Η κατανόηση του όρου «Πολιτικό Κόστος»

• Γράφει η Φαίη Βασιλειάδου

Ακούμε διαρκώς τον πρωθυπουργό –αλλά και πληθώρα βουλευτών της κυβέρνησης- να μιλά περί πολιτικού κόστους. Και για να είμαι ακριβής, επαναλαμβάνει τη φράση: «Δεν φοβόμαστε το πολιτικό κόστος». Και ειλικρινά αρκετοί από εμάς έχουμε αρχίσει να αναρωτιόμαστε για το αν οι 300 γνωρίζουν και κατανοούν την φράση πολιτικό κόστος, καθώς και τη χρήση, την έννοια και τη χροιά της. Ταυτόχρονα, επιβεβαιώνουμε πως όλοι αυτοί που εμείς έχουμε ψηφίσει δεν είναι –όπως έχουμε ξαναπεί- πραγματικά κομμάτια αυτής της κοινωνίας, αλλά λειτουργούν σα ξεκάρφωτα όντα, χωρίς αίσθηση, συναίσθηση και κατανόηση της κατάστασης, την οποία όλοι εμείς οι υπόλοιποι βιώνουμε.

Τι σημαίνει πολιτικό κόστος; Είναι δύσκολη η κατανόηση του όρου, εμείς έχουμε χαζέψει ή προσπαθούν με τη βία να μας χαζέψουν; Είναι διττή η σημασία του ή μήπως πίσω από τις λέξεις δεν κρύβεται απολύτως τίποτα, παρά το προφανές; Όταν η φράση πολιτικό κόστος εξέρχεται από το στόμα της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης ή οποιουδήποτε κόμματος σημαίνει κάτι πολύ απλό. Ειδικά όταν κείτεται στο συγκείμενο «δεν φοβόμαστε…». «Δεν φοβάμαι το πολιτικό κόστος» σημαίνει ότι «δεν με ενδιαφέρει αν θα με ξαναψηφίσετε».

Μεταξύ μας, δεν μας ενδιαφέρει ούτε εμάς –έτσι όπως έχουν φτάσει τα πράγματα- να ψηφίσουμε τον οιονδήποτε από όσους βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Πλατεία Συντάγματος. Η αλήθεια είναι ότι αν ήταν στο χέρι μας, δε θα θέλαμε ούτε και να τους ξαναδούμε. Και αυτούς, αλλά και τους προηγούμενους. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό.

Το θέμα, κύριοι της Πλατείας Συντάγματος, δεν είναι ο πρωθυπουργικός ή ο βουλευτικός θώκος, ο οποίος δεν σας ενδιαφέρει αν θα τον επανακτήσετε. Το θέμα δεν είναι αν θα ξαναβγείς στην εξουσία. Το θέμα δεν είναι αν θα θελήσει ή όχι ο κόσμος να σε ξαναψηφίσει, βάσει των αποφάσεών σου. Το ποιόν, το ήθος και τις πρακτικές των πολιτικών των τελευταίων δεκαετιών τις έχουμε ζήσει και αυτή τη στιγμή βιώνουμε τον σφοδρότατα αρνητικό τους αντίκτυπο. Το τελευταίο, λοιπόν, πράγμα για το οποίο πρέπει να κάνετε λόγο είναι το πολιτικό κόστος, αφού για εμάς είστε αναγκαίο κακό και όχι λύση, ούτε καν επιλογή.

Το θέμα -πολύ απλά- είναι να ληφθούν οι σωστές, συνετές, αλλά και με αυτοπεποίθηση αποφάσεις που θα βγάλουν την Ελλάδα από το αδιέξοδο, που εσείς προκαλέσατε. Εκτός αν με τη φράση «δεν φοβάμαι το πολιτικό κόστος» υπονοείτε ουσιαστικά μια άλλη διαβόητη φράση: «το νίπτω τας χείρας μου». Μετάφραση: εγώ θα πάρω ό,τι αποφάσεις νομίζω, ως κυβέρνηση, και ό,τι είναι να γίνει ας γίνει. Θα πουλήσω νησιά, θα υποθηκεύσω την Ελλάδα για 40 χρόνια, θα πάω το ΦΠΑ στο 50%, θα κόψω στο 1/3 των συντάξεων, θα αυξήσω κατά 50% τους φόρους, θα ορίσω ως κατώτατο μισθό τα 100 ευρώ, θα καταργήσω εντελώς το αφορολόγητο, θα κόψω τα εφάπαξ, θα τσακίσω τον ελεύθερο επαγγελματία και θα διαλύσω τις ελπίδες των νέων για δουλειά, αλλά δεν με ενδιαφέρει αν με ξαναψηφίσετε. Αυτό δεν εννοείτε; Όχι; Η συναίσθηση των λεχθέντων που λέγαμε…

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση