Το μεγάλο πρόβλημα του κ. Τσίπρα είναι ο ίδιος του ο εαυτός

Του Γιάννη Κ. Τρουπή

Έλλειψη έμπνευσης ή ένδειξη ηττοπάθειας; Πολιτική κόπωση ή μήπως αποδοχή της επερχόμενης ήττας; Όποιος παρακολουθεί τις τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του Αλέξη Τσίπρα θα έχει αντιληφθεί ότι ο λόγος και το περιεχόμενο των ομιλιών του δεν θυμίζουν σε τίποτα τον κ.Τσίπρα των περασμένων ετών. Κεντρικό στοιχείο της “μεταμόρφωσης” είναι η παντελής απουσία κεντρικού αφηγήματος , με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να φτάσει στις κάλπες της 7ης Ιουλίου.

Προφανώς μετά από μία ευρεία εκλογική ήττα όπως αυτή της 26ης Μαίου, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανασυντάξεις τις δυνάμεις σου και να ζητήσεις εκ νέου, τη ψήφο των πολιτών και μάλιστα μέσα σε διάστημα μερικών εβδομάδων.

Παρόλαυτα ο κ.Τσίπρας μοιάζει να κινείται “στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα” μια και σε καθημερινή βάση αλλάζει στρατηγική και τακτική , μη έχοντας ακόμα και σήμερα αποκτήσει βηματισμό.

Είναι αξιοσημείωτο για παράδειγμα πως μετά το δίλημμα με τους "πολλούς" και τους «λίγους» που κυριάρχησε στο δρόμο για την ευρωκάλπη, μετά τη θεωρία ότι κάποιοι "θα υπακούουν" όπως έλεγε πριν από τις ευρωεκλογές, ο πρωθυπουργός επιχειρεί πλέον με βιαστικό και πρόχειρο τρόπο ακόμα και να αντιγράψει το μήνυμα που εκπέμπει προς τους πολίτες ο Κυριάκος Μητσοτάκης εδώ και τρία χρόνια : Το μήνυμα της ενότητας πέρα και πάνω από κομματικούς διαχωρισμούς, πως απευθύνεται δηλαδή σε όλες τις Ελληνίδες και σε όλους της Έλληνες.


Μετά λοιπόν την εσχάτως αποκτηθείσα ενωτική του διάθεση, ο κ.Τσίπρας επανέφερε στο προσκήνιο και την κινδυνολογία, θέλοντας να ταυτίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη με τον φόβο και την κοινωνική ισοπέδωση. Πρόκειται για την παλιά, γνωστή, ξαναζεσταμένη και μάλλον κωμική πλέον “γραμμή” πως τάχα το πρόγραμμα της ΝΔ είναι πρόγραμμα ΔΝΤ. Μία τακτική, την οποία είχαμε καιρό να δούμε και πλέον αναδεικνύεται σε προμετωπίδα της κυβερνητικής επικοινωνιακής καθημερινότητας.

Είναι πάντως τουλάχιστον παράδοξο να επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ την ταύτιση Ταμείου-ΝΔ, μια και τα πεπραγμένα των τελευταίων τεσσάρων ετών τον προδίδουν:
--- Ο κ.Τσίπρας είναι αυτός που ανανέωσε με την υπογραφή του την παρουσία του ΔΝΤ στην Ελλάδα, μέσα από το τρίτο μνημόνιο.
---Ο κ.Τσίπρας είναι αυτός που συμφώνησε το Ταμείο να είναι παρόν και στον μηχανισμό εποπτείας του τέταρτου άτυπου μνημονίου.
---Ο κ.Τσίπρας είναι αυτός που επέμενε ότι δήθεν θα διώξει το ΔΝΤ αλλά όχι μόνο ανανέωσε δύο φορές την παρουσία του -το 2015 και το 2018- αλλά ξέχασε πρόσφατα ακόμη και να υποβάλει το επίσημο αίτημα για την μερική αποπληρωμή των δανείων του.
---Ο κ.Τσίπρας είναι αυτος που μεταβίβασε το σύνολο της δημόσιας περιουσίας στο υπερταμείο για 99 χρόνια, κρατώντας παράλληλα κολλημένη την επένδυση του Ελληνικού, στερώντας από τους πολίτες δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Χωρίς αμφιβολία το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ λίγο πριν από την τελική ευθεία των εθνικών εκλογών, θα πρέπει να προβληματιστεί για τις επιλογές του τελευταίου διαστήματος. Οι ίδιοι οι πολίτες μοιάζουν να τις έχουν ξεπεράσει, μη πιστεύοντας τις ίδιες μονότονες ιστορίες περί δήθεν επταήμερης εργασίας, κατάργησης του οκτάωρου, απολύσεων στο Δημόσιο και «προγράμματος ΔΝΤ». Είναι φανερό πλέον ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον Αλέξη Τσίπρα είναι ότι έχει απολέσει τον όποιο δεσμό τον ένωνε με την κοινωνία, καθώς τα δικά του πεπραγμένα τον καθιστούν πολιτικά αφερέγγυο.

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση