Το καθεστώς έχει επιλέξει την ανοιχτή και βίαιη σύγκρουση με τον λαό

Δεν έχει σημασία πια.

Δηλαδή ναι μεν γίνονται οι προβοκάτσιες, οι στημένες συμπλοκές δηλαδή, ώστε να υπάρχει η πρόφαση της επίθεσης από τα ΜΑΤ, ναι μεν ορισμένοι θερμοκέφαλοι και άπειροι πολιτικά, που παρακολουθούν και δεν μπορούν να ξεχωρίσουν ούτε μια ατόφια προβοκάτσια μπροστά στα μάτια τους, με αποτέλεσμα να παρασύρονται και να παίρνουν μέρος στην “μάχη”, αλλά πραγματικά ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΙΑ…

Διότι η κυβέρνηση, είναι φανερό, είχε αποφασίσει να εμποδίσει με κάθε τρόπο να συγκεντρωθεί μεγάλος αριθμός λαού και Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, και να διαλύσει και όποιους συγκεντρωθούν εκεί, ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ. Ακόμη και χωρίς την προβοκάτσια (μπάχαλοι, ΕΘΕΛ, κλπ).

Ακόμη και χωρίς την προβοκάτσια λοιπόν θα βλέπαμε την ίδια επίθεση από την μεριά της αστυνομίας, με την ίδια ένταση και το ίδιο μένος. Είναι επίσης φανερό πως για χθες τουλάχιστον τα ΜΑΤ είχαν “ελευθέρας” να βαράνε οποιονδήποτε και όσο γουστάρανε. Ωστε ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ να μη μείνει κόσμος στην πλατεία, και όσοι σκέφτονται να κατέβουν στην συγκέντρωση ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΝΕ. Και πέτυχαν…

Ηδη από την Τρίτη το απόγευμα, όταν φάνηκε μετά την πρώτη προβοκάτσια και τις πρώτες ΜΑΤατζίδικες επιθέσεις, πως η πλατεία θα αποδυναμωνόταν πολύ, το κλίμα στον ξένο τύπο καθώς και οι δηλώσεις διεθνώς και οι αντιδράσεις άλλαξαν. ΑΛΛΑΞΑΝ. Κι από κει που καρδιοχτυπούσαν και μίλαγαν για Plan B, και “εντάξει ρε παιδιά η δόση, θα την πάρετε, μην ανησυχείτε”, άρχισαν να εμφανίζονται πιο σίγουροι διεθνώς, πως το μεσοπρόθεσμο θα περάσει από την ελληνική βουλή. Και το τροπάρι τους ΑΛΛΑΞΕ. Αυτή η αλλαγή ήταν παρατηρήσιμη την Τρίτη το απόγευμα προς βράδυ.

Την Τετάρτη, χθες, το σιγούρεψαν. Και πια δεν είχαν και πολύ ανάγκη τους προβοκάτορες και τους ανόητους θερμοκέφαλους. Οχι ότι δεν τους χρησιμοποίησαν και τους δυο.

Αλλά ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΙΑ. Και το υποστηρίζω αυτό γιατί το καθεστώς έχει κάνει την επιλογή της ανοιχτής σύγκρουσης. Οπότε ΔΕΝ αφήνει και στους Αγανακτισμένους και στον λαό καμμία άλλη επιλογή, πέραν αυτή της σύγκρουσης. Και, πιστεύω, πως αυτή η αλλαγή θα φανεί και στις συγκεντρώσεις, σαν κλίμα και σαν διάθεση, και σιγά σιγά θα επικρατήσει η άποψη πως το καθεστώς θα ανατραπεί μόνο με κατά μέτωπον επίθεση. Τι μορφή θα πάρει αυτή η επίθεση κανείς δεν μπορεί να το ξέρει από τώρα.

Οι προβοκάτορες πάντως δεν ενδιαφέρουν εδώ, έπαιξαν τον ρόλο τους και θα συνεχίσουν να τον παίζουν όπου χρειάζεται.

Οι θερμοκέφαλοι είναι το πρόβλημα. Και μάλιστα μεγάλο. Δεν είναι το πρόβλημα το ότι έχοντας ανοιχτή βεντέτα αιώνων με τα ΜΑΤ παρασύρονται από τους προβοκάτορες. Αυτό ΗΤΑΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Τώρα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ.

Το πρόβλημα με τους θερμοκέφαλους είναι πως ενώ είναι δυναμικό κομμάτι, είναι τελείως …μπάχαλο από έννοια οργάνωσης “στο πεδίο της μάχης”.

Υποτίθεται πως πολεμάνε τόσα χρόνια τον αιώνιο εχθρό τους, τα ΜΑΤ, μια και από πολιτική μυωπία δεν βλέπουν και ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός, και παρόλο τον αιώνιο πόλεμο δεν έχουν διδαχθεί τίποτε από την στάση και τις μεθόδους του αντιπάλου.

Ο αντίπαλός τους, τα ΜΑΤ, είναι οργανωμένοι. Κινούνται στο πεδίο της “μάχης” είτε σε φάλαγγα, είτε σε δυάδες ή τριάδες, σχεδόν στοιχισμένοι. Εχουν ηγεσία και επικοινωνίες (στοιχειώδη πράγματα για να δοθεί οποιαδήποτε μάχη αν κάποιος θέλει και να νικήσει, και όχι μόνο να κάνει το κέφι του, για νάχει να διηγείται “κατορθώματα” μετά στους φίλους του).

Ο αντίπαλός τους, τα ΜΑΤ, κινούνται στο πεδίο της μάχης ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΑ. Δεν διασπώνται παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις. Δεν αποκόπτονται. Και όταν επιτίθενται το κάνουν πάλι ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΑ. Επίσης, ο αντίπαλός τους, τα ΜΑΤ, συγκεντρώνουν τα πυρά τους, ΣΕ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ, για ένα συγκεκριμενο χρονικό διάστημα, ώστε να έχει η κάθε επίθεσή τους επιτυχία. Συγκέντρωση πυρός.

Οι θερμοκέφαλοι-ανυπόμονοι δεν έκαναν την παραμικρή από αυτές τις παρατηρήσεις. Γι’ αυτό και παρά τον μεγαλύτερο αριθμό τους, η απόδοσή τους είναι δυσανάλογη.

Αν οι θερμοκέφαλοι θέλουν, πέρα από την διασκέδαση της “μάχης” και τα μετέπειτα παινέματα και τις λοιδωρίες προς τους “δειλούς”, θα πρέπει να μάθουν δυο τρία ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ πράγματα, που μάλλον στο μέλλον θα χρειαστούν μια και το μέλλον προβλέπεται …χημικό.

Τι είναι ηγεσία, τι είναι επικοινωνίες, τι είναι κέρας, τι είναι ομάδα και ομαδάρχης, τι είναι “συγκέντρωση πυρός” (ούτε μια ομοβροντία δεν είδα), τι είναι γραμμή εφόδου, τι έφοδος και πως γίνεται. Τι είναι οργάνωση εν ολίγοις.

Αν γνωρίζονται μεταξύ τους τότε τα παραπάνω δεν είναι και μεγάλο πρόβλημα. Αν δεν γνωρίζονται, τότε απλώς θα συνεχίσουν να προσφέρουν hit and run θέαμα πλήρως “φωταγωγημένο” για τα ξένα κανάλια, και θα συνεχίσουν να είναι ένα πιόνι στα χέρια των προβοκατόρων.

Αν και κάτι μου λέει πως αν αλλάξουν ΚΑΙ οι διαθέσεις του λαού και των Αγανακτισμένων, τότε και όλα τα παραπάνω που παράθεσα, επίσης ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ.

Θραξ o Αναρμόδιος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση