Η «επόμενη μέρα»

• Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης

Το καθεστώς πολιτικό σύστημα καταρρέει, κάτω από το ασήκωτο βάρος της τεράστιας ενοχής του.
Η κοινωνία παραδόθηκε στα χέρια των δανειστών αυτού του συστήματος και καλείται τώρα να πληρώσει τις δικές του αστοχίες και ρεμούλες.
Τα μεγάλα λόγια, που ως τώρα το στήριζαν και το διατηρούσαν στην Εξουσία, αποκαλύφθηκαν ότι ήταν μεγάλα ψέμματα και δεν μπορούν, πλέον, να συνεχίζουν να το στηρίζουν.
Η μεγάλη και πολύχρονη εξαπάτηση της κοινωνίας, που γινόταν με τη συνεργασία της προπαγάνδας που δρούσε ως «αβανταδώρος» του «παπατζή» στο στημένο παιχνίδι, αποκαλύφθηκε και οσονούπω τελειώνει.
Ο μοιραίος πρωθυπουργός, έχοντας χάσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας απέναντι ακόμη και στους δικούς του βουλευτές (!!!) και οπαδούς, (πόσο μάλλον στην υπόλοιπη κοινωνία) ετοιμάζεται, για να σωθεί, να πιαστεί από τα μαλλιά του και σχεδιάζει να κρυφτεί στην τελευταία διαθέσιμη κρυψώνα, την «κυβέρνηση εθνικής ενότητας».
Πρέπει να σωθεί, σώζοντας όλο το καταρρέον καθεστώς πολιτικό σύστημα που, όπως κατάντησε η Δημοκρατία μας, αποτελεί τον μανδύα, κάτω από τον οποίο κυβερνά η πολιτική και οικονομική Ολιγαρχία που οδήγησε στην πτώχευση.
Αυτό, τού φωνάζει επίμονα, τον τελευταίο καιρό, ο Καρατζαφέρης, να κάνει, βλέποντας τον πνιγμό να προελαύνει. Αυτό άρχισε να συζητείται στους διαδρόμους της βουλής και των κομματικών λαβυρίνθων, αυτό είπε χθές στη Βουλή, από το βήμα της και ο βουλευτής, πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Δημ. Κρεμαστινός.
Όμως και αυτό το καταφύγιο θα είναι προσωρινό, καθώς το έγκλημα που έγινε εις βάρος της Ελληνικής κοινωνίας, δεν είναι σε βαθμό πταίσματος ή πλημμελήματος, αλλά χαρακτηρίζεται πολιτικό κακούργημα, αφού παρέδωσε σε τρίτους, αλλοεθνείς, τον πλέον «ζωτικό χώρο» της εθνικής μας κυριαρχίας, αυτόν της Οικονομίας μας.

Όμως, όλα αυτά, είναι η περιγραφή μίας (της τρέχουσας) πραγματικότητας και δεν έχουν πιά, μεγάλη σημασία. Το σημαντικό, που πρέπει να μας απασχολήσει (σαν κοινωνία), είναι «η επόμενη μέρα» αυτής της κατάρρευσης.

Το να γκρεμιστεί ένα σαθρό οικοδόμημα, δεν είναι κακό. Τουναντίον, είναι πολύ καλό για το περιβάλλον, αφού η σαθρότητα μόνο βρωμιά και αρρώστεια μπορεί να σκορπίζει γύρω της.

Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι να στηρίξουμε το σαθρό οικοδόμημα που έκτισε το καθεστώς πολιτικό σύστημα, όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Το θέμα μας είναι, με τι υλικά και με ποιο αρχιτεκτονικό σχέδιο θα χτίσουμε το νέο οικοδόμημα της «ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ».
Αν το χτίσουμε με τα ίδια φθαρμένα υλικά, επάνω στο ίδιο σχέδιο, θα έχουμε πάλι ένα οικοδόμημα , ετοιμόρροπο εκ κατασκευής, βρωμερό κάτω από το φρέσκο μπογιάντισμά του, με προδιαγεγραμμένη την σύντομη μελλοντική του κατάρρευση, και το (ξανα)πλάκωμα των ενοίκων του.

Δεν νομίζω ότι μπορεί να είμαστε τόσο βλάκες και τόσο άσπλαχνοι, για να αφήσουμε τα παιδιά μας να ζήσουν σε ένα τέτοιο, βρώμικο, ανθυγιεινό και ετοιμόρροπο οικοδόμημα, σαν αυτό που πέφτει αυτή τη στιγμή πάνω στα κεφάλια μας.

Το καθεστώς πολιτικό σύστημα και οι πάτρωνές του, είναι σίγουρο (και φυσικό, θα έλεγα) πως θα επιχειρήσουν «με νύχια και με δόντια», να χτίσουν το ίδιο οικοδόμημα, με τα ίδια υλικά, αλλάζοντας κάπως τη διαρρύθμισή του , ώστε να μπερδέψουν τον ενδιαφερόμενο, εμάς.
Ήδη, αυτοί οι κύκλοι, που είναι μαζί, ηθικοί αυτουργοί και δράστες του εγκλήματος, άρχισαν να ψελλίζουν την «ανάγκη για τροποποίηση του Συντάγματος». Ελπίζουν πώς, ανοίγοντας παραπειστικά το θέμα αυτό, θα αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη προς την κατεύθυνση αλλαγής κάποιων ανώδυνων διατάξεων και θα εκτονώσουν την λαϊκή απαίτηση για «βαθειά τομή στο Σύνταγμα» που έχει ανάγκη ο τόπος και η οποία θα τους πετάει οριστικά στον Καιάδα της ιστορίας.
Οι ίδιοι, οι χονδρέμποροι της διαφθοράς, προσβάλλοντας ασύστολα τη νοημοσύνη μας, διακηρύττουν την «ανάγκη καταπολέμησης της διαφθοράς» (προκαλώντας, μάλιστα, «για το θεαθήναι» και «σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας»).
Αναγγέλλουν την «έναρξη συζητήσεως για την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας», για να θάψουν το θέμα «στις καλένδες».
Εμπαίζοντας την κοινωνία, (που εχουν φροντίσει να την κρατούν κοιμισμένη με το καθημερινό της “TV-Λεξοτανίλ», αναλαμβάνουν «διακομματικές πρωτοβουλίες» για την αλλαγή του νόμου «περί ευθύνης Υπουργών» που εξασφαλίζει την βεβαία παραγραφή των (τεραστίων) ευθυνών τους.
Στήνουν βαρύγδουπες «επιτροπές διερεύνησης σκανδάλων» και το μόνο ουσιώδες που προκύπτει από αυτές, είναι η εξτρά αμοιβή τους για τη συμμετοχή τους σε αυτές, που πληρώνει ο πένητας λαός.
Μεταλλάσσονται καλύτερα από τους χαμαιλέοντες, τους έχουν ξεπεράσει στην προσαρμοστικότητα προς το μεταλλασσόμενο περιβάλλον.
Και όλα αυτά γίνονται, για να εξαπατηθεί, για άλλη μία φορά, η κοινωνία και να χρησιμοποιήσει τα ίδια φθαρμένα υλικά (αυτούς τους ίδιους τους καταστροφείς της) κατά την ανοικοδόμηση του αύριό της, μετά την κατάρρευση που οσονούπω, ολοκληρώνεται.

Δυστυχώς, πρέπει να το σημειώσουμε, ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, βομβαρδιζόμενο ανηλεώς από το βαρύ πυροβολικό της προπαγάνδας, δέχεται (ακόμη) ως αλήθειες τα χονδροειδή αυτά ψεύδη.
Αυτοί οι υπνωτισμένοι πολίτες , πρέπει, κάποια στιγμή, να αντιληφθούν την πραγματικότητα. Αυτό θα γίνει όταν δούν με ανοιχτά τα μάτια, απαλλαγμένα από κομματικές παρωπίδες, αυτά που γίνονται γύρω τους και όχι αυτά που λέγονται και ακούν από τον καθ’ ένα (και από εμένα).

Η «επόμενη μέρα», μετά την πλήρη κατάρρευση του καθεστώτος πολιτικού συστήματος, εγκυμονεί τον μέγα κίνδυνο να ξαναπέσουμε θύματα των σημερινών καταστροφέων μας και των αφεντικών τους.

Ο κίνδυνος αυτός, μέχρι χθές, ήταν πιο εύκολο να συμβεί, καθώς απέναντι σ’ αυτή την Λερναία Ύδρα, δεν υπήρχε κάποιος «Ηρακλής», οπότε ο λαός το μόνο που θα μπορούσε να περιμένει, ήταν κάποιο από τα κεφάλια του τέρατος να έτρωγε τα άλλα, «όπερ άτοπον», καθ’ ότι όλα τα κεφάλια ανήκουν στο ίδιο σώμα.

Η τελευταία μεγάλη προσφορά του Μίκη Θεοδωράκη στην Ελληνική κοινωνία, είναι ακριβώς αυτή: έδωσε υπόσταση στο «αντίπαλο δέος» του καθεστώτος πολιτικού συστήματος.
Γέννησε τον «Ηρακλή» για να σκοτώσει τη Λερναία Ύδρα.
Εκεί που υπήρχε το τίποτα και ο «ΚΑΝΕΝΑΣ», τώρα υπάρχει παρουσία. Λέγεται ΣΠΙΘΑ. Και περιμένει κάθε Έλληνα και Ελληνίδα πολίτη, που έχει να καταθέσει κάτι από τον προσωπικό του πλούτο γνώσης, χρόνου, χρήματος, ενέργειας, ή κάθε τι άλλο, λίγο ή πολύ, να το καταθέσει στον κοινό λογαριασμό που ο Μίκης Θεοδωράκης άνοιξε στο όνομα της Ελληνικής κοινωνίας, με τον κωδικό ΣΠΙΘΑ.
Ο «Ηρακλής», πρέπει γρήγορα να ανδρωθεί. Η ΣΠΙΘΑ πρέπει σύντομα να γίνει φλόγα, φωτιά, πυρκαϊά για να κάψει ότι σαθρό και επικίνδυνο υπάρχει στο πολιτικό περιβάλλον.
Η δράση άρχισε.
Ας λιγοστέψουν τα λόγια κι ας περισσέψουν τα έργα.

Στις μέρες μας, έγιναν οι μεγάλες και συγκλονιστικές αποκαλύψεις:
• Γκρεμίστηκε ο Σοσιαλισμός σαν μία παρηγορητική ελπίδα αλλαγής της κοινωνίας για μία πιό ανθρώπινη ζωή. Θυσιάστηκε με χυδαίο τρόπο στο βωμό του «κυβερνητισμού».
• Γκρεμίστηκε η Αξιοπιστία από τα μεγάλα ψέμματα («Η Οικονομία μας είναι θωρακισμένη» του Κώστα, «Λεφτά υπάρχουν» του Γιωργάκη)
• Εξαφανίστηκε η Εμπιστοσύνη
• Εξαφανίστηκε ο Πατριωτισμός
• Αποκαλύφθηκε το Ψέμμα
• Έσκασε η φούσκα της ευημερίας, που την τροφοδοτούσαν τα δανεικά
• Αποκαθηλώνεται το ταμπού του κόμματος, σαν απαραίτητο συστατικό της Δημοκρατίας που δεν θα είναι τίποτε άλλο από «κυβέρνηση εθνικής ξεφτίλας», αφού σ’ αυτή θα δεχθούν συστέγαση μόνον οι λιμασμένοι για κυβερνητική καρέκλα, ακόμη κι αν είναι ηλεκτρική.
Γιατί τέτοιες θα είναι οι καρέκλες της τελευταίας κυβέρνησης του καθεστώτος πολιτικού συστήματος, πριν την οριστική του κατάρρευση, ενώπιον του εγκλήματος που διέπραξε εις βάρος της Ελληνικής κοινωνίας.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση