Σημαίες από επιδοτήσεις... και άλλα φαιδρά

Ο Ναπολέων περιπατητής κι αυτός στις πλατείες, επαναστάτης στα νειάτα του, τύραννος αργότερα τις φοβόταν. Μπορούσε λαός πολύς να μαζευτεί σε αυτές· έστηνε λοιπόν ο Αυτοκράτορας κανόνια μπροστά απ' τα δημόσια κτίρια να κοιτάζουν προς τις πλατείες και να βλέπουν οι πολίτες απ' τις πλατείες τα κανόνια να τους κοιτάζουν

Σπανίως χρειάσθηκε τα κανόνια αυτά να βρυχηθούν και να βροντήξουν, αρκούσε στη σιωπηλή πλειοψηφία η σιωπή τους. Ομως οι πλατείες έλκουν την καταγωγή τους απ' τις αρχαίες αγορές και τα fora, ψήφοι, ψυχές, φωνές, αγορεύσεις, νομίσματα, εμπορεύματα, λιτανείες, τελετές, ίντριγκες, συμφωνίες, συμμαχίες, διαφωνίες, έχθρες, φλερτ, έρωτες, πρόσωπα, πλήθη, σκέψεις, ραντεβού, ανταλλαγές, συναλλαγές, ήταν πάντα οι πλατείες σθεναρά δημοκρατικές...

Με αφορμή την ανεκδιήγητη εκπομπή του ΣΚΑΪ για το 1821, όπου μπερδεύονταν οι έννοιες όπως μπερδεύονταν τα μαλλιά της Μέδουσας με τα φίδια -λόγου χάριν το κράτος με το έθνος ή η αυτογνωσία με τον αυτοπροσδιορισμό, μάλιστα κατά το προηγούμενο του βιβλίου Ρεπούση όπου επίσης μπερδεύονταν ο πατριωτισμός με τον εθνικισμό, η απελευθέρωση με την ενσωμάτωση, η Ρωσία με την ΕΣΣΔ κι άλλα ων ουκ έστιν τέλος, η Ακαδημία Αθηνών διά του Καθηγητή της Νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας κ. Κωνσταντίνου Σβολόπουλου καθώς και Επιτροπής εξ Ακαδημαϊκών επί τούτου συσταθείσης, εξέδωσε μια ανακοίνωση (14.IV.2011) η οποία ανάμεσα στα άλλα «χάριν τόσο των παλαιοτέρων όσο και των νεωτέρων Ελλήνων» έκρινε επιβεβλημένη τη «διατύπωση γνώμης», λέγοντας:

«Είναι απαράδεκτη η σύνδεση της έννοιας του έθνους με την έννοια του κράτους: η πρώτη ουδόλως προϋποθέτει στην ελληνική περίπτωση (σ.σ.: ή την εβραϊκή, τη βασκική και άλλες) την ύπαρξη της δεύτερης.

Ο ελληνισμός επιβίωσε επί χιλιετίες. Το ελληνικό έθνος στη νεώτερη διαδρομή του, μορφοποιήθηκε κατά τις αρχές του 13ου αιώνα.

Η ταύτιση της αφετηρίας του με τη δημιουργία της νεώτερης Ελλάδος ως κράτους, αντιφάσκει με την επιστημονική αλήθεια» (σ.σ.: οι υπογραμμίσεις δικές μου).

Εις μάτην, φοβάμαι, έρχεται κι επανέρχεται η Ακαδημία (και οι χιλιάδες τίτλοι της βιβλιογραφίας, ελληνικής και ξένης για την Παλιγγενεσία) - η μωρία είναι αήττητη!
Τα κλισέ!
Τα τσιτάτα!
Η προπαγάνδα!
Οι ιδεοληψίες!
Η αμάθεια, η ημιμάθεια!
Η διαρκής επανάληψη όλων αυτών είναι ορδή αήττητη.

Δύο τέτοια άνθη (με την καλή έννοια του μπουμπουκιού) του καλού (με την καλή έννοια του συρμού) και οι δύο δήμαρχοι χτύπησαν όμου και ταυτοχρόνως, ο κ. Καμίνης και ο κ. Μπουτάρης!

Ο πρώτος αποφαινόμενος ότι «η ελληνική ταυτότητα ξεκινά με την επανάσταση του 1821» (σ.σ.: τις δεκάδες προηγούμενες επαναστάσεις δεν τις είχαν κάνει Ελληνες, αλλά Τυνήσιοι) και ο δεύτερος αναφερόμενος στο «οθωμανικό μας παρελθόν». Θεϊκό! «Οθωμανικό παρελθόν» η Οθωμανική κατοχή! Μια χαρά ζούσαμε τότε όλοι μαζί, δυνάστες και σκλάβοι.

Λέει επ' αυτού πάλι ο κ. Κ. Σβολόπουλος: «Ο αβασάνιστος επηρεασμός από ακραίες σύγχρονες τάσεις ισοπεδωτικής εξίσωσης μεταξύ ατόμων ή λαών, φορέων διαφορετικών αντιλήψεων και επιδράσεων, είναι επιστημονικά αβάσιμος».

Είναι όμως πολιτικά χρήσιμος.

Και τα γράφουμε όλα αυτά διότι οι δύο δήμαρχοι ανήκουν εν πολλοίς σε μια σχολή σκέψης που διευκόλυνε τα μέγιστα σε ιδεολογικό επίπεδο τις πολιτικές δυνάμεις του «εκσυγχρονισμού» (και απ' το ΠΑΣΟΚ και απ' τη Ν.Δ. και από ένα μέρος της Αριστεράς) που μας έφεραν στην Ελλάδα του Μνημονίου, όπου για τον νεοφιλελευθερισμό και τους συνοδοιπόρους τους η εθνική κυριαρχία μπορεί να είναι έννοια σχετική, η δημοκρατία να τίθεται υπό την επιτροπεία των τραπεζιτών (γραικύλων και ξένων) και το Σύνταγμα να παραβιάζεται απ' τον Πρωθυπουργό και την κυβέρνηση που έχουν ορκισθεί σε αυτό.

Η Ελλάδα όμως σήμερα δεν αποτελείται ούτε από γενίτσαρους ούτε από ραγιάδες. (Μόνον)... Οσο για την ελευθερία, που πάλι αντιμετωπίζει κινδύνους απ' την Τυραννίδα των Ανδρεικέλων της Τρόικας, λέει πάλι η Ακαδημία, μιλώντας πάντα για το 1821: «Η βίωση από τους Ελληνες της ελευθερίας συνεπαγόταν, σύμφωνα με το κλασικό δόγμα του πολιτικού φιλελευθερισμού, δεκτό απ' τη Γαλλική Επανάσταση και τους δημοκρατικά σκεπτόμενους πολίτες, όχι μόνον το δικαίωμα των υποδούλων να τη διεκδικούν, αλλά και την αντίστασή τους με κάθε τρόπο κατά του τυράννου που τη στερεί».

Ελελεύ ή μα τον μπούτζον του Καραϊσκάκη.

ΣΤΑΘΗΣ Σ. από enet μοντάζ Γρέκι

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση