Μπορούμε να συνεννοηθούμε αν το προσπαθήσουμε

• Γράφει ο Γιώργος Καισάριος

Το κυριότερο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι κανένας δεν διαπραγματεύεται με κανέναν για το οτιδήποτε. Πουθενά αλλού αυτό δεν είναι πιο προφανές από την βουλή.

Άσχετα του τι λέει η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση θα πει τα αντίθετα και όταν η αντιπολίτευση γίνει κυβέρνηση, επίσης θα λέει τα αντίθετα, άσχετα αν έλεγε τα ίδια που λέει η αντιπολίτευση σήμερα.

Το γεγονός όμως ότι η τωρινή κυβέρνηση είναι συνασπισμός κομμάτων, σημαίνει ότι πρέπει να παρθούν αποφάσεις και ότι θα πρέπει να υπάρξει συναίνεση. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια του να διαφωνείς μόνο για να διαφωνείς.

Άρα εκ πρώτης όψεως, προσωπικά νομίζω ότι η τωρινή κυβέρνηση είναι πετυχημένη, διότι έχουμε σταματήσει να ακούμε τους λαϊκισμούς από τα δυο μεγάλα κόμματα. Για πρώτη φορά αναγκαστικά συναινούν σε επίπεδο αποφάσεων, άσχετα αν μεμονωμένοι βουλευτές λένε τα δικά τους.

Πριν λίγο καιρό είχα την τιμή να μιλήσω από το βήμα της παλιάς βουλής (δείτε το video εδώ). Έχω συμμετάσχει σε πολλές εκδηλώσεις, αλλά κανένα βήμα δεν ήταν πιο τιμητικό για μένα από αυτό της παλιάς βουλής. Η ιστορικότητα του μέρους και το γεγονός και μόνο ότι μπορεί να καθόμουν στην ίδια καρέκλα με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ήταν για μένα πολύ συγκινητικό.

Μετά από την ομιλία μου, αντάλλαξα κάρτες με έναν εκπρόσωπο του βουλευτή Παναγιώτη Κουρουμπλή. Μετά από μερικές μέρες, λαμβάνω ένα τηλεφώνημα από το γραφείο του κυρίου Κουρουμπλή, ότι θα ήθελε να κάνουμε μια συνάντηση και να τα πούμε από κοντά. Ανταποκρίθηκα θετικά και μετά από 2-3 μέρες, συναντηθήκαμε στο Μπουρνάζι, τον καφέ τον κέρασε ο κύριος Κουρουμπλής.

Δεν σας κρύβω ότι τις απόψεις μου με αυτές του Παναγιώτη Κουρουμπλή τις χωρίζουν όχι ένας, αλλά δυο ωκεανοί. Παρόλο αυτά όμως, νομίζω ότι τον προβλημάτισα αρκετά και ίσως να του άλλαξα ορισμένες απόψεις επί ορισμένων θεμάτων.

Αλλά άσχετα αν τον έπεισα ή όχι, αυτό που έχει σημασία είναι ότι βρήκαμε πάρα πολλά πράγματα να συμφωνήσουμε. Ναι μεν μας χωρίζουν πάρα πολλά, άλλα βρέθηκαν πάρα πολλά κοινά σημεία.

Σε κάποια φάση της κουβέντας λοιπόν, τον ρωτάω το εξής. Τι σταματά κάποιο βουλευτή, να προωθήσει ένα θέμα σε κάποια επιτροπή της βουλής και η επιτροπή αυτή να συντάξει ένα νομοσχέδιο και στη συνέχεια αυτό το νομοσχέδιο να ψηφιστεί από την ολομέλεια της βουλής και να γίνει νόμος, χωρίς την παρέμβαση της κυβέρνησης;

Μου απάντησε ότι τίποτα δεν τον εμποδίζει, απλά δεν έχει γίνει ποτέ. Μου είπε μάλιστα ότι έχει και ίδιος αναλάβει τέτοιες πρωτοβουλίες, αλλά δεν έχουν καταλήξει πουθενά διότι σταματάει η πρωτοβουλία σε επίπεδο κομμάτων.

Όπως είπα στην αρχή, το μεγαλύτερο πρόβλημα στη χώρα μας είναι ότι κανένας δεν διαπραγματεύεται με κανέναν για το οτιδήποτε. Στην συζήτηση που είχα εγώ με τον κύριο Κουρουμπλή, βρήκαμε πολλά κοινά θέματα, όπου συμφωνήσαμε ότι, αν είμαστε στη βουλή, θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε σε αυτά και να βγει ένα νομοσχέδιο.

Αυτό που θέλω να τονίσω σήμερα είναι το εξής: από τη στιγμή που εγώ με τον κύριο Κουρουμπλή βρήκαμε αρκετά κοινά σημεία, έτσι ώστε να μπορούσαμε να συμφωνήσουμε σε ένα νομοσχέδιο, για ποιο λόγο να μην μπορεί να συμφωνήσουν πολλοί βουλευτές από όλα τα κόμματα, έτσι ώστε να ψηφιστεί κάποιο νομοσχέδιο χωρίς την συγκατάθεση της εκτελεστικής εξουσίας;

Η απάντηση νομίζω είναι ότι, κάτι τέτοιο απλά δεν έχει αποπειραθεί από κανέναν.

Αυτό που δεν έχει αποπειραθεί δηλαδή είναι να βρεθούν αυτά στα οποία συμφωνούμε (σαν έμενα με τον κύριο Κουρουμπλή) αντί αυτά που μας χωρίζουν.

Και άσχετα αν ακόμα δεν έχει γίνει κάποια τέτοια συνεννόηση και διαπραγμάτευση σε επίπεδο βουλής, αναγκαστικά έχει γίνει (λόγω κυβέρνησης συνασπισμού), σε επίπεδο εκτελεστικής εξουσίας (κυβέρνησης).

Και στο βαθμό που η επόμενη βουλή θα είναι πολυκομματική, αυτή η αναγκαστική συνεργασία θα συνεχιστεί και θα επεκταθεί, όχι μόνο σε επίπεδο κυβέρνησης, αλλά (ελπίζω) και σε επίπεδο κοινοβουλίου.

Η κατάληξη είναι ότι αν προσπαθήσουμε, είμαι σίγουρος ότι μπορούμε να βρούμε σε πολλά να συμφωνήσουμε. Ναι μεν σήμερα αυτό δεν έχει επιτευχθεί, αλλά τούτο διότι ορισμένοι δεν το ήθελαν και άλλοι δεν είχαν καν αποπειραθεί να το κάνουν.

Το πολιτικό σκηνικό όμως αλλάζει και η πολυκομματική βουλή αναγκαστικά θα μας κάνει να συνεννοηθούμε και να συμφωνήσουμε, είτε το θέλουμε είτε όχι. Και νομίζω ότι αν καταβάλουμε μια προσπάθεια, θα βρεθούν πολλά κοινά σημεία, άσχετα αν μας χωρίζουν πάρα πολλά.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση