Γερμανικά εμπόδια στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και σύγκρουση με την Άγκυρα

Του Νίκου Μελέτη 

Νέα δεδομένα στις ευρωτουρκικές σχέσεις που επηρεάζουν άμεσα και τις σχέσεις της Άγκυρας με την Αθήνα και την Λευκωσία, δημιουργεί η επιμονή του Ταγιπ Ερντογαν σε μια αυταρχική πολιτική στο εσωτερικό που αμφισβητεί βασικούς κανόνες δημοκρατικής λειτουργίας και στην αλαζονική συμπεριφορά του τουρκικού συστήματος εξουσίας, απέναντι σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Περισσότερο όμως έχει σοκάρει η ισλαμική στροφή του κ. Ερντογαν και η προσπάθεια αντικατάστασης του κοσμικού κεμαλικου κράτους με ένα τουρκοισλαμικο σύστημα στο οποίο η δημοκρατία και τα δικαιώματα των «άλλων» δεν είναι πλέον διασφαλισμένα και εγγυημένα. Ενώ και ο προσανατολισμός προς την Δύση δεν είναι πλέον δεδομένος.

Η μεταστροφή της Γερμανίας στο θέμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την έγερση βέτο στο άνοιγμα του Κεφαλαίου 22 για την Περιφερειακή Πολιτική, δεν πρέπει να ερμηνευθεί μόνο με τις εσωτερικές πολιτικές ισορροπίες στην Γερμανία ενόψει των εκλογών του Σεπτεμβρίου, παρά το γεγονός ότι ο Γ. Βεστερβελλε πρότεινε την «αναβολή» των συνομιλιών μέχρι των Οκτώβριο, οπότε θα δημοσιοποιηθεί η νέα Έκθεση της Κομισιον..

Τα γεγονότα στην Πλατεία Ταξίμ, η αντίδραση της κυβέρνησης ΑΚΡ και κυρίως ο αλαζονικός και αυταρχικός τρόπος με τον οποίο ο κ. Ερντογαν δηλώνει αποφασισμένος να αγνοήσει το 50% του λαού του, αναδεικνύουν το βασικό και ζωτικό ερώτημα που είχε τεθεί από την πρώτη στιγμή που αποφασίστηκε το 2005 η έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Ε.Ε. με την Τουρκία:

Η ενδυνάμωση των ευρωτουρκικών σχέσεων πρέπει να είναι η ανταμοιβή για την βελτίωση της λειτουργίας της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου στην Τουρκία ή αντίθετα θα πρέπει να είναι το κίνητρο που προσφέρεται με την ελπίδα ότι στο τέλος της διαδρομής η διαδικασία θα έχει συμβάλλει στην μετατροπή της Τουρκίας σε μια κοσμική δημοκρατική μουσουλμανική ευρωπαϊκή χώρα.

Στο προεκλογικό πρόγραμμα τους η Χριστιανοδημοκρατική Ένωση (CDU) και το βαυαρικό αδελφό κόμμα Χριστιανοκοινωνικη Ένωση (CSU) εγκαταλείπουν τον όρο «προνομιακή σύμπραξη» με την Τουρκία και αναφέρουν ότι επιθυμούν «την ισχυρή συνεργασία μεταξύ της Ε.Ε. και της Τουρκίας και την στενή στρατηγική συνεργασία σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας αλλά απορρίπτουμε την πλήρη συμμετοχή της Τουρκίας επειδή η χώρα δεν ανταποκρίνεται στα κριτήρια ένταξης στην Ε.Ε…».

Όλα δείχνουν ότι οι Γερμανοί και για λόγους φυσικά που έχουν σχέση με τις εκλογές (εξάλλου ένα μεγάλο μέρος των Τούρκων μεταναστών που είναι Αλεβιτες διαδήλωσε τις προηγούμενες ημερες εναντίον του κ. Ερντογαν) δεν θα αφήσουν ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία να βάλουν νέα μικρά εμπόδια στην ευρωπαϊκή πορεια της Τουρκίας, και δεν είναι πρόθυμοι να ανεχθούν τα υβριστικά και προσβλητικά σχόλια είτε του κ. Ερντογαν είτε του υπουργού ευρωπαϊκών υποθέσεων Εγκεμεν Μπαγις (με πιο χαρακτηριστική την δήλωση του απευθυνόμενος προς την Ε.Ε. : «άντε χάσου, παιδάκι..», παραπεμποντας σε μια δημοφιλή ιστορία που ο γερός τελικά-η Τουρκία στην συγκεκριμένη περίπτωση-χάνει την υπομονή του και σπάει την μαγκούρα του στο κεφάλι του ενοχλητικού νεαρού..) . Ο ίδιος ο κ. Μπαγις είχε εξαπολύσει απειλές εναντίον της κ. Μερκελ προειδοποιώντας την να μην χρησιμοποιεί την Τουρκία για προεκλογικές της ανάγκες, καλώντας την να δει ότι «όσοι επεχείρησαν να τα βάλουν με την Τουρκία δεν είχαν το καλύτερο τέλος..».

Η συντηρητική παράταξη της Γερμανίας σταθερά αντιτίθεται στην προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. και αυτή είναι μια θέση την οποία συμμερίζονται και άλλες χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, όπως η Ολλανδία και η Αυστρία, αλλά τους τελευταίους μήνες υπήρχε μια σαφής προσπάθεια διατήρησης της Τουρκίας σε τροχιά ευρωπαϊκή και αυτός ήταν εξάλλου ο λόγος που ασκήθηκε και πολύ μεγάλη πίεση στην Λευκωσία για άρση του βέτο σε κεφάλαια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

Τώρα η πίεση αυτή έχει εκ των πραγμάτων χαλαρώσει καθώς το βάρος της σύγκρουσης με την Άγκυρα έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου το Βερολίνο.

Αν και αυτή η εξέλιξη απαλλάσσει την Αθήνα και την Λευκωσία από ανεπιθύμητες συγκρούσεις με εταίρους και την Αγκυρα, δημιουργεί και νέες προκλήσεις. Κατ’ αρχήν η «πολεμική» ρητορική μεταξύ της κυβέρνησης Ερντογαν και της Ε.Ε. δημιουργεί κλίμα ρήξης στο οποίο εύκολα θα μπορούσε να εμπλακεί τόσο το Αιγαίο όσο και η Κύπρος.

Συγχρόνως όμως μέσα από μια επώδυνη και δύσκολη διαδικασία διαμορφώνεται το πλαίσιο εντός του οποίου θα κινηθούν οι ευρωτουρκικες σχέσεις και θα πάρει μορφή η «ειδική σχέση» ή η «ισχυρή συνεργασία» της Ε.Ε. με την Τουρκία. Και δυστυχώς μέσα σε αυτή την διαδικασία δεν φαίνεται να έχει έστω και μικρό ρόλο η Ελλάδα και η Κύπρος, ώστε η νέα αυτή σχέση Τουρκίας-Ε.Ε. να μην παρακάμψει όλα τα θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος.

Πηγή "Επίκαιρα"

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση