Έχουμε αίσθηση συλλογικής μοίρας;

Με αφορμή την παραίτηση Κοτζιά και τα μυστικά κονδύλια του υπ. Εξωτερικών

Από τον Μανώλη Κοττάκη

"Γράψ' το και θα επιβεβαιωθείς! Αν η Τουρκία δεν πάρει το μερτικό της από τα πετρέλαια της ανατολικής Μεσογείου, θα καταλάβει, και σύντομα μάλιστα, το Καστελόριζο! Θα δεις! Μην ακούς αυτούς που λένε ότι η τουρκική οικονομία καταρρέει. Έχει διεισδύσει στην Πόλη το ισραηλινό λόμπι, ελέγχει βασικούς τομείς και σε άμεση επικοινωνία με το λόμπι του Τελ Αβίβ την κρατά όρθια! Γράψ' το, σου λέω, μήπως και ξυπνήσουν εδώ, γιατί εμείς είμαστε μαθημένοι να βγάζουμε τα σωθικά μας μόλις νιώσουμε κάπως ασφαλείς! Γράψ' το!"

Την τρίτη φορά που προσέφυγε σε προστακτική για να μου ζητήσει «να το γράψω», ο κορυφαίος επιχειρηματίας από την Κύπρο χτύπησε και το χέρι στο τραπέζι. Όχι για να με... διατάξει, αλλά για να δώσει έμφαση σε αυτό που μου έλεγε. Ο άνθρωπος είχε και έχει μεγάλη αγωνία.

«Μα δεν καταλαβαίνουν οι πολιτικοί εδώ στην πατρίδα πως η Ελλάδα δεν θα είχε την ίδια γεωπολιτική αξία, αν δεν είχε και την Κύπρο μαζί της; Κοίτα τον χάρτη και θα καταλάβεις» 

με προέτρεψε.

Δεν χρειάζεται να κοιτάξω τον χάρτη. Ξέρω. Με την Κύπρο μαζί έχουμε στρατηγικό βάθος στη Μεσόγειο και ειδικό γεωπολιτικό βάρος στην Ευρώπη. Όχι μία, δύο είναι οι ψήφοι του Ελληνισμού στις Συνόδους Κορυφής.
Έφυγα από την πλατεία Κολωνακίου, όπου ήπιαμε τον καφέ μας προβληματισμένος αλλά και μελαγχολικός. Προβληματισμένος για το αν έπρεπε να γράψω τον διάλογό μας. Την προηγούμενη φορά που τόλμησα να προειδοποιήσω, διαμαρτυρήθηκαν φίλοι από το Καστελόριζο ότι τους κάνουμε ζημιά στον τουρισμό. Ήμουν, όμως, βέβαιος ότι η βοή των πλησιαζόντων γεγονότων θα με ανάγκαζε να γράψω γι' αυτό.


Πράγματι, η Τουρκία αυξάνει σήμερα την ένταση με στόχο να μας καθίσει στο τραπέζι για να μοιραστούμε τον ενεργειακό πλούτο υπό δυσμενείς όρους. Όμως, έφυγα από τη συνάντησή μας και μελαγχολικός. Σαν καμπάνα χτύπησε στα αυτιά μου η φράση του αδελφού μας από την Κύπρο για τον διχασμό μας. Δεν ξέρω!
Αν και δεν με πήραν τα χρόνια, όσο μεγαλώνω παραξενεύω και ζητώ μεγαλύτερη υπευθυνότητα από τους πολιτικούς μας. Θήτευσα και εγώ στα νιάτα μου στη μεγάλη σχολή του φανατισμού, μα τώρα βλέπω ότι σε καιρούς σαν κι αυτούς που ζούμε η πολιτική θα κερδίσει ξανά τον σεβασμό όταν αρχίσει να μιλά με επιχειρήματα χαμηλόφωνα. Και βεβαίως, όταν πάψει τα κόλπα.

Από την ημέρα, πάει μήνας, που είδα τον φίλο μου από την Κύπρο, συνέβησαν πράγματα και θαύματα. Με τελευταίο θαύμα το είδος της διένεξης που ξέσπασε για τα μυστικά κονδύλια των υπουργείων με αφορμή την παραίτηση του υπ. Εξωτερικών.
Ακόμη και εγώ, που είμαι -έτσι λένε- γενικώς ψύχραιμος, νιώθω εξοργισμένος με όλους τους πρωταγωνιστές. Πρώτα νιώθω λύπη για έναν άνθρωπο που εκτιμώ παρά τα λάθη του: Τον Νίκο Κοτζιά. Απέλασε Ρώσους διπλωμάτες με την κατηγορία ότι η Μόσχα παρενέβη και επηρέασε κόσμο για να πάει στα συλλαλητήρια και να υπονομεύσουν την αγαπημένη του Συμφωνία των Πρεσπών. Και σήμερα ο ίδιος άνθρωπος βρίσκεται «κατηγορούμενος» από υπουργό της κυβέρνησης που συμμετείχε ότι μοίραζε και εκείνος κονδύλια σε ΜΜΕ των Σκοπίων και της Αλβανίας, για να επηρεάσει με δημοσιεύματα το φρόνημα των εκεί ψηφοφόρων για το δημοψήφισμα.

Δεν θέλω να πιστέψω ότι συνέβη. Αλλά αν συνέβη είναι εξίσου ανεύθυνο! Οι αντιφάσεις και οι ανακολουθίες είναι προφανείς! Δεν γίνεται να καταγγέλλεις μεθόδους που υιοθετείς! Ακόμη μεγαλύτερη οργή έχω για εκείνους που άνοιξαν στο υπουργικό συμβούλιο το θέμα -τον υπουργό Άμυνας- μα και εκείνους που το συνέχισαν: ΜΜΕ και κόμματα της αντιπολίτευσης.
Είναι δυνατόν να δίδονται στη δημοσιότητα από άμυαλους, ανεύθυνους και αδίστακτους στοιχεία για τα μυστικά κονδύλια που διαθέτει παγίως η ελληνική Πολιτεία σε Εκκλησίες και Πατριαρχεία της Ευρώπης;
Πόσο ανεγκέφαλος μπορεί να γίνει κανείς για μια δημοσιογραφική «επιτυχία»;
Και πόσο υπεύθυνο είναι ένα κόμμα που λογαριάζει να πλήξει το αντίπαλό του στον δρόμο προς τις εκλογές μη διστάζοντας να βγάλει εθνικά μυστικά στη φόρα;
Θα πω και κάτι ακόμη: Πόσο υπεύθυνος μπορεί να είναι ένας πρωθυπουργός που δεν καλεί τον υπουργό του να του πει αντρίκεια «τελειώσαμε», αλλά χρησιμοποιεί ξένους πρέσβεις και συναδέλφους του υπουργούς για να τον πετάξει έξω;

Φοβάμαι μετά ταύτα ότι λίγοι, πολύ λίγοι, ελάχιστοι, έχουν πλέον αίσθηση συλλογικής μοίρας σε αυτόν τον τόπο!

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση