Και γιατί να εμπιστευτούμε τους Ευρωπαίους;

Μέχρι στιγμής, όλα όσα έχουν εφαρμοστεί στην Ελλάδα, ήταν προϊόντα της «έμπνευσης» είτε του ΔΝΤ, είτε των «φίλων» και «εταίρων» Ευρωπαίων. Όλα τα μέτρα που πάρθηκαν, απέτυχαν παταγωδώς και έχουν φέρει σε δυσχερέστερη θέση την Ελλάδα και τους Έλληνες πολίτες. Εκτός από την αποτυχία του σχεδιασμού στρατηγικής παρέμβασης για την αντιμετώπιση του Ελληνικού ελλείμματος, οι «στρατηγοί» της Ευρώπης απέτυχαν να αντιμετωπίσουν και τις διαβόητες «αγορές» κι έτσι η Ελλάδα βρέθηκε να «πληρώνει» τις πιέσεις που ασκούν οι τράπεζες και τα περίφημα funds…

Από ό,ποια μεριά και αν ελέγξει κανείς την παρέμβαση των Ευρωπαίων (κυρίως), διαπιστώνει πως είτε είναι ανίκανοι, είτε δεν έχουν αντιληφθεί τι ακριβώς κάνουν, είτε κινούνται στοχευμένα με τελικό αποτέλεσμα την κατάρρευση της Ελλάδας. Οι τελευταίες δηλώσεις που άρθηκαν κακήν-κακώς (περί Γερμανικής επιτροπείας στην Ελλάδα) ίσως και να ξεσκέπασαν κάποια σκοπιμότητα των «φίλων» και «εταίρων» Γερμανών.

Σήμερα οι Ευρωπαίοι (κυρίως οι Γερμανοί), μας πιέζουν να περάσουμε ως χώρα σε επίπεδο Βουλγαρίας (στην καλύτερη των περιπτώσεων) για να μπορέσει η Ευρώπη να μας δανείσει… Άσχετα αν καταστρέφεται ο παράγοντας ανάπτυξη και μετατίθεται σε άγνωστο χρονικό ορίζοντα η επανάκαμψη της Ελλάδας. Δεν δείχνουν οι Ευρωπαίοι να πολύ-ενδιαφέρονται γι αυτό. Οι «εταίροι» μας πρώτιστα ενδιαφέρονται –και εν μέρει έχουν δίκιο, αφού οι μέχρι τώρα πολιτικές ηγεσίες της Ελλάδας ήταν απολύτως αναξιόπιστες και ανακόλουθες οποιασδήποτε πολιτικής ανάπτυξης- να υποθηκεύσουν ολόκληρη την Ελλάδα (κυριολεκτικά ολόκληρη) προκειμένου να εξασφαλίσουν(!) την αποπληρωμή του δανείου που θα δώσουν… Απέναντι σε αυτές, τις παρούσες πολιτικές ηγεσίες, ίσως να έχουν και δίκιο…

Όμως, με βάση την μέχρι τώρα παρουσία τους και τον μέχρι τώρα «προστατευτισμό» και παρεμβατισμό τους προς την Ελλάδα, τι έχουν να επιδείξουν οι Ευρωπαίοι; Δυστυχώς, απολύτως τίποτε, όπως ήδη προαναφέρθηκε. Απέτυχαν παταγωδώς σε όλα. Κι ενώ όλοι πλέον συμφωνούν πως το σχέδιο «διάσωσης» της Ελλάδας είναι λάθος, οι Γερμανοί εμμένουν στην εφαρμογή του με τους πλέον σκληρούς όρους. Όρους που ξεπερνούν ακόμη κι εκείνους που είχαν εφαρμοστεί στην ίδια τους την χώρα μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου!!!

Ξεπερνώντας αυτή την ισοπεδωτική -για την Ελλάδα- εμμονή των Ευρωπαίων (βλ. Γερμανών), που έχει ξεπεράσει τα όρια της παραδειγματικής τιμωρίας ενός λαού για τα λάθη των πολιτικών του ηγεσιών, εμείς αναρωτιόμαστε:
Μπορούν, άραγε, οι Ευρωπαίοι να εγγυηθούν πως θα μπορέσουν να προστατεύσουν την Ελλάδα στην περίπτωση που τα funds και οι τράπεζες αποφασίσουν να ξανα-επιτεθούν στην χώρα μας;
Εγγυώνται οι Ευρωπαίοι (και ιδιαίτερα οι Γερμανοί) πως θα μπορέσουν να προστατεύσουν την Ελληνική οικονομία (άρα και τον Ελληνικό λαό) σε μία επόμενη διεθνή οικονομική κρίση, η οποία είναι απολύτως βέβαιο πως θα συμβεί και μάλιστα λίαν συντόμως;
Μας εγγυώνται οι Ευρωπαίοι τα γεωγραφικά σύνορα της πατρίδας μας;
Μας εγγυώνται πως ο Ελληνικός λαός δεν πρόκειται να εξαθλιωθεί;
Τι εγγυήσεις προσφέρουν αυτοί που θέλουν να υποθηκεύσουν την Ελλάδα και που μεταχειρίζονται μία χώρα σαν πτωχευμένη επιχείρηση;
Πέρα από μεγάλα λόγια, τι έχουν να προσφέρουν στο τραπέζι των «διαπραγματεύσεων» (λέμε και κανένα αστείο, αφού ως γνωστόν δεν γίνονται διαπραγματεύσεις στις οποίες μετέχει η χώρα μας, αφού η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει εκχωρήσει αυτό το δικαίωμα και ό,ποιες συζητήσεις γίνονται σε αυτές η Ελλάδα συμμετέχει ως… θεατής) οι «φίλοι», οι «σύμμαχοι» και οι «εταίροι» μας; Υπάρχει κάποιο ποσό ή αντίστοιχη ισόποση δική τους υποθήκη, στην περίπτωση που αποτύχουν να προστατεύσουν την Ελλάδα απέναντι στους διεθνείς οικονομικούς τρομοκράτες, τους κερδοσκόπους και τους τραπεζίτες;
Αν όχι, ποιος λόγος υπάρχει να υποθηκεύσουμε την Ελλάδα και ουσιαστικά να την θέσουμε σε καθεστώς μίας άτυπης κατοχής στους «φίλους» και «εταίρους» της Ευρώπης;
Είναι δυνατόν να γίνονται συμφωνίες μεταξύ δύο πλευρών και σε περίπτωση (πολύ πιθανή έως βέβαιη) αποτυχίας, να πληρώνει μόνο η μία πλευρά; Πού υπάρχει αυτό γραμμένο στο δίκαιο των συμβάσεων; Πού εφαρμόζεται –στον δυτικό κόσμο- μία τέτοια συμφωνία, η οποία αποτελεί κόλαφο -από οποιαδήποτε πλευρά και εάν ελεγχθεί- για εκείνον που την αποδέχεται;

Όταν, λοιπόν, η κυρία Μέρκελ (και τα δεκανίκια της, Σαρκοζί και λοιποί βόρειοι –κυρίως- ηγέτες) θέσουν τις δικές τους εμπράγματες υποθήκες για την περίπτωση αποτυχίας του σχεδίου τους (επαναλαμβάνουμε πως όλοι αποδέχονται πως το σχέδιο αυτό έχει ήδη αποτύχει, επειδή δεν περιλαμβάνει την ανάπτυξη, ουσιαστικά την αγνοεί), τότε και μόνο τότε η Ελλάδα μπορεί να καθίσει σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων. Αφού οδηγούμαστε σε πτώχευση, ποιος ο λόγος να υπογράψουμε μονομερείς υποθήκες, για μία βοήθεια που ίσως να μην έρθει ποτέ, ίσως όμως και να μην είναι αρκούντος ικανοποιητική;

Ποιος εγκληματίας από την Ελλάδα θα βάλει την υπογραφή του, ποιος εγκληματίας πολιτικός θα ψηφίσει υπέρ ενός σχεδίου δοσίματος (ούτε καν ξεπουλήματος) της Ελλάδας; Δυστυχώς, η σημερινή κυβέρνηση (ή συγκυβέρνηση) αποφάσισε να υπογράψει μία τέτοια κατάπτυστη (ηθικά και λογικά) συμφωνία. Οι πολιτικές μαριονέτες της πατρίδας μας δεν έχουν κατανοήσει –ακόμη- πως θα τιμωρηθούν παραδειγματικά για όσα συνεχίζουν να κάνουν εις βάρος της χώρας και των πολιτών. Δεν κατανοούν πως έχουν απομείνει μόνοι –μαζί με τα κομματικά τους υποπόδια και λοιπά παρελκόμενα- απέναντι στον Ελληνικό λαό, ο οποίος είναι ο φυσικός ιδιοκτήτης της χώρας και δεν έχει ενημερωθεί και ερωτηθεί ποτέ για όλα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν. Θα πρέπει, λοιπόν, να γνωρίζουν όλοι οι εμπλεκόμενοι σε οποιαδήποτε συμφωνία με το ΔΝΤ ή την τρόικα, πως νομοτελειακά θα βρεθούν απέναντι στις ευθύνες τους, οι οποίες δεν είναι ούτε λίγες, ούτε μικρές… Από τη στιγμή που δεν έχουν κανένα διαπραγματευτικό προσόν, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να αποχωρήσουν από τις διαπραγματεύσεις και να κηρύξουν άμεσα εκλογές. Η Ελλάδα δεν είναι τσιφλίκι τους, η Ελλάδα δεν τους ανήκει, η Ελλάδα έχει παύσει να εκπροσωπείται από αυτούς. Μία ματιά στις δημοσκοπήσεις αρκεί για να γίνει κατανοητό πως αυτά τα κόμματα και αυτές οι πολιτικές ηγεσίες δεν έχουν απολύτως κανένα λαϊκό έρεισμα και ως εκ τούτου οτιδήποτε πράττουν είναι ως μη γενόμενο και θεωρείται άκυρο πριν καν τελεσθεί.

Όταν πάρουμε εμείς ως χώρα εγγυήσεις, γραπτές και εμπράγματες, τότε και μόνο τότε θα δεχθούμε όρους για να αποπληρωθούν χρέη δανείων τα οποία δεν γνωρίζαμε σαν λαός, τα οποία μέχρι και σήμερα είναι άγνωστο από που, πως και πότε έχουν παρθεί (αναζητώνται και δεν βρίσκονται ιδιοκτήτες ομολόγων αξίας 50 δισ. €) και για τα οποία αποφασίσθηκε (από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ) το καλοκαίρι του 2011, να μην γίνει έρευνα…

Κωνσταντίνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση