Αγαπητέ Αντώνη...

Αγαπητέ Αντώνη,

Ας μη γελιόμαστε, διαπραγμάτευση δε γίνεται όταν απέναντι σου έχεις εκβιαστές και δίπλα σου άτομα ανεπαρκή και ύποπτα.
Ειδικά όταν δε βάζεις ανοικτά τους δικούς σου εκβιασμούς πάνω στο τραπέζι.
Οι ψηφοφόροι σου δε παραμυθιάζονται με διασώσεις 13ου -14ου μισθού όταν αυτοί καταρρέουν και αυξάνονται πέρα απο κάθε λογική οι φόροι (απλή αριθμητική δημοτικού είναι).

Αλλά ξέρεις κάτι Αντώνη;
Για τους πολλούς το πρόβλημα δεν είναι τόσο ο μισθός και η σύνταξη τους!
Είναι πολύ σημαντικά βεβαίως και απαραίτητες προυποθέσεις για αξιοπρεπή διαβίωση αλλά τί στην ευχή, το ξέρεις καλά οτι ο Έλληνας μπορεί να αντέξει τα δύσκολα.

Το πρόβλημα είναι οτι η συμφωνία αυτή και το νέο δάνειο με τους όρους που επιβάλλονται σβήνει τελείως κάθε ατομική ή εθνική υπόσταση και αξιοπρέπεια.
Μας ρίχνει σε δεσμά που μόνο με αίμα λύνονται! Ξέρεις πολύ καλά οτι ο άλλος δρόμος έχει κακοτοπιές αλλά και έξυπνα δρομάκια που βγάζουν σε ξέφωτο.
Ξέρεις επίσης πολύ καλά ποιοί και γιατί τρομοκρατούν τον λαό με δραχμές, τάληρα και ταινίες του ’50.

Αντώνη, σε πιστέψαμε, σε στηρίξαμε και σε ψηφίσαμε. Είδαμε στο πρόσωπο σου έναν ηγέτη με επάρκεια, τόλμη και πολιτικό λόγο. Αλλά να, κάτι μέσα μας ράγισε τον περασμένο Νοέμβριο.
Δε θα σταθώ σε υποψίες και σενάρια για Ψυχάρη, τράπεζες, ελβετικούς λογαριασμούς, έλλειμα 2009 κ.α.
Αλλά να, όπως σου είπανε κάποιοι τότε, η απεγνωσμένη πρόταση του ΓΑΠ για δημοψήφισμα δεν ήτανε καθόλου κακή ιδέα: Τον έσβηνε τελείως από το Ευρωπαϊκό και Ελληνικό πολιτικό σκηνικό, ο Ελληνικός Λαός δεν υπήρχε περίπτωση να ψηφίσει έξοδο απ’την ΕΕ και είχαμε ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί με νέα ισχυρή κυβέρνηση.
Αρκεί να έβλεπες τότε τα πρόσωπα των Μερκοζί και καταλάβαινες αμέσως τον εκνευρισμό και πανικό τους.
Δεν υπήρχε τότε καμία περίπτωση να σε αφήνανε να χρεοκοπήσεις, χωρίς εξασφαλίσεις και με ένα μετέωρο 1ο μνημόνιο.

Τελειώνω με τα δικά σου λόγια μερικούς μήνες πριν:

“Θα επιτρέψουμε ποτέ εμείς, οι πολίτες της ίδιας αυτής Πατρίδας, θα επιτρέψουμε ποτέ εμείς, αυτόν τον τόπο που άφησαν κληρονομιά οι γονείς μας και οι δικοί τους γονείς, θα επιτρέψουμε να γιορτάσει τα 200 χρόνια της Λευτεριάς της η Ελλάδα, οικονομικά δέσμια, κοινωνικά διαλυμένη και ψυχολογικά εξουθενωμένη;
Σας κοιτώ στα μάτια και σας απαντώ: Ποτέ! Αυτό είναι το δικό μου όνειρο”

Αν ακόμη τα πιστεύεις, τότε ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.

Θραξ Βλαξ

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση