Στο ίδιο έργο θεατές...

Ένας από τους λόγους που κάνουν την πολιτική μια υπόθεση πληκτική και αδιάφορη για τους περισσότερους, είναι η επανάληψη του ίδιου έργου ξανά και ξανά.
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις, νομίζεις πως το ίδιο έργο το έχεις δει άπειρες φορές στο παρελθόν, με μικρές και ασήμαντες διαφοροποιήσεις.
Σε σημείο που αυτό να καταντά βαρετό και άνευ σημασίας. Για παράδειγμα, δείτε το θέμα της περαίωσης. Κάθε τρεις και λίγο, όταν τα έσοδα του κράτους πιάνουν πάτο, κάποιος υπουργός Οικονομικών θα εξαγγείλει με βαριά καρδιά την περαίωση, που όμως ειδικά τώρα, θα γίνει για τελευταία φορά! Εννοείται πως η αντιπολίτευση πάντα ξορκίζει το κακό. Όπως έγινε το 2008 με την περαίωση της ΝΔ, επί υπουργίας Αλογοσκούφη. «Είναι ένα χαράτσι, που επιβάλλεται με εκβιαστικό τρόπο.
Είναι μία πρακτική που πρέπει να την αφήσουμε πίσω μας» (Γ. Παπακωνσταντίνου 2008). «Η περαίωση επιβραβεύει και εξισώνει ελεγκτικά τις μεγάλες επιχειρήσεις με τις μικρές. Μεταφέρει πόρους από τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα στους έχοντες και κατέχοντες» (Λ. Κατσέλη 2008).
Αντίστοιχα, όπως σωστά μαντέψατε, σήμερα στην περαίωση ΠΑΣΟΚ, ενίσταται η ΝΔ. «Με την τακτική της περαίωσης διαιωνίζεται το καθεστώς των ρυθμίσεων και εκπαιδεύεται ο επιχειρηματικός κόσμος να μην πληρώνει τους φόρους του και να περιμένει την επόμενη περαίωση» (Θ. Καράογλου 2010). Δυστυχώς όμως μικρή αξία έχει πλέον ποιος από τους δύο έχει δίκιο και ποιος άδικο. Σημασία έχει ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται μονότονα και μοιάζει ολοένα και περισσότερο με φάρσα.
Αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν άπειρα. Θυμηθείτε πόσο είχε επαινέσει ο φιλοκυβερνητικός Τύπος της εποχής τη «γενναία» αυτοκριτική του πρώην πρωθυπουργού, όταν το 2008 μίλησε για όσα «σκανδαλώδη» και «θλιβερά» συνέβησαν στην υπόθεση του Βατοπεδίου. Όταν κατηγόρησε τους μοναχούς πως λειτούργησαν σε βάρος του Δημοσίου, όταν παραδέχτηκε ότι ο ίδιος «υποτίμησε τις διαστάσεις του θέματος», όταν είπε ότι «δεν δέχτηκε ποτέ την ελάχιστη βλάβη του δημόσιου συμφέροντος». Όλα αυτά «last year». Σήμερα στην επιστολή του προς την προανακριτική επιτροπή της Βουλής για το πολύκροτο σκάνδαλο, ο κ. Καραμανλής λέει πολύ απλά πως «ουδέν το επιλήψιμο προέκυψε».
Δυστυχώς ζούμε στη χώρα του «είπα - ξείπα». Εδώ η πολιτική ρητορεία εξυπηρετεί αποκλειστικά τις πρόσκαιρες κομματικές ανάγκες, χωρίς καμία εξαίρεση. Μια υπεραπλουστευμένη και ξεπερασμένη λογική που δεν πείθει ούτε τον πιο αφελή πολίτη αυτής της χώρας. Αντιθέτως, προκαλεί όλα εκείνα τα συναισθήματα που γεννούν η αφόρητη πλήξη, αλλά και η αίσθηση της συνεχούς κοροϊδίας. Και, ως γνωστόν, μπορείς να κοροϊδέψεις για πολύ τους λίγους, αλλά για λίγο τους πολλούς.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση