Οι άνθρωποι της Βέροιας ανησυχούν...

Από τον Δημήτρη Παπαχρήστο, Συγγραφέα

Είμαστε μια χώρα, πατρίδα Ελλάδα, που η έκτασή της και ο πληθυσμός της μπορεί να είναι το ένα πέμπτο, το ένα τέταρτο, το ένα τρίτο, το ένα δεύτερο μίας πρωτεύουσας μιας μεγάλης χώρας. Συνεπώς είναι δυνατόν πριν αποδημήσουμε εις Κύριον να συναντηθούμε και να γνωριστούμε... Το ένιωσα και το συνειδητοποίησα στη Βέροια, σε μια εκδήλωση που έγινε προς τιμή μου από τον Σύλλογο Φιλολόγων Ημαθίας και από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη. Εβδομήντα χιλιάδες περίπου ο πληθυσμός της, μείον ενός του Αλεξ, που ακόμα τον αναζητούν στον Ολγανο ποταμό...

Η Βέροια είναι συμπυκνωμένη όλη η Ελλάδα. Είναι μια άσχημη πόλη που οι εναπομείνασες ομορφιές της, δηλαδή τα ελάχιστα μακεδονικά σπίτια, ο ποταμός της, η εβραϊκή γειτονιά της, το υπέροχο Δημαρχείο, ο καταβυθισμένος δρόμος που περπάτησε ο Απόστολος Παύλος, οι βυζαντινές εκκλησίες της, ο Αλιάκμονας δίπλα της μαζί με τη Βεργίνα και τα βουνά της σε αναγκάζουν να αισθανθείς ωραία.

Η αλήθεια είναι πως τα προβλήματα είναι πολλά. Η δήμαρχος ιεράρχησε το πιο σημαντικό, που δεν είναι ο εκφυλισμός του ΔΗΠΕΘΕ, που έτσι κι αλλιώς σε όλη την Ελλάδα έχουν εγκαταλειφθεί από το υπουργείο Πολιτισμού (ο κ. Μ. Λιάπης την Κυριακή θα εγκαινιάσει το Βυζαντινό Μουσείο), είναι ο σκουπιδότοπος, είναι ο ΧΥΤΑ, είναι τα απόβλητα της πόλης και της περιοχής, που υπάρχει κίνδυνος να γίνουν δίπλα και κοντά στη Βεργίνα, τη μέγιστη ιστορική και πολιτιστική απόδειξη της ελληνικότητας της Μακεδονίας.

Οι άνθρωποι της Βέροιας, δηλαδή της Δυτικής Μακεδονίας, ανησυχούν με όλα αυτά που συμβαίνουν στα Βαλκάνια, περισσότερο κι απ ό,τι για τη δυνατότητα που έχουν να ζήσουν οικονομικώς και αξιοπρεπώς.

Τα παιδιά, και όχι μόνο, με τα οποία μίλησα στα σχολεία τους, φοβούνται πως το μέλλον τους είναι καταδικασμένο από τις κεντρικές πολιτικές που ακολουθούνται και από το παγκόσμιο νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό κράτος. Ετσι ονομάτισαν την αμερικανική νέα τάξη πραγμάτων, που τη βλέπουν να θέλει να επιβληθεί με όλα τα μέσα στα Βαλκάνια, και δικαιολογημένα ανησυχούν. Γνωρίζουν π.χ. πως η μεγαλύτερη αμερικανική βάση, πάνω από 10.000 στρέμματα, απλώνεται στο Κόσοβο και στη FYROM και αντιλαμβάνονται πως το πρόβλημα με τα Σκόπια δεν είναι μόνο το όνομα, αλλά η εδραίωση της γεωστρατηγικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής με προτεκτοράτα στην περιοχή μας.

Τα παιδιά μας διαβάζουν τη συγκεκριμένη εξεταστέα ύλη για να περάσουν στα πανεπιστήμια, αλλά αυτό που έχουν καταλάβει είναι πως το μέλλον τους δεν είναι απλώς αβέβαιο, αλλά και επικίνδυνο, από τη στιγμή που δεν μπορούν να το διασφαλίσουν.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση