"Οι κύριοι δεν διαβάζουν (λάθρα) την αλληλογραφία…"!!!

Οι τελευταίες εξελίξεις με τις καταγγελίες αμερικανικής κατασκοπείας σε βάρος της Ευρώπης, έφεραν στο μυαλό την περίφημη ρήση του Ρεπουμπλικάνου, υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ τότε, Χένρι Στίμσον, τη δεκαετία του 1920: «Οι κύριοι δεν διαβάζουν ο ένας την αλληλογραφία του άλλου», μια ρήση που αφορούσε την υπηρεσία που είχε σαν αποστολή το «σπάσιμο» της κρυπτογράφησης της διπλωματικής αλληλογραφίας άλλων χωρών, με σκοπό να γίνουν γνωστά τα μυστικά τους και οι ΗΠΑ να αποκτήσουν συγκριτικό πλεονέκτημα στις επαφές τους και την επιδίωξη αυτού που θεωρούσαν ως εθνικού τους συμφέροντος.

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Προτού προβούμε σε σχολιασμό της κατάστασης, να υπογραμμίσουμε ότι η ιστορική αυτή φυσιογνωμία της αμερικανικής Ιστορίας που επί μισό περίπου αιώνα σημάδεψε τις εξελίξεις είτε από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών (1929-1933) είτε από αυτή του υπουργού Πολέμου (1911-1913 και 1940-1945, δηλαδή στους δυο παγκοσμίους πολέμους), άλλαξε σταδιακά την άποψή του καθώς οι καταστάσεις ξέφευγαν και η υφήλιος έμπαινε στην περιπέτεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.


Από αυτή την ιδεαλιστική ρήση ανάμεσα στους δυο πολέμους, συνέβαλε τα μέγιστα να ξοδέψουν οι ΗΠΑ το ένα τρίτο του ΑΕΠ στην πολεμική προσπάθεια στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν από τους πρώτους που κάλεσαν για την κήρυξη πολέμου στη ναζιστική Γερμανία, εναντιώθηκε στην ιαπωνική επέκταση στην Ασία (χρημάτισε κυβερνήτης στις Φιλιππίνες) και επέβλεψε από κοντά την ανάπτυξη του πυρηνικού οπλοστασίου, ώστε να δοθεί το τελειωτικό χτύπημα στον «Άξονα»…

Από την κατάργηση της υπηρεσίας που «έσπαγε» τους κωδικούς, περάσαμε σταδιακά στον κομβικό ρόλο που είχαν οι μυστικές υπηρεσίες στην έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και είναι επαρκώς ιστορικά τεκμηριωμένο, ότι χωρίς αυτές, η εξέλιξη των γεγονότων θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετική. Η φημισμένη ρήση του αποτελεί κορυφαίο παράδειγμα του πως οι πολιτικοί μπορούν να πέσουν θύματα του «πολιτικώς ορθού» και του «ευκταίου», έναντι της «γκρίζας πραγματικότητας» και του «εφικτού» στις διεθνείς σχέσεις. Και όπως έμαθε με τον πιο βίαιο τρόπο, οι ολιγωρίες δεν συγχωρούνται και ενίοτε πληρώνονται με πολύ αίμα…

Τούτων λεχθέντων, προκαλεί μεγάλη εντύπωση και αναπόφευκτους συνειρμούς η «επανάσταση» στην Ευρώπη που δείχνει σοκαρισμένη από την αποκάλυψη ότι οι ΗΠΑ κατασκόπευαν ό,τι κινείται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Αν κάτι αποδεικνύεται είναι η κολοσσιαία ανεπάρκεια της πολιτικής τάξης στη σημερινή Ευρώπη, που εξηγεί και τη γεωπολιτική της περιθωριοποίηση.

Όταν οι ηγέτες της ΕΕ είναι φορείς τέτοιων ψευδαισθήσεων και επαναλαμβάνουν λάθη καταγεγραμμένα από την Ιστορία, ενώ δεν βρίσκεται κανείς να τους πει ότι υπάρχουν μέτρα ασφαλείας που μπορούν να ληφθούν, πέραν του ότι δεν πρόκειται κανείς να τους… κατηγορήσει εάν κάνουν το ίδιο, αφού εάν δεν το κάνουν θα βρίσκονται συνεχώς σε θέση αδυναμίας, τότε το μέλλον της ΕΕ δεν μπορεί να είναι ρόδινο.


Για μια φορά ακόμη αποδεικνύεται η αφέλεια των Γερμανών – πως άλλωστε να εξηγήσεις την απώλεια δύο παγκοσμίων πολέμων παρότι βρέθηκε σε θέση ισχύος αρκετές φορές… – και η αυτοκαταστροφική πορεία στην οποία οδηγούν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Με τις ίδιες ακριβώς αντιλήψεις προωθούν με αυτιστικό τρόπο τη συνταγή της απόλυτης λιτότητας, συμπεριφερόμενοι ως απόλυτοι λογιστές, ενώ οι ανταγωνιστές τους, ανεξάρτητα πόσο φιλικά διακείμενοι είναι απέναντι της ΕΕ και της Γερμανίας, σκέφτονται και αποφασίζουν πρωτίστως με γεωπολιτικούς όρους. Για τον ίδιο λόγο η Ευρώπη έχει μείνει εντελώς ανοχύρωτη και ενώ διαθέτει κορυφαία οπλικά συστήματα η στρατιωτική της ισχύς προκαλεί τουλάχιστον τον γέλωτα στους γνώστες.

Δυστυχώς κι εμείς στην Ελλάδα, εναποθέσαμε την τύχη της χώρας μας σε όλους αυτούς τους ανίκανους ηγέτες και ησυχάσαμε ότι τίποτα δεν πρόκειται να μας συμβεί. Η οικονομική κρίση έχει δώσει την ευκαιρία να αντιληφθούμε από πρώτο χέρι το πόσο αναιμική είναι η ηγεσία της ενωμένης Ευρώπης στην οποία επενδύσαμε τα όνειρά μας συλλογικά, ενώ αδιαφορήσαμε για τις προειδοποιήσεις των ψυχραιμότερων, ότι ο δρόμος που είχαμε πάρει είναι «στραβός» και ότι οι υποθέσεις επί των οποίων χτίζεται το συνολικό μας επιχείρημα είναι στον αέρα…

Το ζητούμενο, έστω και αυτή την ώρα είναι να αντιληφθούμε το που βαδίζουμε και να προβούμε στην απαραίτητη διόρθωση της πορείας. Εκτός κι αν επιθυμούμε να παραμένουμε άβουλοι στο καράβι που το κυβερνά ο πλέον ατζαμής – Γερμανός – καπετάνιος. Δεν υπονοούμε την άνευ όρων υποταγή σε άλλους γεωπολιτικούς δρώντες, όπως τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, αλλά τη σοβαρή συζήτηση για το μέλλον μας και την ανεξάρτητη σύμπηξη συμμαχιών συμφερόντων με στόχο να στηθούμε στα πόδια μας και να κατανοήσουμε τον δυναμικό χαρακτήρα των εξελίξεων, που δεν συγχωρούν ούτε ιδεοληψίες προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, ούτε εξακολούθηση της σημερινής μας πορείας στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα…

Πηγή Defence-Point

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση