Μεσοπρόθεσμα Αγανακτισμένοι, μακροπρόθεσμα αιχμάλωτοι… εκτός αν…

• Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης

Το (μετρούμενο σε κουκιά) αποτέλεσμα της λαϊκής αγανάκτησης που, επί ένα μήνα και κάτι, ξεχείλισε τις πλατείες, μίλησε, φώναξε, συνδιασκέφθηκε, μάτωσε, πόνεσε, ήταν πολύ πενιχρό: λίγα ψελλίσματα άρνησης από δυό-τρεις νεκροθάφτες του μέλλοντός μας και στο τέλος πλήρης υποταγή. Πήραν κι αυτοί το φτυάρι και με μια φτυαριά/ψήφο, τσιμεντάρησαν τα όνειρά μας στο καλούπι των ΔΝΤ /Τρόϊκα.

Συμπέρασμα: Η αγανάκτηση, στρατοπεδευμένη στις πλατείες, δεν φέρνει αποτέλεσμα. Κάπως αλλιώς πρέπει να δουλέψει, κάπου αλλού πρέπει να διοχετευθεί η ενέργειά της, ώστε να μπορέσει να γίνει δύναμη ανατροπής, δρόμος δραπέτευσης και τιμωρός των δυναστών μας.

Κι ενώ εμείς είμαστε απασχολημένοι με την (εκ νέου) ανακάλυψη της πυρίτιδας, τα ανδρείκελα που μας κατέστρεψαν υπερχρεώνοντας τη χώρα και οι μαριονέτες της διεθνούς πατρωνίας, υπέγραφαν φαρδυά-πλατειά την αιχμαλωσία της Ελληνικής κοινωνίας στους πρόθυμους δανειστές μας, για τα επόμενα 40-50 χρόνια, με τις καλύτερες προϋποθέσεις…

Το θέμα, όμως, δεν είναι τι έγινε μέχρι σήμερα το μεσημέρι. Το θέμα είναι τι γίνεται από αύριο το πρωί…

Αιχμάλωτοι μακροπρόθεσμα, πλέον, πρέπει να δούμε πώς θα δραπετεύσουμε.
Το πρώτο και σημαντικότερο που χρειαζόμαστε, είναι ένας ΗΓΕΤΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ, για να μας οδηγήσει στο δύσβατο μονοπάτι αυτής της δύσκολης δραπέτευσης.

Χρειαζόμαστε έναν Έλληνα, που δεν βάζει τίποτε πάνω από την έρμη τούτη πατρίδα. Έναν πατριώτη που δεν έχει ανάγκη από χρήμα, από δόξα, από θέσεις. Ένα πολεμιστή που γνωρίζει την στρατηγική και την τακτική της μάχης και του πολέμου. Ένα δημιουργό που μπορεί να έχει όραμα και που μπορεί να το κατακτά σαν απτό έργο της διανόησή του.

Θα μού πείτε, οι προδιαγραφές αυτές είναι εξαιρετικά υψηλές. Ναι, είναι και γίνονται ακόμη πιο απρόσιτες όταν, επί πλέον όλων αυτών, θα πρέπει να έχει αποδείξεις ότι όλα αυτά τα κατέχει. Με χαρτιά, διπλώματα, ντοκουμέντα…

Έτσι είναι. Έχετε δίκιο. Είναι πολύ ψηλά αυτός ο πήχυς.

Κι όμως, ο ηγέτης αυτός υπάρχει. Και είναι διαθέσιμος !!

Είναι ο Μίκης Θεοδωράκης.

Και έχει και κάτι παραπάνω από όλα αυτά που είπαμε: Έχει (την έχει κερδίσει) την μεγάλη ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.

Είναι ο μόνος Έλληνας, σήμερα, που μιλάει πολιτικά και γεμίζει τις πλατείες, την ίδια ώρα που ΟΛΟΙ οι πολιτικοί φοβούνται, όχι μόνο να βγούν στις πλατείες της πόλης, για να μη τους πάρουν με τις σάπιες ντομάτες και τα κλούβια αυγά, αλλά τρέμουν να βγούν από το σπίτι τους ….

Ο Μίκης (με τη ΣΠΙΘΑ του) ήδη έχει βγεί μπροστά και φωνάζει:

-Εκμεταλευτείτε το μπόϊ μου!! Πατήστε επάνω μου και πηδήξτε απ’ το φράχτη. Ελάτε….

Και, ακόμη καθόμαστε; Τι άλλο περιμένουμε;

Έχουμε (εσύ έχεις;) κάτι καλύτερο; Υπάρχει κάποιος καλύτερος για να μας οδηγήσει στη δραπέτευση;

Αυτό το τεράστιο κεφάλαιο της απελευθέρωσής μας από τα νύχια της Ολιγαρχίας που, εδώ και χρόνια, σφετερίζεται τη δημοκρατική νομιμότητα για να μας καθυποτάξει, θα το αφήσουμε να πάει χαμένο, αναξιοποίητο;

Όποιος έχει στο μυαλό του κάτι καλύτερο, να το πεί.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση