Και τώρα τί κάνουμε;

“Καλά είναι όλα αυτά που γράφετε αλλά τώρα τι κάνουμε;” “Καλά τα λέτε αλλά τώρα τι κάνουμε;” “Ναι… δίκιο έχετε… όμως τώρα τι γίνεται;” “Σωστά όλα αυτά που λέτε αλλά ο Έλληνας δεν κουνιέται από τον καναπέ του.” “Έτσι έχουν τα πράγματα αλλά ο Έλληνας δεν θέλει να χάσει την βόλεψή του.” “Δυστυχώς πάει η Ελλάδα… μας άλωσαν και δεν αλλάζει τίποτα πλέον…”
Ποιος από εμάς καθημερινά δεν έρχεται αντιμέτωπος με αυτές τις ερωτήσεις ή “διαπιστώσεις”; Ποιος από εμάς – σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις ή σε διαδικτυακές κουβέντες δεν αντιμετωπίζει αυτόν τον καταιγισμό των αποριών – συμπερασμάτων;
Ε! άει στο διάολο επιτέλους με αυτήν την ερώτηση.
Τι θα πει: “Και τώρα τι κάνουμε;”
Η απάντηση είναι απλή. Σταματήστε να συμπεριφέρεστε σαν ζώα και φερθείτε σαν άνθρωποι. Σταματήστε να συμπεριφέρεστε σαν εβραίοι που μυξοκλαίγανε στα υπόγεια και φερθείτε σαν ΕΛΛΗΝΕΣ που βγήκαν στα βουνά και στα χιόνια. Σταματήστε να κάνετε αυτό που κάνατε τόσα χρόνια και φερθείτε ως πολίτες. Φερθείτε υπεύθυνα και με αξιοπρέπεια. Φερθείτε πρώτα από όλα ως άνθρωποι.
Τι κάθεστε και βόσκετε στο ίντερνετ; Ανεβείτε και εσείς στον καναπέ και κάντε παρέα στους κάφρους. Σταματήστε να φέρεστε σαν ραγιάδες. Σταματήστε να υποκλίνεστε όταν βλέπετε μπροστά σας το τελευταίο σκουπίδι της λάσπης που παριστάνει τον βουλευτή, τον δήμαρχο, τον αξιωματούχο. Σταματήστε να φιλάτε το χέρι του δεσπότη το οποίο – πιθανώς - πριν από λίγο ακουμπούσε τον κώλο του διάκου. Σταματήστε να φέρεστε δουλικά στους προϊστάμενούς σας και δογματικά στους υφιστάμενούς σας. Σταματήστε να κοροϊδεύετε τους πελάτες και τους συνεργάτες σας. Σταματήστε να ωθείτε τα παιδιά σας στην βαθμοθηρία και την αποστήθιση. Σταματήστε να περνάτε με κόκκινο, σταματήστε να σταθμεύετε πάνω στο πεζοδρόμιο, σταματήστε να παίρνετε διακοποδάνεια, εορτοδάνεια, σπουδοδάνεια, κωλοδάνεια γενικώς. Σταματήστε να συναναστρέφεστε ανθρώπους που είναι ανίκανοι να δουν μισό μέτρο πιο πέρα από το τομάρι τους, αποστειρώστε τον κοινωνικό σας περίγυρο από όλα τα μιάσματα που γέννησε η μεταπολίτευση και εξέθρεψε ο κομματισμός, σταματήστε να εθελοτυφλείτε και κοιτάξτε μπροστά και τριγύρω σας.
Τι θα πει: “Και τώρα τι κάνουμε;”
ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, αυτό κάνουμε.
Αφού τόσα χρόνια υπήρξατε κάφροι, ήρθε η ώρα να εξανθρωπιστείτε. Πάψτε να φέρεστε σαν ζώα και γίνετε άνθρωποι. Σταματήστε να αναθέτετε τις ευθύνες και την ανάληψη πρωτοβουλίας στους άλλους. Αλλάξτε τον εαυτό σας για να αλλάξει ο κόσμος. Οι μοιρολάτρες και οι απέλπιδες ας ανοίξουν έναν λάκκο και ας πέσουν μέσα όρθιοι. Σταματήστε μόνο να ρωτάτε: “Και τώρα τι κάνουμε;”
Σταματήστε να ταϊζετε τους χαραμοφάηδες, σταματήστε να αράζετε και να κωλοβαράτε στις καφετέριες, σταματήστε να αιμοδοτείτε τα εστιατόρια της κακιάς ώρας, σταματήστε να τρώτε το παραμύθι “δωμάτιο με τζάκι με θέα στα χιόνια 300 ευρώ το βράδυ”, σταματήστε να γυροβολάτε από ράφι σε ράφι για να επιτύχετε κέρδος ενός λεπτού και επιλέξτε το ποιοτικό, σταματήστε να πετάτε σκουπίδια στην παραλία, σταματήστε να φωνασκείτε στις ταβέρνες και σεβαστείτε τους γύρω σας, σταματήστε να κάνετε εκατομμυριούχους τους ρετσινοπώλες της συμφοράς και γευτείτε το καλό ελληνικό κρασί, σταματήστε να περιφέρεστε από βενζινάδικο σε βενζινάδικο και επιλέξτε το καύσιμο από το πρατήριο που εμπιστεύεστε, σταματήστε να φέρεστε σαν γύφτοι.
Βγάλτε επιτέλους από τον καμμένο εγκέφαλό σας την ιδέα της συναλλαγής, την ιδέα του παζαριού, την ιδέα της έκπτωσης. Όποιος κάνει παζάρι με το γάλα που θα πιει δεν απέχει και πολύ από το να παζαρέψει και την προίκα και την ψυχή της γυναίκας του. Βάλτε στην ζωή σας την ποιότητα. Θα δείτε ότι σιγά σιγά η ποιότητα θα αλλάξει την ζωή την δική σας, των παιδιών σας, των γύρω σας, όλων μας. Απλά πράγματα είναι αυτά.
Απλά καθημερινά πράγματα τα οποία δούλεψαν ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ είναι αυτά που μας έφτασαν σε αυτό το μπουρδέλο που ζούμε σήμερα. Αυτά τα απλά μπορούμε να αλλάξουμε ώστε σιγά σιγά να αρχίσει να ξαναβγαίνει ο ήλιος.
Αλλάξτε όλα εκείνα που σας υποβιβάζουν και μετά ελάτε να ρωτήσετε: “Και τώρα τι κάνουμε;”
Υπάρχουν και άλλα που πρέπει να κάνουμε. Και άλλα πολλά. Μα πώς στο διάολο θα μπορέσουμε να φανούμε μέγιστοι στα δύσκολα όταν στα εύκολα είμαστε ελάχιστοι;
Αυτή είναι η απάντηση και άλλη δεν υπάρχει.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Επειδή, τώρα τελευταία είναι της μόδας πολλοί “πατριώτες” να δηλώνουν “υπεράνω” και “συντετριμμένοι”… παραθέτω αυτούσιο το σχόλιο του ΒΡΑΧΟΥ όπως αυτό δημοσιεύτηκε στο antinews.gr
“Είμαι πλέον και επισήμως εξοργισμένος!
Απευθύνομαι σε όλους εκείνους που ζουν εδώ και “ντρέπονται που είναι Έλληνες” και σε εκείνους που ζουν έξω και “ντρέπονται που είναι Έλληνες”. Επίσης απευθύνομαι, από αυτόν τον ελεύθερο χώρο, σε εκείνους που φοβούνται για τα μελλούμενα.
Μέχρις εδώ! Όποιος ντρέπεται που είναι Έλληνας, κατάθεση διαβατηρίου, ταυτότητας, ασφαλιστικών βιβλιαρίων και λοιπών εγγράφων της Ελληνικής Δημοκρατίας και να μας αδειάσει την γωνιά, πάραυτα. Υπογραφή υπεύθυνης δήλωσης, ότι αποποιείται του “Ελληνισμού” του και όλα όσα έχουν να κάνουν με τον Άγιο τούτο τόπο και γρήγορα, έξω μαζί με τους ομοίους του.Καιρός να μετρηθούμε επιτέλους και να δούμε πόσοι δεν “ντρέπονται”. Μην συγχέετε τα χάλια του κράτους με την πατρίδα μου.Κατανοητόν;
Αν θέλετε για κάτι να ντρέπεστε, να ντρέπεστε για τα χάλια σας, κυρίες και κύριοι.
Εγώ ούτε ντρέπομαι, ούτε φοβάμαι. Κανέναν και τίποτα.Ούτε τον Θεό φοβάμαι. Τον σέβομαι αλλά δεν τον φοβάμαι, γιατί χωρίς εμένα και την Αγία Γλώσσα μου, θα τον λάτρευαν ακόμα, σε σκηνές, στην έρημο, γιδοβοσκοί. Χωρίς να θέλω να γίνω βλάσφημος, ακόμα και Εκείνος μου χρωστάει. Πολλά…
Περνάμε δύσκολους καιρούς και πολλοί φοβούνται για τα μελλούμενα. Εμείς τα φέραμε σε αυτό το σημείο, εμείς και θα τα διορθώσουμε πάλι. Ερώτηση: πότε ο Άγιος τούτος Τόπος, η πατρίδα μας, πέρασε εύκολους καιρούς; Μιά ζωή μέσα στην πίεση και στην θυσία ζούμε. Όσο υπάρχει ακόμα και ένας (1) Έλληνας, όσο ζει και αναπνέει ένας (1) Έλληνας, ακόμα και αν βρίσκεται στις εσχατίες του πλανήτη τούτου, εγώ δεν φοβάμαι. Ο χρόνος μας εδώ, στον γαλάζιο τόπο, στην μέση του πουθενά, δεν τελείωσε.
Ποτέ δεν κατάφεραν να μας εξαφανίσουν και ποτέ δεν θα τα καταφέρουν! Προσπαθούν, αλλά την χάρη δεν θα τους την κάνουμε. Και σίγουρα δεν θα τα καταφέρει ο “μικρός” και οι συνοδοιπόροι του…
Θα μας δυσκολέψουν, θα μας ταλαιπωρήσουν, θα αφήσουν συντρίμια στο διάβα τους, θα πονέσουμε, θα κλάψουμε, θα ματώσουμε, όπως κάνουμε από την αρχή των αιώνων, σε αυτά τα άγια χώματα, αλλά αυτοί θα φύγουν, αργά ή γρήγορα και εμείς θα είμαστε ακόμη εδώ!
Μιλάει το συνοθύλευμα λιπώδη ιστού, ότι πρέπει να φύγουμε από το “Δίκαιο του αίματος.” Θα του πω , ότι αυτό το Δίκαιο, είναι το μόνο που αναγνωρίζουμε! Το μόνο που έχει αξία για εμάς! Το Δίκαιο του αίματος, των παππούδων μας και των προπαππούδων μας. Των ωκεανών του αίματος, που έχουν ποτίσει, απ’άκρη σ’άκρη, τα άγια χώματα, που εκείνος και οι όμοιοι του σήμερα μολύνουν.
Εκείνοι πρέπει να μας φοβούνται. Μικρός ο χρόνος ζωής τους. Προδότες μας ταλαιπωρούσαν πάντα. Οι αγώνες,όμως των προγόνων μας και αν χρειαστεί και οι δικοί μας, τα μιάσματα τα ξέπλεναν. Με αίμα , κόπο , δάκρυα και ιδρώτα.
Δεν είμαστε έθνος ανάδελφον, είμαστε έθνος μόνον…Ατίθασσοι, επαναστάτες, απρόβλεπτοι…Έχουμε σχέση με την πατρίδα, παρόμοια με εκείνη που έχουμε με την μάνα μας. Την ταλαιπωρούμε, την στεναχωρούμε με τις επιλογές των ανθρώπων που παίρνουμε κοντά μας, της ανοίγουμε το πορτοφόλι για χαρτζηλίκι, την βρίζουμε γιατί μας πιέζει και προσπαθεί να μας “βάλει μυαλό”, αλλά την αγαπάμε παθολογικά. Ρωτήστε, όποιον Έλληνα θέλετε, ποιο πράγμα είναι το πιο βαρύ να του βρίσεις και να του λοιδωρήσεις. Την μάνα του θα σας πει. Συγχωρούμε, γιατί είμαστε μεγάθυμοι, τα πάντα σε όλους. Αν κάποιος διανοηθεί να βρίσει ή αποπειραθεί να πειράξει μία τρίχα απ’τα μαλλιά της ΜΑΝΑΣ, θα του πιούμε το αίμα, κυριολεκτικά. Μαύρο φίδι που τον έφαγε. Θα τον ξετρυπώσουμε από την πιο βαθιά τρύπα που έχει κρυφτεί και ουαί και αλίμονο αν πέσει στα χέρια προσβεβλημένου γιου και κόρης…
Γι’αυτό λοιπόν καθάρματα προδότες, μακριά από την μάνα…Μακριά από την πατρίδα μας…
Αν σας βαστάει ελάτε. Έχουμε ξεσκίσει πολλούς πριν απο σας…Θα είστε απλώς οι επόμενοι.!”

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση