Φαυλοκρατία 30 χρόνων

• Του Γιώργου Κράλογλου

Η χώρα χρωστάει (μαζί με τις εγγυήσεις για τις ΔΕΚΟ και τις οφειλές σε ιδιώτες) πάνω από 400 δισ. ευρώ. Μέχρι το 2015 πρέπει κάθε χρόνο να πληρώνουμε 40 δισ. ευρώ περίπου για να εξοφλήσουμε δάνεια που τρέχουν. Ο δημόσιος κορβανάς ζητάει να ξοδέψει για το 2011 περισσότερα από 100 δισ. ευρώ. Αλλά οι προβλέψεις του προϋπολογισμού για έσοδα μόλις ξεπερνούν τα 50 δισ. ευρώ. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση «διασπάται» σε σοσιαλιστές και μη. Και η αξιωματική αντιπολίτευση ψάχνεται για ιδεολογία και κέρδη από τα σπασμένα της κυβέρνησης.

Αντέχετε και για άλλες παρόμοιες εικόνες; Σημειώστε λοιπόν ότι η αγορά του ευρύτερου ιδιωτικού τομέα χρωστάει στο κράτος 300 δισ. ευρώ. Στο ίδιο ποσό φθάνουν και τα ανοίγματα των ασφαλιστικών ταμείων.

Σε 4 χρόνια το αργότερο μπαίνει χέρι στις επικουρικές συντάξεις. Στην διετία 2011-2012 θα κλείσουν 70-80.000 επιχειρήσεις, κυρίως μικρές και μεσαίες γιατί δεν πρόκειται να τα βγάλουν πέρα. Ακόμη και με την δυνατότητα μειώσεως των μισθών που παρέχει η μεταρρύθμιση στα εργασιακά. Η γνωστή μας μεταρρύθμιση που φέρνει τα πάνω-κάτω στις γνωστές μέχρι σήμερα εργασιακές συμβάσεις.

Γιατί οι μικρές επιχειρήσεις, από το βενζινάδικο μέχρι το εμπορικό, το μπακάλικο, το παπουτσάδικο, το συνεργείο, τη μικροβιοτεχνία και τη λεγόμενη βιομηχανία μέχρι 40-50 άτομα η πρακτική των επιχειρησιακών συμβάσεων των 500-600 ευρώ είναι εδώ και μια τριετία, τουλάχιστον, σιωπηρή πραγματικότητα. «Πάρε 500 ευρώ και μην μιλάς γιατί άλλη δουλειά δεν έχω να σου δώσω...».

Αυτά τα «αφεντικά» λοιπόν δεν έχουν καμία διάθεση να εμπλακούν στις διαδικασίες που θα προβλέπει το νομοσχέδιο για τις εργασιακές συμβάσεις. Ποιος βιοτέχνης και μαγαζάτορας θα ψάχνει να βρει Σωματεία και Ομοσπονδίες για να συνυπογράφει συμβάσεις. Στην πράξη ή θα πάρεις τα 400- 600 ευρώ ή ψάξε αλλού για δουλειά. Δυστυχώς αυτά θα συνεχίσουν να συμβαίνουν και μέσα στο 2011.

Και ενώ η αμείλικτη αυτή πραγματικότητα γίνεται σε όλους μας αντιληπτή βλέπουμε σε καθημερινό «σόου» τους «αγωνιστές» συνδικαλιστές τύπου ΟΣΕ, ΕΘΕΛ ή ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, ταχυδρομείων, λιμανιών, ΑΤΕ και άλλων βολεμένων στις ΔΕΚΟ να ωρύονται ότι για το καλό του λαού θα βυθίσουν στο σκοτάδι την Ελλάδα ή θα μας κλείσουν στα σπίτια μας αφού δεν θα μπορούμε να μετακινηθούμε.

Από την μια μεριά οι «εθνοσωτήρες» συνδικαλιστές που αντάλλαξαν την «συνεργασία» τους με τα πολιτικά κόμματα με διορισμούς και πολιτική σταδιοδρομία. Από την άλλη οι βουλευτές που δήθεν «σφάζονται» στο ΠΑΣΟΚ για το καλό των πράσινων παιδιών που τα έβγαλαν στο πεζοδρόμιο του συνδικαλιστικού κινήματος.

Σφάζονται ακόμη στο ΠΑΣΟΚ γιατί (λέει) ξαφνιάστηκαν από την παραγωγή των πολυνομοσχεδίων και την σπουδή να κατατεθούν στην Βουλή. Σφάζονται γιατί τους αγνόησε το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και δεν τους ενημέρωσε έγκαιρα...

Εδώ δεν ξαφνιάστηκε ο κ. Παπανδρέου που είναι δεν είναι στην Ελλάδα 3-4 ημέρες τον μήνα και ίσως να μην προλαβαίνει να ενημερωθεί... και ξίνισε το μνημόνιο και ο Παπακωνσταντίνου στους «σοσιαλιστές» του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ ;

Μέσα δε σ΄ αυτό το κυβερνητικό μπάχαλο, έχουμε την αξιωματική αντιπολίτευση να μας υπόσχεται έξοδο από το μνημόνιο και από την κρίση στο στυλ του συνθήματος «λεφτά υπάρχουν».

Όσο όμως και να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας. Όσο και να κοντρολάρουμε τα νεύρα μας και την υπομονή μας, πιστεύω ότι θα φανεί αδύνατον να αντέξουμε και το καραγκιοζιλίκι με την δήθεν ορατή ανάπτυξη που μπορούν να μας φέρουν οι εξαγωγές, η ενίσχυση της παραγωγής των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και η αναθέρμανση της αγοράς μέσα στο 2011 ή το 2012 με ανοίγματα στην διευκόλυνση των επενδύσεων, την καινοτομία και την αξιοποίηση των πόρων των τελευταίων κοινοτικών προγραμμάτων.

Των πόρων που η κυβέρνηση έχει ήδη τάξει ταυτόχρονα: στους Δήμους, στις Περιφέρειες, στους φορτηγατζήδες, στους βιοτέχνες εξαγωγείς, στους νέους επιχειρηματίες, στις Δημοτικές Εταιρίες που πρέπει να μείνουν, στην κρατική διαφήμιση, στη χρηματοδότηση κρατικών Τραπεζικών σχημάτων και σε άλλες «αξιοζήλευτες» δραστηριότητες.

Αντί λοιπόν να μας πουν «σκάστε και πληρώστε τα λάθη μας... Γιατί αυτή είναι η δουλειά του λαού στην πράξη...» επιμένουν να μας συνδέουν με τα εσωτερικά τους κομματικά και πολιτικά προβλήματα και να μας τα περνάνε σαν προβλήματα της Δημοκρατίας και της κοινωνίας που περνάει δήθεν μια κρίση όπως όλες οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.

Τι μας κρύβουν; Την ουσία. Ότι οι αιτίες του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με τις αιτίες των προβλημάτων της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και ίσως αύριο της Ιταλίας.
Η αιτία του δικού μας προβλήματος είναι μία και ξεχωριστή. Φαυλοκρατία 30 ετών.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση