Η τελευταία ευκαιρία των πολιτικών να φανούν Έλληνες και χρήσιμοι στην χώρα

Η σιωπή των… αμνών
και η κραυγή δικαίου του Ελληνισμού

Παρατηρώ χωρίς μεγάλη έκπληξη τα όλα όσα διαδραματίζονται καθημερινά στην πολιτική ζωή του τόπου και κυρίως το θέμα με τα Σκόπια και την ακατανόητη στάση τους απέναντι στην Ελλάδα. Και χαρακτηρίζω αυτή τους την στάση ως ακατανόητη επειδή η Ελλάδα είναι η μόνη γειτονική χώρα στην οποία ελπίζουν (και πάντα έλπιζαν) να τους φερθεί καλά και να βοηθήσει αυτό το κρατίδιο οικονομικά.

Παρατηρώντας σχολαστικά στο πέρασμα των χρόνων πολλές φορές κατανόησα τα προβλήματά τους είτε αυτά ήταν εσωτερικά είτε εξωτερικά. Και πάντα διαπίστωνα πως αυτό το κρατίδιο των Σκοπίων κινδύνευε με διαμελισμό περισσότερο από τους κατοίκους του και τις εθνότητες που το αποτελούν, παρά από Ελλάδα η οποία έδειξε το καλύτερό της πρόσωπο παρά τις αντιξοότητες και τις όποιες διαφορές προέκυπταν από την στάση των Σκοπίων απέναντί της. Δεν ήταν δα και λίγες οι φορές που οι Ελληνικές κυβερνήσεις «αδράνησαν» καθαρά προς όφελος των Σκοπίων. Η οικονομική βοήθεια με την μετακίνηση Ελληνικών επιχειρήσεων στο έδαφος των Σκοπίων έδωσε αμέριστη οικονομική στήριξη σε έναν λαό και ένα «κράτος» που έπρεπε να «ξεπουλήσει» τα πάντα για να συνεχίσει να υπάρχει.

Στο πέρασμα του χρόνου, με σταθερή και τακτική προπαγάνδα ανά την υφήλιο, κατάφεραν οι αξιωματούχοι του να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα και την ιστορία εις βάρος της Ελλάδας. Απέκτησαν «συμμάχους» και η Ελλάδα «εχθρούς», σε έναν πόλεμο συμφερόντων που έδειχνε καθαρά πως η μεγάλη δύναμη της Βαλκανικής (Ελλάδα) έχανε συστηματικά στα σημεία τελείως αδικαιολόγητα. Ακόμη και όταν (επί Μιλόσεβιτς) δόθηκε η ευκαιρία στην χώρα μας να «ξεκαθαρίσει» μία και καλή με ό,ποια προβλήματα μπορούσαν να δημιουργήσουν τα Σκόπια, αρνήθηκε στον τότε ηγέτη της Σερβίας την από κοινού κατάκτηση των εδαφών των Σκοπίων (πολλοί Έλληνες ίσως να διαφώνησαν με την απόφαση αυτή του τότε πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη).

Πάντα υπήρχε μία σταθερή «υπόγεια» διαδρομή των Ελληνικών κυβερνήσεων στην αντιμετώπιση των Σκοπίων. Διαβουλεύσεις και συζητήσεις που ποτέ δεν οδήγησαν πουθενά, λόγω της αδιαλλαξίας εκ μέρους των βορείων γειτόνων μας. Δεν πίεσε η Ελλάδα ακόμη και όταν οι Αλβανοί κάτοικοι των Σκοπίων άρχισαν να πιέζουν για «ανεξαρτητοποίηση». Ακόμη και τότε η χώρα μας άφησε αυτό το «εθνολογικό μόρφωμα» να αντιμετωπίσει τα εσωτερικά του προβλήματα, και δεν πίεσε καθόλου, δεδομένης της ευκαιρίας. Αυτή η «εμμονή» των Ελλήνων διαπραγματευτών και των κυβερνήσεων ίσως να δημιούργησε «υποψίες» σε αρκετούς πολίτες της Ελλάδας και από ότι φαίνεται σήμερα, μάλλον δεν ήθελαν (εντολές άνωθεν;) να προσθέσουν προβλήματα στα Σκόπια!

Περίπου 20 χρόνια η ίδια κατάσταση κυλούσε, χωρίς κανένας να μιλάει, χωρίς κανείς υπεύθυνος να αναφέρει στον Ελληνικό λαό τι γινόταν με το θέμα των Σκοπίων, που διέδιδαν πως ο Αλέξανδρος ήταν «δικός» τους, εξέδιδαν χάρτες που κάλυπταν μεγάλο μέρος της βόρειας Ελλάδας και πλήθος άλλων επεκτατικών δηλώσεων. Πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, όλοι ποιούσαν τη νήσσαν (έκαναν την πάπια). Κανείς δεν μιλούσε (και ούτε μιλάει) για το συγκεκριμένο θέμα. Και όποιος μίλησε, έπαψε να είναι πολιτικός (π.χ. Παπαθεμελής).

Φτάσαμε στο σήμερα και οι Σκοπιανοί έχουν αποθρασυνθεί τελείως. Ξαφνικά οι Έλληνες (στον λαό αναφέρομαι) διαπίστωσαν πως η υπερδύναμη (ΗΠΑ) στηρίζει, για δικά της συμφέροντα, την αδιαλλαξία και την «τρέλα» των Σκοπιανών. Και πάλι, όλοι οι «υπεύθυνοι» της χώρας μας είναι αμίλητοι. Κανείς δεν έχει τη δύναμη να αρθρώσει λόγο και να αντιταχθεί στην κατάφορη καταπάτηση εθνικών μας δικαίων και συμφερόντων.

Όπως όλα δείχνουν, τα πρόβατα (πολιτικοί άνδρες) έχουν σωπάσει καθώς το σκοτάδι έχει απλωθεί γύρω τους και είναι έτοιμα να παραδώσουν τα πάντα, προκειμένου απλά και μόνο να συνεχίσουν να είναι πρόβατα (ενεργοί πολιτικοί).

• Αν φοβούνται, δεν τιμούν τους προγόνους τους και αποδεικνύουν πως καμία σχέση δεν έχουν με το αίμα που ποτίστηκε η Ελλάδα, για να μείνει περήφανη απέναντι σε «εχθρούς» και «φίλους».
• Αν ντρέπονται, επειδή είχαν ήδη συμφωνήσει παλαιότερα με τα σημερινά τεκταινόμενα, τότε πρέπει να ξέρουν ότι ποτέ δεν είναι αργά για να γυρίσουν στις Ελληνικές θέσεις.
• Αν στερούνται επιχειρημάτων, ας ζητήσουν να αντικατασταθούν, λόγω ανικανότητας, παρά να κάνουν τους γενναίους (από απόσταση).

Αν δεν αλλάξουν στάση, άμεσα, θα έχουν να κάνουν με τον Ελληνικό λαό, με τον κάθε Έλληνα ξεχωριστά. Θα έχουν να αντιμετωπίσουν την ιστορία και την μήνη των επόμενων γενιών. Δεν θα τους θέλει η γη ετούτη ούτε νεκρούς. Κανείς τους δεν θα είναι ασφαλής και θα βρίσκονται ανά πάσα στιγμή εκτεθειμένοι στην δίκαιη οργή του καθενός.

Αυτό περιμένει τους υπεύθυνους αυτού του τόπου αν δεν ακολουθήσουν την καρδιά και τα πιστεύω του Έλληνα, του γνήσιου, ανόθευτου και περήφανου Έλληνα.

Ας κάνουν λοιπόν ό,τι τους φωτίσει ο Θεός, μα ας ακούσουν πρώτα από όλα την καρδιά τους. Ας κοιτάξουν μέσα στα μάτια των παιδιών τους και ας πάρουν τις αποφάσεις τους. Και να θυμούνται ότι θα είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι γι αυτές τις αποφάσεις...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση