Η Aριστερά ως παραθρήσκευμα

Γιατί δεν είναι τυχαία η απήχησή της στα αστικά κέντρα

Από τον Ναπολέων Λιναρδάτο

Ισως να μη θέλουμε να το παραδεχθούμε, αλλά η Αριστερά στους καιρούς μας είναι περισσότερο θρησκεία παρά ένα ιδεολογικό και πολιτικό φαινόμενο. Από τους ακτιβιστές της ως και τους πολιτικούς της οι εκδηλώσεις πίστης δεν είναι απλά συνεχείς, αλλά βασικό συστατικό του τρόπου σκέψης και δράσης. Ενας από τους κύριους λόγους που η Αριστερά αντιτίθεται στην καθιερωμένη θρησκεία είναι γιατί απευθύνεται στις ίδιες ψυχολογικές και πνευματικές ανάγκες του ανθρώπου. Η αντιπαράθεση δεν είναι μεταξύ αντιθέτων, αλλά μεταξύ του γνήσιου και του υποκατάστατου.

Και η Αριστερά κάνει λιτανείες, αλλά τις λέει πορείες. Εχει και αυτή τους δικούς της ιερομάρτυρες, από τον Λαμπράκη μέχρι τον Γρηγορόπουλο και τον Φύσσα. Επαγγέλλεται τον δικό της παράδεισο, που έχει το πλεονέκτημα να διαφημίζεται ως επί της γης, αν και ως τώρα το βασικό του στοιχείο είναι η επίσπευσή του μετά θάνατον, κυρίως για τους όχι και τόσο τυχερούς υπηκόους των σοσιαλιστικών καθεστώτων. Το αριστερό δόγμα εξηγεί τα πάντα, τις κοινωνίες, τις ανθρώπινες σχέσεις, την Ιστορία, τον πολιτισμό και την κουλτούρα, αλλά προπαντός τις «αποτυχίες» -όπως θα έγραφαν- του ιδίου του δόγματος. Ενα από τα μεγάλα προτερήματα του δόγματος είναι πόσο απλό, εύκολο και εύπεπτο είναι. Παλαιότερα έπρεπε να καταλάβεις τα της πάλης των τάξεων. Στις μέρες μας, δηλαδή στην εποχή του πολιτισμικού μαρξισμού, η πάλη των τάξεων έχει αντικατασταθεί με την πάλη μεταξύ των προνομιούχων ημεδαπών και των καταπιεσμένων αλλοδαπών, την πάλη μεταξύ των «πολλών» φύλων και σεξουαλικών προτιμήσεων.

Το αριστερό δόγμα έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα έναντι των συμβατικών θρησκειών, και ειδικά έναντι της χριστιανικής. Για παράδειγμα, στη χριστιανοσύνη ο αγώνας του πιστού είναι κατά βάση μια εσωτερική σύγκρουση με τις δικές του αδυναμίες και τα ελαττώματα. Στο κατά Ματθαίον θα δούμε το «ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου». Στην περίπτωση του αριστερού δόγματος, ο αγώνας είναι ενάντια στις αδυναμίες και στα ελαττώματα των άλλων - αληθινά ή μη. Το προπατορικό αμάρτημα μετατρέπεται σε προπατορικό ηθικό πλεονέκτημα. Οχι μόνο έχεις τη δυνατότητα να επικεντρώνεσαι στις αδυναμίες των άλλων, αλλά η συμμετοχή στους αγώνες της Αριστεράς σού δίνει και ένα συγχωροχάρτι διαρκείας για όλες τις αδυναμίες, τα λάθη, τις αποτυχίες και την αθεράπευτη αριστερή υποκρισία και πλεονεξία.

Δεν είναι τυχαία η απήχηση της Αριστεράς στα αστικά κέντρα. Εκεί ο άνθρωπος που έχει χάσει τη σχέση με τις παραδοσιακές αξίες έχει βρει ένα υποκατάστατο στο παραθρησκευτικό δόγμα της Αριστεράς. Και αυτή η προσχώρηση σε αυτή την παραθρησκεία συνδυάζει τις χειρότερες αδυναμίες της θρησκοληψίας μαζί με μια ψευδαίσθηση μιας επιστημονικής και φιλοσοφικά ψαγμένης ενασχόλησης με τα κοινά.

Δημοκρατία

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου