Μπορούμε να εκμεταλλευθούμε τον αντιαμερικανισμό των Τούρκων;

Όσο περισσότερο εμφανίζεται η Τουρκία να δραστηριοποιείται στην παγκόσμια σκηνή, τόσο αλλάζει και η στάση και των Τούρκων πολιτών ως προς το ΝΑΤΟ

Η εχθρότητα της Τουρκίας δεν είναι επιφανειακή, ούτε πρόσκαιρη. Επιτάθηκε όμως υπέρμετρα, από την ώρα που οι κεμαλιστές περιθωριοποιήθηκαν, ιδιαιτέρως στον στρατό και τη διακυβέρνηση της χώρας, σε όλα τα επίπεδα, ανέλαβαν οι φανατικοί σουνίτες υπό την ηγεσία του Ερντογάν, εκ των ηγετών των Αδελφών Μουσουλμάνων.

Ο Κεμάλ, στην -επιτυχή έως τώρα- προσπάθειά του να εξαλείψει τον κεμαλισμό, βάπτισε τους κεμαλιστές στρατιωτικούς, τρομοκράτες του Γκιουλέν, και έτσι δεν είναι εμφανής η αντικεμαλική του πολιτική. Και δεν έχει άδικο να φοβάται τους αξιωματικούς του στρατού του, από τη στιγμή που γνωρίζει πως στις τάξεις του οι σουνίτες είναι ελάχιστοι.

Κατηγορούνται οι Τούρκοι αξιωματικοί, ότι φερ’ ειπείν δεν τηρούν την νηστεία του Ραμαζανίου, ενώ σπάνια προσεύχονται δημόσια με την χαρακτηριστική κίνηση των ανοιχτών χεριών (ανοιχτές παλάμες), να κοιτούν ψηλά, σε δημόσιες τελετές, κυρίως κηδείες θυμάτων του πολέμου κατά των Κούρδων. Μάλιστα, όπως αναφέρεται, στις υψηλές βαθμίδες των αξιωματικών ο κοσμικός χαρακτήρας είναι ακόμα πιο ισχυρός, όπως και η φιλοαμερικανική και φιλοϊσραηλινή τους τάση.

Σε αποκαλυπτικό άρθρο τουρκικής ιστοσελίδας, φαίνεται ότι παρά τις μεγάλες διώξεις και αλλεπάλληλες εκκαθαρίσεις από τα φιλογκιουλενικά [σ.σ. δηλαδή κεμαλιστές] στοιχεία, υπάρχει ακόμα και σήμερα ένα σοβαρό ποσοστό, γύρω στο 10-15%, των αξιωματικών που είναι προσκείμενο στον Φετουλάχ Γκιουλέν. Οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκονται στο ναυτικό και στην αεροπορία, όπου είχε παρατηρηθεί η μεγαλύτερη διείσδυση των γκιουλενικών αξιωματικών τα τελευταία χρόνια, (συχνά και με την στήριξη του ίδιου του Ερντογάν), πριν από το πραξικόπημα.

Με ένα τέτοιο στρατό και παρά την ισχυρή στρατοκρατική του μηχανή, που όμως τα έχει βρει σκούρα με τους Κούρδους, κανένας σοβαρός ηγέτης δεν θα διακινδύνευε να οδηγήσει την χώρα του σε θερμό επεισόδιο σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή, όπως η ανατολική Μεσόγειος αλλά και το Αιγαίο. [Το πρόβλημα όμως για εμάς είναι ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα σοβαρό και υπεύθυνο ηγέτη αλλά με αλλοπρόσαλλο και ανεξέλεγκτο. Σε αυτή την περίπτωση και με μια ξέφρενη τουρκική εξοπλιστική κούρσα, επείγει να κοιτάξουμε σοβαρά τις δίκες μας δυνατότητες αντίδρασης σε κάθε ενδεχόμενο].

Ανατρέχοντας στο αρχείο μου, έφτασα στις εκλογές του Ιουνίου του 2011, όπου σ’ αυτές το τουρκικό Επιτελείο καταψήφισε τον Ερντογάν! Εντυπωσιακά αποτελέσματα έβγαλε το εκλογικό τμήμα, στο οποίο ψήφισαν οι Επιτελείς αξιωματικοί του τουρκικού Στρατού. Πρώτο βγήκε φυσικά το κεμαλικό "Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα" (CΗΡ) και δεύτεροι οι "Γκρίζοι Λύκοι"!..

Αναλυτικά, στο υπ’ αριθμ. 2121 εκλογικό τμήμα που ψήφισαν οι αξιωματικοί του Γενικού Επιτελείου, με εγγεγραμμένους 296 ψηφοφόρους ψήφισαν 252 (όλα έγκυρα), βρέθηκαν 138 ψηφοδέλτια του CHP, 50 του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ, των διαβόητων "Γκρίζων Λύκων"), και μόλις 46 του κόμματος του Ερντογάν (ΑΚΡ). Οι Επιτελείς Αξιωματικοί έστειλαν το μήνυμα. [Μεταξύ αυτών που δεν είχαν προσέλθει να ψηφίσουν ήταν ο τέως αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Γιασάρ Μπουγιουκανίτ και η σύζυγος του].

Όσο περισσότερο εμφανίζεται η Τουρκία να δραστηριοποιείται στην παγκόσμια σκηνή, τόσο αλλάζει και η στάση και των Τούρκων πολιτών ως προς το ΝΑΤΟ. Εκφράζεται συνεχώς και μεγαλύτερη δυσαρέσκεια για τη Συμμαχία, όπου, θα μπορούσε να πει κανείς, ότι αρχή για έντονους προβληματισμούς έδωσε το προ ετών επεισόδιο στην Αθήνα με την αποχώρηση του Τούρκου συνταγματάρχη, στρατιωτικού ακολούθου της Πρεσβείας, κατά τη διάλεξη του καθηγητή Ι. Μάζη.

Τότε ο Ι. Μάζης, σε Ημερίδα για τους στρατιωτικούς του ΝΑΤΟ, επέδειξε τον γνωστό χάρτη της Μέσης Ανατολής, όπου εμφανίζει ανεξάρτητο Κουρδικό κράτος, που καταλαμβάνει και εδάφη της Τουρκίας.

Οι διευκρινίσεις των Αμερικανών ότι επρόκειτο για σενάριο άσκησης επί χάρτου, όχι μόνον δεν έπεισε τους Τούρκους, αλλά και σε ιστοσελίδα ελεγχόμενη από το Τουρκικό Στρατιωτικό Επιτελείο αναρτήθηκε άρθρο με τίτλο: «Γιατί να σας αγαπούμε Αμερικανοί, αφού θέλετε να διαλύσετε τη χώρα μας;».

Η δυσαρέσκεια επιτάθηκε και προς τη Δύση γενικότερα, όταν οι Τούρκοι κατάλαβαν ότι δεν μπορεί να έχει επιτυχία στην Ε.Ε. η τακτική των εκβιασμών (όπως έχει κατά της Ελλάδος) και ότι δεν είναι συμπαθείς στους Ευρωπαίους. Όλα αυτά, ήρθαν «και έδεσαν» με τον νεοοθωμανισμό του Νταβούτογλου και τον μεγαλοϊδεατισμό του Ερντογάν, κι έτσι όσο πλησιάζει η Τουρκία περισσότερο τις μουσουλμανικές χώρες τόσο απομακρύνεται από τη Δύση. Βέβαια, η στροφή προς τον ισλαμισμό δεν της απέφερε τα ουσιαστικά οφέλη που επιθυμούσε (πλην του φτηνότερου πετρελαίου από το Ιράν), αλλά… ελπίζει.

Όλο αυτό το κλίμα αυξάνει τον αντιαμερικανισμό των Τούρκων πολιτών, συν το πρόσθετο στοιχείο της διένεξης με το Ισραήλ. Κι ενώ οι περισσότεροι αναλυτές λέγουν ότι η Συμμαχία εξακολουθεί να είναι ζωτικής σημασίας για την εθνική ασφάλεια της Τουρκίας, δύσκολο είναι να πείσουν το ολοένα και πιο ανήσυχο κοινό.

Η άποψη των Τούρκων πολιτών, συμπυκνωμένα, είναι ότι παρόλο που η Τουρκία «είναι μεγάλη χώρα», οι Δυτικοί τους εκμεταλλεύονται και την κατευθύνουν προς εξυπηρέτηση δικών τους συμφερόντων.

Μακεδών
Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση