Η κυβέρνηση εφαρμόζει το μεγάλο σχέδιο...

Βαρύτατα τα νέα μέτρα των "αγορών" τα οποία καλείται η κατοχική κυβέρνηση να εφαρμόσει με τους εργαζόμενους όπως πάντα να πληρώνουν το μάρμαρο.Εμείς οι ελάχιστοι φωνάζαμε τόσο καιρό πως στο μνημόνιο δεν είχε προβλεφθεί τυχαία ο τριμηνιαίως έλεγχος απο το ΔΝΤ.
Ηταν ακριβώς η "ασφαλιστική δικλείδα" που έδινε το δικαίωμα στους "τροικάνους" να εφαρμόζουν νεα μέτρα καθε τρείς μήνες με το πρόσχημα της επικαιροποιήσεις και του ελέγχου. Μέτρα τα οποία γνώριζαν και οι ίδιοι αλλά και οι μαριονέτες της κυβέρνησης πως θα παίρνονταν αλλά προτίμησαν να τα περάσουν σιγά σιγά φοβούμενοι τις αντιδράσεις.
Και αφού κάποιοι ψήφισαν υπέρ "για να πάρουμε τα λέφτά"... Ας φάνε τώρα στην μάπα την τρίτη κατά σειρά λήψη νέων μέτρων γιατί αλλιώς δεν θα πάρουν φράγκο.
Και ας βγαίνουν στα κανάλια τώρα φωνάζοντας ότι η στήριξη τέλειωσε.ΝΑ και αν τέλειωσε ΝΑ και αν δεν τέλειωσε θα απαντούσε το ΠΑΣΟΚ που αφού εξασφάλισε την ψήφο τους με το άλλοθι της ΕΕ και του ΔΝΤ κάθε 3 μήνες θα πετσοκόβει αργά και σταθερά τους Ελληνες χωρις να λογαριάζει κανέναν.Βέβαια μην πάει κάποιου ο νους πως ενδιαφερόμαστε για το δημοσιοϋπαλληλικό σκυλολόι των τεμπέληδων που διορίστηκαν απο ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Δεκάρα δεν δίνουμε όχι για την μείωση των μισθών τους και το ψαλίδισμα των επιδομάτων αλλά επειδή δεν είμαστε πολιτικάντιδες θα το πούμε... Ούτε ακόμα και για την απόλυση τους.
Αρκετά αυτοί οι κύριοι και κυρίες έτρωγαν και έπιναν στην υγεία των φορολογουμένων.Αρκετά φάρδαιναν κώλους στα γραφεία....όποτε θυμόντουσαν να πάνε.
Αρκετά όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι ανέχτηκαν την συνδιαλλαγή με τους πολιτικούς που διορίζοντας εξασφάλιζαν ψήφους ή ακόμα χειρότερα που για να βολέψουν το συγγενολόι τους δημιουργούσαν ολόκληρους οργανισμούς με μηδενικό αντικείμενο και παχουλούς μισθούς.
Δεν μας καίγεται καρφί για όλους αυτούς.Στα τσακίδια και ακόμα παραπέρα.
Δεν μπορεί πλέον ο πραγματικός εργαζόμενος με μισθούς πείνας να πληρώνει τα τρωκτικά των πολιτικών που σέρνονται απο γραφείο σε γραφείο τα οποία σε σχέση με αυτό που προσφέρουν ακόμα και ο ψαλιδισμένος μισθός τους είναι υπεραρκετός.
Πόσοι Ελληνες που δεν είχαν μπάρμπα στην κορώνη δεν έχουν ταλαιπωρηθεί σε εφορίες;
Πόσοι δεν έχουν πληρώσει φακελάκια σε νοσοκομεία και πολεοδομίες.
Πόσοι δεν έχουν αγανακτήσει περιμένοντας ώρες στην ουρά επειδή κάποιος "υπάλληλος" έπινε καφέ ή είχε πάρει άδεια απο την σημαία;
Πόσοι δεν έχουν βλαστημήσει την ώρα και την στιγμή όταν χρειάζεται να κλείσουν ραντεβού σε γιατρό του ΙΚΑ και περιμένουν μέχρι και ένα μήνα.
Γι αυτούς λοιπόν τους λόγους και ακόμα περισσότερους... στα τσακίδια!!!
Ομως εδω τίθεται ενα άλλο θέμα που αφορά τους εργαζόμενους τους πραγματικούς εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.
Η κυβέρνηση των μεταξύ άλλων επιθέτων... Η κυβέρνηση των ψευτών είχε υποσχεθεί ότι αυτοί οι μισθοί δεν θα πειραχθούν.Και όχι μόνο δεν τηρεί για ακόμα μια φορά τα λεγόμενα της αλλά τους παραδίδει και έρμαια στους ξένους και ντοπιους καρχαρίες.
Ο λόγος που επικαλείται είναι για μια ακόμα φορά η ανταγωνιστικότητα.
Να θυμίσουμε ότι απο τα μέσα της δεκαετίας του 80 οι υπάλληλοι στον ιδιωτικό τομέα είναι οι ποιο κακοπληρωμένοι στην ΕΕ.Να θυμίσουμε πως η λέξη λιτότητα μας ακολουθεί απο τότε.
Να θυμίσουμε τις δεκάδες τότε επιχείρησεις οι οποίες αναγκάστηκαν μεθοδικά σε λουκέτο αφού επιδοτήθηκαν στην ουσία για να πτωχεύσουν και ενω οι πλούσιοι ιδιοκτήτες τους είτε εξαγοράστηκαν είτε την κοπάνησαν στο εξωτερικό οι υπάλληλοι έμειναν στο δρόμο και μάλιστα με ορισμένους να λαμβάνουν αποζημιώσεις ύστερα απο 5 και 10 χρόνια δικαστικών αγώνων.
Αυτό τελικά σήμερα φαίνεται ότι ήταν μια προσχεδιασμένη πολιτική.Μια πολιτική αποβιομηχάνισης της χώρας αφού η ΕΕ με τον πλούσιο βιομηχανικό Βορρά δεν χρειαζόταν και δεν χρειάζεται παρά μόνο καταναλωτές των δικών τους προϊόντων και όχι ανταγωνιστές.
Η ίδια λογική ακολουθήθηκε και με την αγροτική οικονομία με τους αγρότες να αναγκάζονται να καλλιεργούν όχι τα προϊόντα που χρειάζεται η Ελλάδα αλλά προϊόντα κατ εντολή που δεν θα ενοχλούν τους Νότιους ανταγωνιστές μας ώστε να υπάρχει ισορροπία.
Στην Ελλάδα βέβαια συγκεκριμένα υπήρξε και η σκόπιμη χρεοκοπία των συνεταιρισμών οι οποίοι κατάντησαν αδρανής και ανέλαβαν τον ρόλο του κομματάρχη στην επαρχεία.Και όλα αυτά προς όφελος των μεσαζόντων που λυμαίνονται την όποια αγροτική παραγωγή.
Ας έρθουμε όμως στο σήμερα...
Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ συνεχίζοντας τον καταστροφικό σχεδιασμό των προηγουμένων κυβερνήσεων και έχοντας ως φανερό πλέον σύμμαχο αυτούς που για δεκαετίες κινούσαν τα νήματα της ελληνικής και όχι μόνο οικονομίας αποφάσισαν να μειώσουν μισθούς που είναι οι χαμηλότεροι στην Ευρώπη.
Ο στόχος είναι η πλήρης εξαθλίωση των εργαζομένων και η πλήρης εξάρτηση της χώρας απο τις "αγορές".
Σε μια χώρα όπου η έρευνες δείχνουν ότι μια μέση οικογένεια χρειάζεται για αξιοπρεπή διαβίωση τουλάχιστον 1800 ευρώ μηνιαίως.Οι μισθοί... οι "μεγάλοι" μισθοί του ιδιωτικού τομέα που πρέπει να μειωθούν είναι της τάξης των 600-700.
Και αυτοί για τους "τυχερούς" αφού αρκετές χιλιάδες εργάζονται περιστασιακά για 300 ευρώ.
Μιλάμε κύριοι για μια χώρα ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ επιχειρήσεις τουλάχιστον μεγάλες...
Οι περισσότερες και σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία είναι επιχειρήσεις ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ποσοστό 75% και μάλιστα απασχολούν μέχρι 10 εργαζομένους. Εργαζόμενοι που λαμβάνουν ήδη μισθούς πείνας και εργάζονται ακόμα και 12ωρα.
Μιλάμε για μια χώρα που δεν έχει βιομηχανία πέρα απο μικρές εξαιρέσεις που ήδη έχουν ξεπουληθεί στους ξένους.
Αρα σε ποιους θα εφαρμοστεί το μέτρο;
Για ποια ανταγωνιστικότητα μιλάμε όταν και χαμηλά αμειβόμενοι είμαστε αλλά και εξαναγκαζόμαστε ώστε η παραγωγή μας είναι μηδενική;
Η μόνη εξήγηση είναι ότι κάποιοι προσπαθούν να μας κάνουν Βουλγαρία.
Ακόμα όμως και έτσι να είναι παλι λογική δεν υπάρχει γιατί ούτε η φτώχεια έχει πάτο αλλά ούτε και ο πλούτος οροφή.Τι θέλουμε να πούμε....
Οτι πάντα όσο και να μειώνονται μισθοί και οι εργαζόμενοι να γίνονται "ανταγωνιστικοί"... Πάντα θα υπάρχει στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης ένας λαός ποιο φτωχός που οι "επιχειρηματίες" θα προτιμούν ως εργατικό δυναμικό ή χώρα παραγωγής ώστε να αυξήσουν τα κέρδη τους.
Με αυτό λοιπόν το σκεπτικό ο στόχος είναι οι περιβόητοι "επενδυτές" που φυσικά θα είναι οι ίδιες 10-20 ελληνικές οικογένειες και οι εκ του εξωτερικού ενδαιφερόμενοι να βρούν εργαζόμενους έτοιμους... δούλους οι οποίοι θα εργάζονται για ένα κομμάτι ψωμί και μάλιστα το οποίο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι θα αναγκαστούν να αποδεχθούν μέσα απο τις ιδωτικές συμβάσεις εργασίας υπό τον φόβο της ανεργίας.
Ο δεύτερος στόχος είναι η "αιώνια" εξάρτηση της πατρίδας και η πλήρης καταστροφή του Εθνικού κράτους αφού το μέτρο της ανάπτυξης του... ο όγκος παραγωγής του αλλά και το βιωτικό επίπεδο των πολιτών του θα φθάνει ως ένα προαποφασισμένο σημείο.
Το σημείο που θα είναι μικρός ο κίνδυνος μιας γενικευμένης εξέγερσης αλλά και το σημείο όπου οι πλούσιες βιομηχανικά χώρες που διοικούνται απο τον "εκλεκτό" λαό θα αποφασίζουν ώστε να εξασφαλίζουν την εξαγορά φθηνών εργατικών χεριών,υπέρογκων κερδών και φθηνών... συνειδήσεων.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση