Καταγγέλλοντας τον εθνικισμό και καλλιεργώντας τον διχασμό!

Γράφει ο Βενιαμίν Καρακωστάνογλου

Στην πρόσφατη ομιλία του στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο της Θεσσαλονίκης ο κ. Τσίπρας χρησιμοποίησε το μότο «όχι στη Μακεδονία του μίσους και του εθνικισμού», και «ναι στη Μακεδονία της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης». Άλλωστε, μόνιμα τον τελευταίο χρόνο ταυτίζει τη γενικευμένη και απόλυτα δικαιολογημένη λαϊκή αντίδραση στη Συμφωνία των Πρεσπών με ακροδεξιές αντιλήψεις. Δηλαδή, χαρακτηρίζει συλλήβδην ακραίους και εθνικιστές τα εκατομμύρια των Ελλήνων που αρνούνται την εκχώρηση της μακεδονικής πτυχής της εθνικής μας ταυτότητας.

Ένας διακεκριμένος Έλληνας διπλωμάτης επί τιμή, που βρέθηκε τις τελευταίες ημέρες στη Θεσσαλονίκη, δήλωσε προβληματισμένος και οργισμένος, σε δημόσια εκδήλωση, ότι «ερχόμενος από το αεροδρόμιο προς τη Θεσσαλονίκη τρόμαξα και ντράπηκα». Δεν έδωσε περισσότερες διευκρινίσεις γι’ αυτή τη σιβυλλική αναφορά του, αλλά ήταν σαφές, από όσα είχε πει προ ολίγου στη διάλεξή του, ότι εννοούσε τις διχαστικές αφίσες, τα πανό και τα μπάννερς που είχαν τοποθετηθεί παντού για την ομιλία του πρωθυπουργού, και που ανάγκασαν μέχρι και τη δημοτική αρχή να κάνει μια περιορισμένης, βέβαια, έκτασης απομάκρυνσή τους.

Κάθε άποψη, λοιπόν, που δεν είναι συμβατή με την αλαζονική βεβαιότητα των κυβερνώντων ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια και ορθότητα στην πολιτική τους παντού, αλλά ιδίως στο Σκοπιανό, λοιδορείται και εξοστρακίζεται ως φασιστική, ακροδεξιά, ως εκφράζουσα εθνικό ή πολιτικό μίσος και εθνικισμό.


Οι εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης, της Αθήνας, και άλλων 24 πόλεων της χώρας, οι μαθητικές κινητοποιήσεις, οι αθρόες και καταλυτικές απαντήσεις «όχι στη Συμφωνία των Πρεσπών», και «δεν παραχωρούμε την Μακεδονία», οι διαδοχικές δημοσκοπήσεις σε ποσοστά άνω του 65%, οι εκατοντάδες καταγγελτικές ημερίδες και διαλέξεις για το θέμα, όλα αυτά δεν αρκούν για να συνετίσουν τη «φωτισμένη και πρωτοποριακή εμπροσθοφυλακή» των αριστερών ριζοσπαστών του ΣΥΡΙΖΑ. Χωμένος μέχρι τον λαιμό στα γεωπολιτικά σχέδια των Μεγάλων Δυνάμεων, ο ΣΥΡΙΖΑ θυσιάζει πιθανότατα λόγω ιδεοληψιών ή από απόλυτη ιδιοτέλεια και προσδοκώμενο πολιτικό όφελος, τη μία και μοναδική Μακεδονία (ως ιστορική και πολιτιστική πραγματικότητα), τους μόνους πραγματικούς Μακεδόνες.

Η συγκέντρωση που διοργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη, προφανώς απέναντι στο συνέδριο της ΝΔ στην Αθήνα, αντανακλούσε τη λογική του «ή εμείς ή αυτοί» που εξήγγειλε πολλάκις ο κ. Τσίπρας και ο συνεργάτης του κ. Πολάκης. Άραγε «Μακεδονία της δημοκρατίας» μήπως σημαίνει για το κυβερνητικό κόμμα μοιρασμένους Μακεδόνες; Με τον ίδιο τρόπο που σαφέστατα μέσα από την αμφισημία του δηλώνει και επιτρέπει το άρθρο 7, αλλά και όλη η Συμφωνία των Πρεσπών; Δηλαδή, άρνηση της εθνικής μοναδικότητας των Μακεδόνων ως τμήματος του Ελληνισμού εδώ και 3000 χρόνια και μέχρι σήμερα; Μήπως σημαίνει ότι για να έχουμε καλή γειτονία (όπως ήδη συμβαίνει στην οικονομία και στη διακίνηση ανθρώπων) με το γειτονικό κράτος των Σκοπίων, πρέπει να τους εκχωρήσουμε ένα λαμπρό τμήμα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, γλώσσας αλλά και σύγχρονης πραγματικότητας;

Ας την ονομάσουν όπως θέλουν

Αν οι Σλάβοι των Σκοπίων διαμόρφωσαν μετά το 1944 και ιδίως το 1991, μια ξεχωριστή εθνική ταυτότητα διαφορετική από των Βουλγάρων και Σέρβων σλαβόφωνων γειτόνων τους, ας την ονομάσουν όπως θέλουν, πάντως όχι μακεδονική. Και αυτό είναι ανάγκη να γίνει για τους τρεις λόγους:

Πρώτον, το μακεδονικό κληροδότημα ήταν ανέκαθεν ελληνικό, ένα ελληνικό brand name, που έλαμψε σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο, διαδίδοντας ελληνικό πολιτισμό και γλώσσα. Και αυτό διατηρήθηκε στον βασικό πυρήνα της γεωγραφικής Μακεδονίας σε όλους τους αιώνες έκτοτε. Με διαρκή ελληνική παρουσία, γλώσσα και πολιτισμό, κάτω από διαφορετικές κυριαρχίες: Ρωμαϊκή, Βυζαντινή, Οθωμανική και διάφορες άλλες παροδικές κατακτήσεις.

Άρα, καταχωρήθηκε, ήδη προ Χριστού, ως όνομα υπέρ του Ελληνισμού, με απόλυτη ταυτοποίηση. Οι άλλοι γειτονικοί ή σύνοικοι λαοί βρίσκονταν κυρίως στα εξωτερικά όρια της ιστορικής κλασικής Μακεδονίας, με διακριτή εθνική καταγωγή, γλώσσα και πολιτισμό: Σέρβοι, Βούλγαροι, Αλβανοί, Τούρκοι και Βλάχοι (όσοι δεν ήταν ελληνίζοντες) κλπ και κανείς τους δεν ονομάστηκε «Μακεδόνας» συλλογικά μέχρι το 1944.

Δεύτερον, οι διαδοχικές απογραφές πληθυσμού το επιβεβαιώνουν. Άλλωστε, δημοκρατία σημαίνει κυρίως αρχή της πλειοψηφίας και σαφώς οι περισσότεροι κάτοικοι της γεωγραφικής Μακεδονίας είναι Έλληνες (2.400.000 περίπου). Οι Σλάβοι των Σκοπίων που αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες, είναι περίπου 1.230.000 ακόμη και αν θεωρούσαμε όλο το κράτος τους ως περιοχή της Μακεδονίας. Κάτι τέτοιο βέβαια δεν ισχύει, παρά μόνον για τις νότιες περιοχές του κράτους των Σκοπίων. Αλλά και οι Βούλγαροι της λεγόμενης Μακεδονίας του Πιρίν είναι πολύ λιγότεροι ακόμη.

Τρίτον, το ίδιο ισχύει και από άποψη γεωγραφικής έκτασης της λεγόμενης γεωγραφικής Μακεδονίας. Η ελληνική περιοχή, που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της πρώτης ιστορικής Μακεδονίας (80%-90%), περιλαμβάνει τουλάχιστον το 52% της περιοχής που επιχειρούν στη σύγχρονη περίοδο να εμφανίσουν και να ονομάσουν ως Μακεδονία τα Σκόπια και οι υποστηρικτές τους.

Όλο το κράτος τους, όμως, είχε διαχρονικά άλλα ονόματα: Δαρδανία, Παιονία κλπ, και που αποτελεί περίπου το 38% της υποτιθέμενης συνολικής Μακεδονίας. Και βέβαια η βουλγαρική Μακεδονία είναι γύρω στο 10% αντιστοίχως. Άρα, και με αυτή την πλαστή γεωγραφική κατανομή, η Ελλάδα και πάλι έχει τη σαφέστατη και απόλυτη πλειοψηφία με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ως δικαιώματα επί του μακεδονικού όρου.

Μη δημοκρατική εκχώρηση

Συνεπώς, πρόκειται για μια «μη δημοκρατική» Βόρεια Μακεδονία, όπως την προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, με την εκχώρησή της με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Με αυτή την έννοια δεν ισχύει το μότο της πρόσφατης συγκέντρωσης του κ. Τσίπρα. Αν, επίσης, το κυβερνητικό κόμμα εννοεί ως Μακεδονία της «αλληλεγγύης», τη διανομή της ελληνικής μακεδονικής ιστορίας και του πολιτιστικού κεκτημένου μας (3.000 ετών), που χρειάσθηκε ποταμούς αίματος και χιλιάδες ζωές για να απελευθερωθεί (όχι ολόκληρο δυστυχώς) και να αποτελέσει περίοπτο τμήμα του νέου ελληνικού κράτους, τότε πλανάται πλάνην οικτρά.

Ο ελληνικός λαός, που στη μεγάλη πλειοψηφία του αρνείται να αναγνωρίσει τέτοια αυθαίρετη και ανεπίτρεπτη εκχώρηση, θα του δώσει ηχηρή απάντηση με δημοκρατικό τρόπο (εκλογές) και με πλήρη εθνική αλληλεγγύη, αλλά και σεβασμό στους εθνικούς μας αγώνες για τη Μακεδονία. Δεν θα επιτρέψει στους πολύξερους και αλαζονικούς κυβερνώντες να μας γυρίσουν πίσω στο 1947-1949, στις τραγικότερες στιγμές της πρόσφατης ιστορίας μας. Θα προλάβει να τους διώξει ο Έλληνας ψηφοφόρος.

Άλλωστε, μόνο δημοκρατία δεν μαρτυρεί η απόλυτη έλλειψη δημοκρατικής νομιμοποίησης για την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών. Ο τότε υπουργός Εξωτερικών, κ. Κοτζιάς, προχώρησε σε μια κακή συμφωνία χωρίς προηγούμενη ενημέρωση ή διαβούλευση με τα άλλα κόμματα, χωρίς ειδική συζήτηση και απόφαση στη Βουλή και χωρίς να συνέλθουν τα θεσμικά όργανα χάραξης εξωτερικής πολιτικής. Επιπλέον, χωρίς καν απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου και με εκφρασμένη την αντίθεση του κυβερνητικού του εταίρου (ΑΝΕΛ), έκανε ένα άλμα στο κενό, υπογράφοντας μία τέτοια συμφωνία για το μέλλον της πατρίδας και της Μακεδονίας.

Τα Σκόπια στηρίχτηκαν

Τέλος, ως προς το «μίσος» και τον «εθνικισμό», υπάρχει απάντηση: Ο ελληνικός λαός και το κράτος μας στήριξε οικονομικά τα γειτονικά Σκόπια, παρά τον συνεχιζόμενο ψευδοαλυτρωτισμό εναντίον μας, παρά την προσπάθεια από το 1946-1949 να αλωθεί και να αποσπαστεί ενόπλως και παρανόμως τμήμα του ελληνικού εδάφους. Ελληνικές επενδύσεις βοήθησαν στη δημιουργία οικονομίας της αγοράς στα Σκόπια, στα πρώτα βήματά της μετά το 1991 και ιδίως μετά το 1995 (Ενδιάμεση Συμφωνία).

Κι όλα αυτά, ενώ η πολιτική ελίτ στα Σκόπια συνέχισε να διδάσκει ανθελληνικό φαντασιακό αλυτρωτισμό στα σχολεία, να προωθεί διμερείς αναγνωρίσεις με το ψευδεπίγραφο συνταγματικό τους όνομα από δεκάδες κράτη. Το ίδιο διάστημα υποτίθεται ότι το γειτονικό κράτος διαπραγματευόταν με την Ελλάδα, υπό διεθνή εντολή του ΟΗΕ, για άλλο όνομα αποδεκτό από τη χώρα μας.

Τουλάχιστον 18.000 νέες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν στα Σκόπια από τις ελληνικές επιχειρήσεις. Δόθηκαν 75.000.000 ευρώ οικονομικής βοήθειας από την Ελλάδα στα Σκόπια στα πλαίσια Ελληνικού Σχεδίου Οικονομικής Ανάπτυξης Βαλκανίων (ΕΣΟΑΒ). Και βέβαια ελληνική στρατιωτική μονάδα βοήθησε τη συλλογή των όπλων στα Σκόπια, στα πλαίσια διεθνούς αποστολής, μετά τον εμφύλιο πόλεμο Αλβανών και Σλάβων εκεί, το 2001.

Αυτό είναι πραγματική αλληλεγγύη. Πού βλέπουν το μίσος, την εκδίκηση ή την εχθρότητα; Οι πολιτικές δυνάμεις στα Σκόπια παραπληροφούν, επί δεκαετίες, τον λαό τους, τροφοδοτώντας πάθη και υποκινώντας εδαφικές διεκδικήσεις στη «Μακεδονία του Αιγαίου», όπως ονομάζουν τη μοναδική Μακεδονία, δηλαδή την ελληνική. Την ακαμψία, και ίσως το μίσος, επιδεικνύουν οι Σλάβοι των Σκοπίων που, κατά το 65%, αρνήθηκαν να αποδεχτούν τη Συμφωνία των Πρεσπών στο πρόσφατο δημοψήφισμα, έστω με το όνομα «Βόρεια Μακεδονία». Άρα, διεκδικούν το σύνολο της Μακεδονίας, και το μοναδικό «μακεδονικό έθνος».

Ούτε λόγος για δημοψήφισμα

Αυτοί θα εφαρμόσουν καλόπιστα τη Συμφωνία που τους πρόσφερε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Η απόφαση του Κοινοβουλίου τους για αναθεώρηση του Συντάγματος είναι γνωστό πως ελήφθη. Με αφόρητες πιέσεις, με δωροδοκίες και ποινικές απαλλαγές. Πάνω από όλα με το «καρότο» της ένταξης στο ΝΑΤΟ και μελλοντικά στην ΕΕ, την οποία απλόχερα, χωρίς ουσιαστικό αντάλλαγμα, τους πρόσφερε η Αθήνα.

Κι αυτό. παρά τη δεδηλωμένη αντίδραση του ελληνικού λαού. Και με μια οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, με την οποία θα επιδιωχθεί να ολοκληρωθεί στη Βουλή η κύρωση του νομικοπολιτικού εκτρώματος της Συμφωνίας των Πρεσπών! Ούτε λόγος, βέβαια, για προσφυγή στον ελληνικό λαό μέσω δημοψηφίσματος, παρότι η παρούσα κυβέρνηση έχει εκφράσει προτίμηση στο θεσμό του δημοψηφίσματος.

Οι εκλογές, όμως, δεν θα αργήσουν, όποια επιλογή και αν κάνει ο πρωθυπουργός ως προς τον χρόνο διεξαγωγής τους. Όταν δεδηλωμένα δύο λαοί δεν θέλουν να γευτούν το «πιάτο» που τους σερβίρεται, μπορεί κανείς να αντιληφθεί η μελλοντική τύχη της Συμφωνίας. Έχουμε παραδείγματα στο Κοσσυφοπέδιο, στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη στα ίδια τα Σκόπια με τους Αλβανούς, όταν οι λαοί δεν επιθυμούν συμφωνίες που τους επιβλήθηκαν.

Οι κυβερνώντες νιώθουν «επαΐοντες» και «εμπροσθοφυλακή της Ιστορίας» που καθοδηγούν τον λαό. Έχοντας βιώσει από κοντά τις εθνοτικές συγκρούσεις στα Βαλκάνια από διπλωματικές θέσεις ευθύνης, γνωρίζω πόσο διαφορετικές είναι οι ρεαλιστικές και αποτελεσματικές λύσεις που μπορούν να αντιμετωπίσουν τέτοια ζητήματα και όχι η επιβολή τους, άνωθεν ή έξωθεν.

Την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου, στη Θεσσαλονίκη ο πρωθυπουργός επιχείρησε, άκρως διχαστικά, να «τσουβαλιάσει» κάθε πατριωτική φωνή αντίθετη στη Συμφωνία των Πρεσπών και να την εμφανίσει σαν δήθεν «μίσος και εθνικισμό». Το πράξατε προστατευμένος από αστυνομικές δυνάμεις και φροντίζοντας να κρατήσατε έξω από το Αλεξάνδρειο Μέλαθρο κάθε αντίθετη φωνή. Δυστυχώς, οι πράξεις της δείχνουν πως η κυβέρνηση προκαλεί τον διχασμό των Ελλήνων.

SLPress


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση