Αλήθεια: Αντικλείδι για τις αόρατες φυλακές μας

«Γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» Καινή Διαθήκη, Ιωάν. Κεφ. Η στ. 32. Με οκτώ μόλις λέξεις ο Ιησούς Χριστός προσέφερε στην ανθρωπότητα το δεύτερο μεγαλύτερο εργαλείο με το οποίο θα γινόταν εφικτό ένα ιδανικό σύστημα οργάνωσης του ατομικού και συλλογικού βίου. Το πρώτο ήταν η Αγάπη, την οποία κήρυξε με τις πράξεις και το Λόγο του.
Οι σπόροι των δύο αξιών (αγάπη και αλήθεια) που έσπειρε στον αδίκως σπαρασσόμενο πλανήτη μας, αρκούν για να λυθούν αναίμακτα, ειρηνικά και άμεσα όλα τα μεγάλα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα. Φαίνεται, ωστόσο, ότι το είδος μας έχει υποσχεθεί στον εαυτό του να πράξει το σωστό όταν θα έχει εξαντλήσει όλες τις εσφαλμένες επιλογές. Ίσως να μην θέλουμε να πιστέψουμε, λόγω εγωισμού, πως οι απαντήσεις προηγήθηκαν των προβλημάτων μας. Αποπειρόμαστε να βρούμε κι άλλες μεθόδους για να «βγει η εξίσωση» της ζωής μας ενώ κατά βάθος γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχουν.

Την αγάπη, ο άνθρωπος την παγίδευσε στα στενά όρια της ατομικότητάς του. Αγαπά, μέχρι εκεί που φτάνει ο ίσκιος του, τα συμφέροντά του. Τα έσχατα σύνορα της αλληλεγγύης και της θέρμης της καρδιάς του είναι η οικογένεια και οι συναναστροφές του. Δεν μπορεί να φτάσει παραπέρα είτε γιατί δεν το προσπάθησε ποτέ είτε το αποπειράθηκε και απογοητεύτηκε επειδή, ματαίως, περίμενε ανταλλάγματα και όρους. Συνηθισμένο σφάλμα. Η ανόθευτη αγάπη δεν έχει ανταλλάγματα. Δίδεται άνευ όρων και περιορισμών. Όροι υπάρχουν για να μπαίνουν στα συμβόλαια, όχι στις σχέσεις. Η σχέση είναι ενότητα, σύμπτυξη στο απόλυτο. Η αγάπη, εκδηλούμενη επί γης κοστίζει. Δεν αποφέρει (σε υλικό επίπεδο): «Αγάπη πηγή πυρός· όσον αναβλύσει, τοσούτον τον διψώντα καταφλέξει», έγραφε ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος. Δηλαδή, η αγάπη είναι πηγή πυρός. Όσο περισσότερο αναβλύζει τόσο πιο πολύ καταφλέγει εκείνον που διψά. Παρόμοια είναι και η επίδραση της αλήθειας στον άνθρωπο. Το εκτυφλωτικό φως της, επιβάλλει σε όλους τους αγύμναστους οφθαλμούς, να αποκτήσουν σκίαστρα για να μην πληγωθούν από τη θέα.

Η ύφεση του ψεύδους

Το ελληνικό πρόβλημα είναι άμεσα συνδεδεμένο με το ψέμα. Η σχέση είναι διαλεκτική. Όπως η φορομπηχτική πολιτική με την ύφεση. Όσοι φόροι μπαίνουν για να βουλώσει η «μαύρη τρύπα» του ελλείμματος τόσοι λιγότεροι τους πληρώνουν λόγω αδυναμίας. Επιχειρήσεις κλείνουν. Μεγαλώνει η ύφεση, γιγαντώνεται η «μαύρη τρύπα», επιβάλλονται κι άλλοι φόροι και ούτω καθεξής. Έτσι λειτούργησε και η αποθέωση της αναλήθειας στα πολιτικά πράγματα. Όσο εξυψώνονταν ιδιοτελείς ασημαντότητες και προβάλλονταν ομιχλώδη ιδεολογήματα, άλλο τόσο έπρεπε να «ψαλιδιστούν» τα μεγάλα αναστήματα και να ισοπεδωθούν οι μεγάλες αξίες του Γένους.
Στα χρόνια που προηγήθηκαν, οι μηχανισμοί αναπαραγωγής του ψεύδους προέβησαν σε σφοδρότατες επιθέσεις εναντίον των πατριωτικών αισθημάτων του λαού, της θρησκείας, του θεσμού της οικογένειας. Οι απολογητές των βομβαρδισμών της Σερβίας που τις αποκαλούσαν «ανθρωπιστικές επεμβάσεις» ονόμασαν «εκσυγχρονισμό» την επιστροφή της πατρίδας μας στο ζόφο του μηδενισμού. Πνευματική επιδίωξή τους ο προσπορισμός περισσότερης ύλης. Πάση θυσία! Βάφτισαν «πρόοδο» την κλεπτοκρατία, «σωφροσύνη» την προδοσία, «εθνική» πολιτική την εκχώρηση εδάφους, «ανάπτυξη» τον διαμοιρασμό των ιματίων της Ελλάδας στους νταβατζήδες. «Όραμά» τους για το έθνος ένα μεταλλικό... «ολυμπιακό» παλούκι του Καλατράβα, που κόστισε κλίνες νοσοκομείων, σχολικές αίθουσες, συντάξεις φτωχών, επιδόματα αναπήρων.

Ζωογόνο πυρ

Η έφοδος της Ελλάδας στο μέλλον περνάει πρώτα από το ξεκαθάρισμα λογαριασμών με το παρελθόν. Οι άνθρωποι που εξάπλωσαν τη νόσο στο σώμα της χώρας είναι ήδη καταδικασμένοι να ζήσουν με τον αφόρητο εαυτό τους. Όπου κι αν πάνε, σε όσες πολυτέλειες κι αν αποθέσουν τη σάρκα τους, στους στίχους του καβαφικού «Πόλις» θα συντρίβονται: «Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γη την χάλασες», έγραψε ο Αλεξανδρινός. «Μοίρα του κάθε ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του», αποφάνθηκε ο Ηράκλειτος. Συνεπώς, η τιμωρία των συγκεκριμένων είναι αναπόφευκτη και τα εγκλήματά τους απαράγραπτα.

Εκείνο που πρέπει να κάνει η κοινωνία μας είναι να τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια του μηχανισμού που αναπαράγει το ψεύδος (ΜΜΕ, πολιτικές και πνευματικές «ελίτ»). Να πάψει να τους πιστεύει. Να αφεθεί στο φως που προσφέρει αφειδώς η ίδια η πραγματικότητα και να σταματήσει να χρησιμοποιεί και να ενισχύει τα σκίαστρα της προπαγάνδας, τα οποία μας έφτασαν μέχρι εδώ.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση