Η ωριμότητα στην εξέγερση

Ίσως το DNA των Ελλήνων να κρύβει μέσα του την επανάσταση και ο,τιδήποτε οδηγεί εαυτούς στην αντίδραση ενάντια στο όποιο κατεστημένο. Σίγουρα, η ιστορία διδάσκει πως καθολη μας τη διαδρομή και ιδίως σε περιπτώσεις κατοχής της χώρας(είτε από Οθωμανούς είτε από Γερμανο-ιταλούς) πάντοτε η δράση των Ελλήνων ενοχλούσε και πορευόταν αντίθετα με τα συμφέροντα των κατακτητών. Όσο λεπτομερής εξέταση και να γίνει σε κείμενα, δύσκολα μπορεί κάποιος να καταδείξει το «αντίπαλο δέος» σε μαχητικότητα και ώριμη δράση λαών εν συγκρίσει των κατοίκων αυτής της γης.

Σήμερα, που οι συνθήκες επεκτατισμού και επιβολής ολοκληρωτισμού έχουν μεταλλαχτεί από πολεμικές σε οικονομικο-δανειακές, είμαστε ως Κράτος και πάλι στο προσκήνιο μιας παράδοξης υποτέλειας. Με τη θέληση των νόμιμα εκλεγμένων ηγετών και κάτω από δημοκρατικές διαδικασίες μετατραπήκαμε σε προτεκτοράτο οικονομικών δυναστών, οι οποίοι τυγχάνουν εντολοδόχοι της σωτηρίας μας.

Ίσως αποτελεί θέαμα μακάβριο, ίσως ξυπνά το «θηριο» σε όσους το συνειδητοποιούν, αλλά από την παρούσα παρωδία, ας μείνει μόνο κάτι χαραγμένο στο μυαλό του μέσου πολίτη.. Ό,τι ζει, το ζει μέσα σε πλαίσια δικαίου και δημοκρατικών διαδικασιών!!! Δεν ωραιοποιείται καμία κατάσταση ή καμία κυβερνητική επιλογή, αλλά ως πρωτότυπη για τα χρονικά κατάρρευση του δήθεν κοινωνικού κράτους, σίγουρα θα ξεσηκώσει αντιδράσεις και ο αντίλογος θα αποτελεί μόνο ένα γραφικό μέσο πίεσης…

Υποθετικά, σε μια χώρα που κυβερνάται από έξωθεν δυνάμεις και παραχωρεί στο όνομα των χρεών ακόμα και την εθνική της κυριαρχία, τι μπορεί να είναι αυτό που θα συγκρουστεί με τα συμφέροντα και τις όποιες βλέψεις των διεφθαρμένων γραναζιών του συστήματος; Βάσει της ιστορικής λογικής και της εύκολης απάντησης "του καναπέ" η απάντηση ακούει στη λέξη «επανασταση ή εξέγερση».

Ουτοπική κατάσταση που παραπέμπει σε ρομαντικές εποχές, όπου ο ολοκληρωτισμός δεν μπορούσε να καμφθεί διαφορετικά και οι συνέπειες της θα περιοριζόταν είτε σε θύματα-επαναστατες είτε σε θύματα-ηγεμόνες.

Σήμερα, τα γεγονότα και οι διεθνείς εξελίξεις δεν επιτρέπουν τη γένεση μιας βίαιης λαϊκής αντίδρασης. Φανταστείτε την Ελλάδα σε συνθήκες(μάλιστα διαρκείς) σαν του Δεκεμβρη του 2008. Αναφερόμαστε σε συνθήκες πλήρους κοινωνικού χάους, όπου όλοι θα τρέμουν να πλησιάσουν τα κέντρα των πόλεων και θα γίνονται μάρτυρες μιας δίχως άλλο καταστροφικής λαίλαπας, όπου οι κλοπές και οι φθορές θα πρωταγωνιστούν.

Σύμφωνα με την παράδοση, «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται» και αυτός ο λύκος έχει πάρα πολλά κεφάλια. Από εξαθλιωμένους μετανάστες που θα βρουν ευκαιρία να ρημάζουν περιουσίες δίχως καμία επέμβαση των αρχών(οι οποίες κατά το 2008 ήταν ωσεί παρούσες), έως και κάθε λογής εγκληματίες που χωρίς αντίσταση θα εισέρχονται στις μικρές επιχειρήσεις ή τα σπίτια σας με σκοπό την καταστροφή. Ξεχάσατε πόσοι άσχετοι με το προσωπείο του ιδεολόγου ή του αδικημένου ενεργήσαν καταυτόν τον τρόπο προ 2ετιας;

Υπάρχει και το πιο επικίνδυνο κεφάλι "λύκου " και εκείνο ανήκει στους ξένους οικονομικούς παράγοντες. Μέσα σε μια απελπιστικά χαώδη χώρα τα πάντα αποκτώνται πιο εύκολα και σε καλύτερες τιμές. Φανταστείτε πόσο πιο εύκολο θα είναι τότε το ξεπούλημα... Αλλά εμείς θα συνεχίζουμε να επαναστατούμε κατά του κατεστημένου!

Όλη αυτή η παράνοια κρέμεται από μια κλωστή και τέτοιες ημέρες όπου η απογοήτευση είναι γενικότερη όλα αυτά μπορεί να είναι πιο εφικτά. Πρέπει να καταλάβουμε πως ένας είναι ο τρόπος αντίδρασης και αυτός είναι η ώριμη εκλογική συνείδηση. Φτάσαμε στο σημείο να θεωρείται επαναστάτης εκείνος που για την ώρα δεν έχει κάποιο μέσο για να καταλάβει κάποιο πόστο στο δημόσιο.

Το πελατειακό σύστημα είναι εκείνο που συντηρεί την πολιτική διαφθορά και αν οι παλαιότερες γενιές δεν μπορούσαν να το εμπεδώσουν, οι νεώτερες πια θεωρούνται αδικαιολόγητες. Κανένας δεν μπορεί να σας εμποδίσει μέσω του δικαιώματος του "εκλέγειν" να ενισχύσετε τα ποσοστά κομμάτων που έως σήμερα δεν άσκησαν πραγματική εξουσία.

Στην παρούσα κατάσταση δε χρειάζονται υποδείξεις για ποιο μικρό κόμμα πρέπει να προτιμηθεί περισσότερο. Επίτευγμα θα θεωρείται όχι μόνο η εκλογική άνοδος μικρών κομμάτων, αλλά και η παράλληλη πτώση των μεγάλων, τα οποία θα αναγκαστούν να συμμετέχουν σε κυβερνήσεις-συνεργασιας όπου η λήψη κάποιας απόφασης θα διέρχεται και από εσωτερικό αντίλογο.

Η οργή και η αντίδραση πρέπει να διοχετευτεί μόνο μέσω της εκλογικής διαδικασίας. Με γνώμονα τη μέχρι τώρα κακή οικονομική, κοινωνική, μεταναστευτική και εξωτερική πολιτική, ο,τιδηποτε μπορεί να οδηγήσει σε πράξεις βίας θεωρείται παντελώς ανώριμο και απλά αντεθνικό. Το εκλογικό σώμα δε δικαιούται πλέον να συμπεριφέρεται ως ένα άστοχο κοπάδι, αλλά ως άλλη πολιτική οντότητα.

Σκεφτείτε και διαλέξτε... ακόμα και όταν όλα τα δρώμενα εναντιώνονται στο παρόν άρθρο.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση