Αντιμέτωπος με έναν Γ’ ΠΠ ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ;

Στο άρθρο του The Daily Beast για το τρίτο ντημπέητ στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές διατυπώνεται, μεταξύ άλλων, η θέση ότι το μεγάλο διακύβευμα του επόμενου προέδρου των ΗΠΑ είναι να… αποτρέψει έναν Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και ο αρθρογράφος Michael Tomasky εξηγείται, στα αποσπάσματα του άρθρου που παραθέτουμε:
[...] Πολύ λίγοι άνθρωποι θα ψηφίσουν με κριτήριο αυτά τα ζητήματα. Όμως αυτό το ντημπέητ θα έχει ως διακύβευμα την προβολή στο μέλλον. Το ποιος θα φανεί ισχυρός και σοβαρός και έξυπνος, και σίγουρα όχι θεότρελλος ή επηρεάσιμος από τους μουλάδες. Αυτός θα κερδίσει.

Αν με ρωτούσατε ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση, ποιό το διακύβευμα για όποιον κερδίσει τις εκλογές, θα έλεγα χωρίς δισταγμό: το να αποφύγει τον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν αστειεύομαι. Εντάξει, ίσως όχι «παγκόσμιο» πόλεμο. Ο τελευταίος κατέστη παγκόσμιος μόνο και μόνο επειδή οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις και η Ιαπωνία διατηρούσαν όλες αυτές τις αποικιακές κτήσεις, και ως εκ τούτου ο πόλεμος εξαπλώθηκε φυσικώ τω τρόπω σαν γάγγραινα παντού. Αυτό τουλάχιστον δεν θα επαναλαμβανόταν σήμερα.

Αν όμως μιλάμε για την πυριτιδαποθήκη που περιλαμβάνει το Ιράν, τη Συρία και το Ισραήλ, μιλάμε για μια αρκετά άσχημη κατάσταση. Και όλες αυτές οι εκκρεμότητες θα πρέπει να «διευθετηθούν», και δεν μ’ αρέσει καθόλου που το λέω, μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια – με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Αυτά θα μπορούσαν να διευθετηθούν και χωρίς πόλεμο. Αλλά θα έπρεπε να συντρέξουν διάφοροι παράγοντες για να μπορέσει να αποφευχθεί ο πόλεμος. Επίσης, ένα «πυρηνικό Ιράν» θα μπορούσε να περιοριστεί: οι μουλάδες γνωρίζουν τι θα συνέβαινε στην χώρα τους αν χρησιμοποιούσαν τέτοιο όπλο. Όμως ο Μπαράκ Ομπάμα έχει ουσιαστικά αποκλείσει το ενδεχόμενο περιορισμού του Ιράν με ειρηνικά μέσα, ο δε Μιττ Ρόμνεϊ απολύτως. Δεν θα ήταν καθόλου γελοίο να φανταστούμε ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε έναν περιφερειακό πόλεμο με αδιανόητες συνέπειες.

Πιστεύω ότι είναι μάλλον προς το συμφέρον του Ομπάμα να περιγράψει, σε κάποιο βαθμό, αυτή την ζοφερή εικόνα για τους θεατές το βράδυ της Δευτέρας. Για τον μέσο Αμερικανό που δεν πιστεύει ότι ο Ομπάμα είναι ένας μουσουλμάνος από την Μαντζουρία, πρόκειται για ένα σταθερό χέρι στο τιμόνι. Η ρητορική του Ρόμνεϊ υπήρξε ανεύθυνη, ηλίθια και επικίνδυνη.

Αυτό είναι κάπως ειρωνικό, διότι άμα περάσεις πέρα από την ρητορική και προσπαθήσεις να αναλύσεις τις πραγματικές θέσεις του Ρόμνεϊ, δεν είναι πραγματικά τόσο διαφορετικές από του Ομπάμα για μια σειρά από αυτά τα θέματα. Μια πραγματική διαφορά αφορά τη διάκριση μεταξύ ενός «πυρηνικά ικανού» Ιράν και ενός Ιράν που όντως είναι στα πρόθυρα της κατοχής ενός πυρηνικού όπλου. Αλλά ως επί το πλείστον, οι διαφορές του Ρόμνεϊ είναι ρητορικές.

The Daily Beast – Απόδοση: Σωτήρης Μητραλέξης

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση