Μαγιά

Η θέληση για θυσία είναι βαθιά ριζωμένη από τη φύση στους περισσότερους ανθρώπους. Αυτή τη θέληση τα κόμματα την κτυπούν αλύπητα ώσπου να καταφέρουν να την ξεριζώσουν από μέσα μας. Της επιτίθενται με όλους τους τρόπους. Ξεκινούν από τα παιδιά, στα μυαλά των οποίων πλάθεται η μετριότητα και ο φόβος. Συνεχίζουν με τους νέους τον χαρακτήρα των οποίων τσακίζουν στα πανεπιστήμια, για να τους καταντήσουν του χεριού τους. Να τους αναγκάσουν να καταφύγουν στην «κρατική πρόνοια» για εργασία, επιδόματα, κουπόνια και μια ζωή καμένη από την αρχή μέχρι το τέλος.

Του Γιώργου Μιχαήλ

Εάν κάτι ενώνει τους ανθρώπους αυτό είναι είτε οι κοινές ιδέες, είτε ο κοινός σκοπός. Εάν έστω και τυπικά η ιδεολογία των κομμάτων παρουσιάζεται διαφορετική, ο σκοπός τους παραμένει κοινός: η εκμετάλλευση της Ελλάδας για την εξασφάλιση της επιβίωσης τους. Για να παραμείνουν στη ζωή όσο περισσότερο μπορούν. ακόμα και εάν η Ελλάδα θα έχει συρρικνωθεί σε μια βραχονησίδα του Αιγαίου.

Από αυτό το μείγμα των σύγχρονων πολιτικών της Αθήνας δεν πρόκειται να προκύψει η μαγιά για τη σωτηρία της Ελλάδας. Γιατί η μαγιά αυτή χρειάζεται ένα και μονό βασικό συστατικό: ΘΕΛΗΣΗ.

Συστατικό που υπάρχει μόνο μέσα στις μεγάλες πληθυσμιακά κοινότητες της χώρας μας. Συναντάται μόνο μέσα στον ίδιο τον λαό και ποτέ μέσα στην κάστα των πολιτικών. Εάν σε έναν λαό υπάρχουν άνθρωποι που δεν αγαπούν την πατρίδα τους ή δεν κατάγονται από αυτήν, η πλειοψηφία των ανθρώπων, κάτω από τις καταλλήλως συνθήκες θα θυσιαζόταν για αυτήν.

Αυτή η θέληση για θυσία είναι βαθιά ριζωμένη από τη φύση στους περισσότερους ανθρώπους. Αυτή τη θέληση τα κόμματα την κτυπούν αλύπητα ώσπου να καταφέρουν να την ξεριζώσουν από μέσα μας. Της επιτίθενται με όλους τους τρόπους. Ξεκινούν από τα παιδιά, στα μυαλά των οποίων πλάθεται η μετριότητα και ο φόβος.

Συνεχίζουν με τους νέους τον χαρακτήρα των οποίων τσακίζουν στα πανεπιστήμια, για να τους καταντήσουν του χεριού τους. Να τους αναγκάσουν να καταφύγουν στην «κρατική πρόνοια» για εργασία, επιδόματα, κουπόνια και μια ζωή καμένη από την αρχή μέχρι το τέλος.

Τελειώνουν το έργο τους αυξάνοντας τον αριθμό των συνταξιούχων, ηλικιωμένων και μη, προσθέτοντας την ταφόπλακα της κοινωνίας μας με την βοήθεια των εκατομμυρίων μεταναστών από τις Βαλκανικές και Ασιατικές χώρες. Την ίδια στιγμή δένουν τα μάτια των πολιτών με τον επίδεσμο της οικονομικής κρίσης και βουλώνουν τα αυτιά τους με το κερί των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων.

Με αυτόν τον τρόπο έχουν ανάψει μια τεράστια φωτιά μέσα στη χώρα, οδηγώντας την σε δυο μοναδικές διεξόδους: η μια είναι η Λευκή Επανάσταση σαν μέσο πίεσης για τη διάλυση των σημερινών κομμάτων και τη μετάβαση σε Προεδρική Δημοκρατία. Η άλλη είναι η μελλοντική ανάληψη της ηγεσίας του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας από έναν ηγέτη προερχόμενο απείθειας από το λαό, ικανό να εξάψει ξανά το πάθος των Ελλήνων για μάχη με τη φωτιά και ολική επαναφορά.

Επίλογος

Ο χρόνος θα αποκαλύψει εάν η Ελλάδα θα οδηγηθεί σε μια από αυτές τις διεξόδους, ή θα συνεχίσει να καίγεται ώσπου ο αέρας να σκορπίσει τις στάχτες της. Με την μαγιά της σημερινής μετριότητας το δεύτερο ενδεχόμενο φαντάζει πιο πιθανό. Ωστόσο, κανένας δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον γιατί εάν η ιστορία μας έχει διδάξει κάτι, αυτό είναι πως όταν υπάρχει θέληση ακόμα και το πιο δύσκολο εγχείρημα είναι δυνατόν να επιτευχτεί.

* Ο Γιώργος Μιχαήλ είναι επιχειρηματίας, Διευθύνων Σύμβουλος ναυτιλιακής εταιρείας και συγγραφέας του βιβλίου Πολικός Αστέρας, Αθήνα, Κυπρής, 2017.

Analyst

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση