Άστεγη, Άνεργη, Άθλια... Αθήνα

Αν περπατήσει κανείς, έστω και για λίγο στο κέντρο της Αθήνας θα δει γύρω του εικόνες εξαθλίωσης που προκαλούν θλίψη

Έρευνα-Ρεπορτάζ:
Σπουδαστές τμημάτων δημοσιογραφίας ΙΕΚ ΟΜΗΡΟΣ

Όπου κι αν στραφεί το βλέμμα αντικρίζει κανείς εκατοντάδες συμπολίτες μας σε κατάσταση «κρίσης». Ανθρώπους που η μοίρα, αλλά και τα δυσβάσταχτα μέτρα, τους οδήγησαν να κοιμούνται στους δρόμους, στα παγκάκια, ακόμη και μέσα στο σταθμό του τρένου, μη έχοντας πού αλλού να αποθέσουν τις ελπίδες τους, τα όνειρά τους, το μέλλον τους... Το πρόβλημα δεν έχει εθνικότητα, χρώμα και θρησκεία. Πλέον αρκετοί από τους αστέγους είναι Έλληνες! Συμπολίτες μας που έχασαν τη δουλειά τους και βρέθηκαν στο δρόμο από επιχειρήσεις που κλείνουν.

Κρίση, άγχος, εγκληματικότητα, ανασφάλεια και απαισιοδοξία…

Αυτές είναι οι λέξεις οι οποίες αποτυπώνουν την τραγική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα. Στο κέντρο συναντήσαμε ανθρώπους που εργάζονται σε δουλειές του ποδαριού και προσπαθούν να εξασφαλίσουν ένα κομμάτι ψωμί. Παρά τις προσφορές στα προϊόντα που πουλούν, ο κόσμος δεν ανταποκρίνεται.

Στην οδό Σταδίου συναντήσαμε τον Ανδρέα. Τον ρωτήσαμε για την οικονομική κρίση και για το κατά πόσο έχει επηρεάσει το μαγαζί που εργάζεται η δύσκολη οικονομική κατάσταση. Τα λόγια του ήταν αφοπλιστικά: «Εργάζομαι 6 μήνες στο συγκεκριμένο μαγαζί. Αν κι έχουμε προσφορές σε αυτά που πουλάμε, τυχαίνει κάποιες φορές να μην μπαίνει ούτε πελάτης στο μαγαζί».

Λίγο πιο δίπλα συναντήσαμε τη Βάγια Βιτάλη. Η κυρία Βιτάλη ήταν δημοτική υπάλληλος. Όταν έληξε η σύμβασή της, για να ζήσει την οικογένειά της αναγκάστηκε να πουλάει προϊόντα με 1 ευρώ σε καθεστώς ημιπαρανομίας. Περιγράφει τη δύσκολη καθημερινότητά της στις ημέρες της κρίσης που διανύουμε: «Ο κόσμος έρχεται, κοιτάζει και ρωτάει… Ακόμη και τα προϊόντα που κοστίζουν 1 ευρώ, δυσκολεύεται να τα αγοράσει. Η Αστυνομία μας κυνηγάει. Μου έχουν μαζέψει τα πράγματα από τον πάγκο δύο φορές, όμως έρχομαι εδώ κάθε πρωί, αν και κινδυνεύω να συλληφθώ, γιατί πρέπει να ζήσω την οικογένειά μου.

-Πόσα χρόνια κάνετε αυτήν τη δουλειά;

- Δύο χρόνια.

- Βγάζετε τα προς το ζην;

- Δυστυχώς λίγα πράγματα γιατί τώρα με την κρίση, είναι δύσκολα, πάρα πολύ δύσκολα. Ο κόσμος και με το ένα ευρώ δεν ψωνίζει.

- Ούτε με το ένα ευρώ;

- Όχι ,δυστυχώς.

- Δηλαδή κατά τη διάρκεια της ημέρας πόσοι θα αγοράσουν;

- Δεν μπορείς να υπολογίσεις, πάντως λίγοι. Πολύ δύσκολα θα βγει το μεροκάματο πάρα πολύ δύσκολα…

- Εσείς εργάζεστε και κάπου αλλού εκτός από εδώ;

- Όχι ,γιατί δεν υπάρχουν δουλειές και ειδικά σε αυτήν την ηλικία που είμαι πού να βρω δουλειά; Εδώ τα παιδιά μου κάθονται. Δύο παιδιά, που είναι 20 και 24 χρονών, υγιέστατα και δεν μπορούν να βρουν δουλειά.

- Υπάρχουν ημέρες που θα πάτε με άδειο πορτοφόλι σπίτι;

- Ναι, αμέ. Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Παρ’ όλο που το μέρος εδώ είναι κεντρικό, δεν έχει δουλειά, δεν ψωνίζει ο κόσμος. Όλα τα μαγαζιά έχουν κλείσει.

- Εκτός του ότι είναι κεντρικό είναι και πολύ επικίνδυνο. Εσείς φοβάστε σε ένα μέρος σαν και αυτό με τόση εγκληματικότητα;

- Βέβαια φοβάμαι, γιατί πολλοί έχουν έρθει… ειδικά ναρκομανείς! Υπάρχει κι άλλο άτομο που είναι δίπλα μου γιατί φοβάμαι, δεν μπορώ να καθίσω μόνη μου.

- Τι ώρες δουλεύετε;

- Πιάνω 8.00 το πρωί και είμαι εδώ μέχρι τις 5.00 το απόγευμα.

- Στις 5.00 όμως έχει νυχτώσει, τώρα που είναι χειμώνας. Έχει τύχει να σας επιτεθεί κάποιος; Για να βγάλετε ένα μεροκάματο ρισκάρετε και τη ζωή σας.

- Ε, βέβαια. Έχω τον ξάδελφο μου εδώ δίπλα, γιατί δεν μπορώ μόνη μου, αφού έρχονται διάφοροι και πολλά πρεζόνια και κλέβουν κιόλας.

- Αν καταλάβετε ότι πάνε να σας κλέψουν, προσπαθείτε να τους σταματήσετε ή φοβάστε;

- Τους μιλάω, αλλά φοβάμαι γιατί εκείνη την ώρα δεν ξέρεις πώς θα αντιδράσουν.

Και το πιο σημαντικό είναι ότι περνάει η Δημοτική Αστυνομία, η Αστυνομία και το Υπουργείο Εμπορίου και δυστυχώς από τόσους πάγκους που υπήρχαν έχουν πάρει όλα τα πράγματα. Αφήνουν όλους τους ξένους να δουλεύουν και εμάς μας τα παίρνουν. Φοβάμαι, λοιπόν, γιατί μου τα έχουν πάρει δύο φορές τα πράγματα -όχι όλα βέβαια- όμως μου έχουν πει ότι αν με ξαναδούν εδώ θα μου τα μαζέψουν όλα και αν μου τα πάρουν, τέρμα, δεν θα μπορώ να κάνω πάγκο και να δουλέψω. Τελείωσα μετά! Εμείς μετά τι θα κάνουμε; Αντί να μαζέψουν τα πρεζόνια, τους κλέφτες, τους αλλοδαπούς που έχει γεμίσει ο τόπος… Εγώ είμαι Ελληνίδα, στη χώρα μου δουλεύω, δεν κλέβω. Είμαι αγανακτισμένη από τη στιγμή που βλέπω τέτοια πράγματα. Γιατί δεν με αφήνουν να δουλέψω; Ήμουν σε μια δουλειά στο Δημόσιο και με έδιωξαν, παρότι έχω τόσα μόρια.

- Μετά από πόσα χρόνια σας απέλυσαν;

- Μετά από 3,5 χρόνια. Δούλευα στο Δήμο.

Κάθε γωνιά και ζητιάνος

Οι άνθρωποι που ζητούν ελεημοσύνη έχουν αυξηθεί σημαντικά. Κεντρικοί δρόμοι της πόλης, αλλά και γνωστές ήδη για την άσχημη κατάστασή τους περιοχές, έχουν γίνει στέκια σε όσους αναζητούν μια μικρή χρηματική βοήθεια από τους περαστικούς.

Το επικίνδυνο και απλησίαστο από πολλούς κέντρο της Αθήνας κατακλύζεται από άστεγους, παράνομους μετανάστες και διακινητές ναρκωτικών σχεδόν όλες τις ώρες της ημέρας. Οι άστεγοι έχουν «πλημμυρίσει» τις απρόσιτες περιοχές, δημιουργώντας πρόχειρες και αυτοσχέδιες κατασκευές για την προφύλαξή τους από τις δύσκολες καιρικές συνθήκες κάθε βράδυ που αναγκάζονται να μείνουν έξω από τα κρύα και γκρίζα κτίρια. Βρίσκουν καταφύγιο σε διάφορες γωνιές, μεγάλα σκαλιά, αλλά και σε μικρά στενά, τα οποία είναι γεμάτα από χάρτινα κουτιά, ξύλινες επιφάνειες, δοκάρια και κάθε είδους υλικό που μπορεί να βρεθεί σε κάδους απορριμμάτων, ενώ παράλληλα προσπαθούν να εξασφαλίσουν και την τροφή τους. Κάποιοι στάθηκαν τυχεροί μέσα στην ατυχία τους, αφού έχουν στην κατοχή τους κλινοσκεπάσματα που για άλλους φαντάζουν πολυτέλεια.

Χτυπούν την κρίση με προσφορές

Κάποιοι καταστηματάρχες ακόμη «παλεύουν» είτε βάζοντας προσφορές, είτε ρίχνοντας τις τιμές. Όπου κι αν κοιτάξουμε αντικρίζουμε τα κατεβασμένα ρολά των καταστημάτων που δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν το «σκόπελο» που ονομάζεται οικονομική κρίση.
Μέρα με τη μέρα το πρόβλημα διογκώνεται, όχι μόνο στο κέντρο της πρωτεύουσας, αλλά σχεδόν σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Ένας από τους χώρους που έχουν πληγεί περισσότερο είναι αυτός του βιβλίου, αφού κανείς δεν θέλει πια να διαθέσει τα χρήματά του σε ένα βιβλίο, αλλά προτιμά να τα χρησιμοποιήσει για κάποιον άλλο σκοπό.

Σε ρεπορτάζ που έγινε στο βιβλιοπωλείο «ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ», οι εργαζόμενοι μάς είπαν ότι τα ποσοστά του καταστήματος μειώθηκαν έως και 30% για το έτος 2011. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι οι αποδείξεις βρίσκονται στον ίδιο αριθμό με πέρσι, αλλά ο κόσμος τώρα σκέφτεται τι θα αγοράσει και αντί για 3 βιβλία παίρνει 1.

«Δύσκολα τα πράγματα»

Ρωτήσαμε τους υπαλλήλους του βιβλιοπωλείου για την κατάσταση που επικρατεί. Οι απαντήσεις τους καταστούν σαφές ότι οι πολίτες αναζητούν τις προσφορές:

- Αγοράζει ο κόσμος βιβλία;

- Ναι, περισσότερο αυτά της προσφοράς των τριών ευρώ παρά τα υπόλοιπα λόγω τιμής. Βέβαια, δεν είναι και καλή η περιοχή. Σε μια άλλη θα ήταν καλύτερα.

- Έχει μειωθεί η δουλειά σας;

- Γενικά; Ναι, πολύ.

- Συγκριτικά με πέρυσι;

- Ναι, είχαμε αρκετά μεγάλη μείωση, αλλά εφάρμοσα τη στρατηγική της προσφοράς των βιβλίων και κάπως ισορρόπησαν τα πράγματα.

- Είδαμε πολλά μαγαζιά να κλείνουν, πολλούς καταστηματάρχες με βιβλιοπωλεία να εφαρμόζουν την ίδια πολιτική με εσάς. Πιστεύετε ότι εξυπηρετεί αυτή η προσφορά των βιβλίων που κοστίζουν 3 ευρώ το επάγγελμά σας;

- Εμείς το εφαρμόσαμε πρώτοι αυτό κι ακολούθησαν και οι υπόλοιποι. Είχαμε αντιδράσεις από τον κλάδο μας, αλλά βλέποντας την κατάσταση -ότι δεν γίνεται αλλιώς- υποχώρησαν. Βάζοντας τα βιβλία 18 ευρώ, 17 ευρώ, 16 ευρώ, 15 ευρώ ο κόσμος δεν τα αγοράζει. Όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί δεν έχει να τα αγοράσει. Κάτι πρέπει να κάνεις για να κερδίσεις πάλι την πελατεία σου. Έτσι αποφάσισα να τα βάλω τρία ευρώ.

- Έχετε μεγάλη μείωση συγκριτικά με πέρυσι;

- Στην αρχή που ξεκίνησε η κρίση είχα μείωση περίπου 40%. Πλέον βάζοντας τα βιβλία στα τρία ευρώ, η μείωση που είχα ήταν μόνο 20%, που δεν είναι μεγάλο ποσοστό!

- Παρ’ όλα αυτά αγοράζει πλέον ο κόσμος;

- Μετά από αυτήν την προσφορά, ναι, αγοράζει.

- Πιστεύετε ότι μπορείτε να ξαναφτάσετε στα επίπεδα που ήσαστε;

- Πιστεύω πως ναι, αν βέβαια ήμουν σε μία καλύτερη περιοχή δεν θα είχα ανέβει, αλλά δεν νομίζω ότι θα είχα πέσει κιόλας. Γιατί εδώ είναι σταθερή η πελατεία μας, θα κατέβουν για τις δουλείες τους και έτσι θα περάσουν κι από εδώ να αγοράσουν κάποιο βιβλίο ίσως. Μόνο το 10% είναι νέοι πελάτες.

- Έχετε κάνει περικοπές στους υπαλλήλους σας;

- Όχι, γιατί για εμάς είναι το Άλφα και το Ωμέγα.

Επιπρόσθετα, ακόμη ένα αποτέλεσμα της κρίσης είναι το κλείσιμο των περισσότερων εκδοτικών οίκων. Αυτήν τη στιγμή ελάχιστοι συνεχίζουν να υπάρχουν, γεγονός που έχει δημιουργήσει πρόβλημα και στους συγγραφείς, οι οποίοι αναγκάζονται να εκδίδουν τα βιβλία τους με δικά τους έξοδα.

Κατά τη γνώμη τους η κρίση θα επηρεάσει ακόμη περισσότερους και λίγοι θα είναι αυτοί που θα επιβιώσουν. Ένα όχι και τόσο αισιόδοξο μήνυμα για αυτούς τους δύσκολους καιρούς στους οποίους όλοι χρειάζονται κουράγιο για την από κοινού αντιμετώπιση της κρίσης.

Με την ανεργία να καλπάζει και την αγορά να εμφανίζει πτώση σε όλους τους κλάδους, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, εικόνες σαν και αυτές θα πληθαίνουν μέρα με τη μέρα.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση