, στις 5/5/2020, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας εξέδωσε απόφαση με την οποία υποστήριζε ότι η πρακτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να αγοράζει ομόλογα είναι παράνομη, σύμφωνα με τη γερμανική νομοθεσία, αφού ούτε η Κυβέρνηση ούτε το Κοινοβούλιο συνηγόρησαν γι’ αυτήν την αγορά. Επρόκειτο για μια πρωτοφανή βόμβα στα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με άμεσο αντίκτυπο στο ευρώ και στη συνοχή της ΕΕ.

Πέμπτον, ουσιαστικά με την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της η Γερμανία ανακτούσε την εθνική κυριαρχία της, με ευθύ χτύπημα στον ταλαντευόμενο γαλλο-γερμανικό άξονα και στην ΕΕ.

Έκτον, αφού η Γερμανία δέχτηκε γύρω στο ένα εκατομμύριο πρόσφυγες και μετανάστες (πάμφθηνα εργατικά χέρια για την οικονομία της), τώρα καλοπιάνει τον φίλο Ερντογάν για να μην πλημμυρίσει την έμφοβη Ευρώπη με εκατομμύρια πρόσφυγες, που η ΕΕ (και η Κύπρος) συντηρεί και τρέφει με δισεκατομμύρια που παραχωρούνται στην ερντογανική δικτατορία.

Ο εποικισμός Αμμοχώστου

Το περ. Σάββατο (15/8/2020), μετά τη Θεία Λειτουργία για την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στο Μοναστήρι της Παναγίας της Τρικουκκιάς, στον Πρόδρομο, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, κληθείς να σχολιάσει πληροφορίες ότι η Τουρκία ενδέχεται να εποικίσει την Αμμόχωστο, είπε:

«Θα πρέπει να υπολογίσει πρώτα το κόστος και εν συνεχεία θα είναι αιτία όχι μόνο προσφυγής στο Συμβούλιο Ασφαλείας ή στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, αλλά και αιτία να διακοπεί η όλη ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας».

Ο Πρόεδρος και ο Υπουργός Εξωτερικών θέτουν ξεκάθαρα θέμα κυπριακού βέτο κατά της Τουρκίας. Εννοούν αυτά που δηλώνουν; Διότι το θλιβερό παρελθόν άλλα υποβάλλει και καταγράφει. Αν πράγματι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι έτοιμη να επιβάλει βέτο στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, να το κάνει σε συνεννόηση με την Ελλάδα. Συμφωνεί η Αθήνα;

Πριν, όμως, από αυτά, έγινε μελέτη, σχεδιασμός και μεθόδευση του ζητήματος; Ή είναι απλώς κουβέντες για ανέξοδες μπλόφες και εντυπωσιασμό της πλέμπας; Πρόταξη ελληνικού-κυπριακού βέτο, που έπρεπε να είχε γίνει πριν από δεκαετίες, σημαίνει μετωπική σύγκρουση με όλους σχεδόν τους εταίρους μας.

Αντιτουρκικό μέτωπο

Ιδού το οξύμωρο: Σχεδόν όλες οι χώρες-μέλη της ΕΕ είναι εναντίον της ένταξης της Τουρκίας, πλην της Ελλάδος και της Κύπρου. Όμως, τα επιμέρους κρατικά και εθνικά συμφέροντα των μελών είναι τόσο μεγάλα και η αλληλεξάρτηση ΕΕ-Τουρκίας τόσο ισχυρή, ώστε Ελλάδα και Κύπρος καλούνται να αναμετρηθούν προς ισχυρούς ευρωπαϊκούς δρώντες και πρώτα απ’ όλα με τη Γερμανία. Μπορούν; Τολμούν;

Βεβαίως, ήδη σχηματοποιείται ένα μεσογειακό αντίβαρο στην επιχειρούμενη γερμανική ηγεμονία της ΕΕ, υπό την αρχηγία της Γαλλίας, η οποία επιδεικνύει ηγετικό και καταλυτικό ρόλο στην περιοχή της Μεσογείου και της Β. Αφρικής και εναντίον των νεο-οθωμανικών ονειρώξεων της Τουρκίας.

Γαλλία, Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ, Αίγυπτος όπως και η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν σχηματίσει ένα αντιτουρκικό μέτωπο. Κοινός παρονομαστής, τα συμφέροντα και η ασφάλεια όλων που πλήττονται, επηρεάζονται ή απειλούνται από την τουρκική αρπακτικότητα.

Γι’ ακόμα μια φορά αναδεικνύεται η σημασία και η αξία σχεδιασμού και υλοποίησης μιας μακράς πνοής πανεθνικής στρατηγικής ανάσχεσης των τουρκικών απειλών και υπεράσπισης των συμφερόντων και της επιβίωσης του Ελληνισμού. Πού είναι αυτή η μακράς πνοής ομόθυμη στρατηγική του Έθνους;

Απόψεις


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση