Πληρώνουμε για να σώσουμε το γερμανικό τραπεζικό σύστημα

«Θα πρέπει δηλαδή εμείς να πληρώνουμε για την Ευρώπη;» Αυτή ήταν μια πρόσφατη επικεφαλίδα στη γερμανική εφημερίδα Bild. Αυτή είναι και η εντύπωση που επικρατεί στη Γερμανία μετά τη διάσωση της Ελλάδας και της Ιρλανδίας, και αυτές των Πορτογαλίας και Ισπανίας που μάλλον θα ακολουθήσουν. Η λιτή, σκληρά εργαζόμενη, πειθαρχημένη Γερμανία, καλείται να πληρώσει τις μακροχρόνιες διακοπές, τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, και τις δημόσιες σπατάλες των περιφερειακών χωρών της ευρωζώνης.

Οι Ιρλανδοί όμως, το βλέπουν διαφορετικά. Όπως λένε, υπάρχει πολύς θυμός τελευταία. «Στο παρελθόν είχαμε φιλικές σχέσεις με τη Γερμανία. Τώρα όμως αισθανόμαστε πως μας πατάνε. Δεν τη θέλαμε αυτή τη συμφωνία, που μας επιβλήθηκε», λέει ένας Ιρλανδός.

Η Γαλλία και η Βρετανία ποτέ δεν έκρυψαν πως χρησιμοποιούν την ΕΕ για να πετύχουν κάποιους δικούς τους στόχους. Η Γερμανία όμως, εξαιτίας του ναζιστικού παρελθόντος της, θεωρούνταν πως έχει και κάποιες ιδιαίτερες ευθύνες απέναντι στην ήπειρο που κατέστρεψε. Η μεταπολεμική ευρωπαϊκή ενσωμάτωση είχε συνδυαστεί με την γερμανική αναμόρφωση και αποκατάσταση. Όλα αυτά όμως άλλαξαν, καθώς διανύουμε τη τρίτη γενιά μετά το τέλος του Β`ΠΠ. Όπως λένε οι ειδικοί αναλυτές, πρόκειται για μια νέα γενιά Γερμανών πολιτικών. Μια γενιά που δεν αισθάνεται δεσμευμένη από τα βάρη της ιστορίας. Οι νεότεροι Γερμανοί δεν έχουν σχέση με τον πόλεμο, και δεν αντιλαμβάνονται γιατί θα πρέπει να πληρώσουν κάποιο χρέος απέναντι στην Ευρώπη. Οι περισσότεροι συμφωνούν με τη στάση της καγκελαρίου τους, και όπως λέει ένας νεαρός Γερμανός: «Η δουλειά των πολιτικών μας είναι να διατηρούν μια ισορροπία μεταξύ των υποχρεώσεών μας στο εξωτερικό και του προϋπολογισμού στο εσωτερικό. Το ευρώ δεν μας προσφέρει τίποτα, και όλοι οι φίλοι μου συμφωνούν».

Οι δημοσκοπήσεις τον επιβεβαιώνουν. Σχεδόν οι 6 στους 10 Γερμανούς θέλουν πίσω το μάρκο. Μάλιστα, πρόσφατα η Merkel απείλησε εμμέσως πως θα αποχωρήσει από την ευρωζώνη, εξαιτίας μιας κόντρας που είχε με τον Γ. Παπανδρέου στις Βρυξέλλες. Όπως είπε, «Αν είναι έτσι η λέσχη του ευρώ, τότε η Γερμανία θα πρέπει να φύγει». Κανένας δεν πιστεύει πως το είπε στα σοβαρά. Όμως, όλοι βλέπουν πως η Γερμανία παίζει σκληρό παιχνίδι όσον αφορά στη διατήρηση των μηχανισμών που θα κρατήσουν ζωντανό το ενιαίο νόμισμα.

Όπως λέει μια αναλύτρια: «Θέλουν τη διατήρηση της ευρωζώνης, όμως οι Γερμανοί θα υπολογίζουν το κόστος σε κάθε βήμα. Σε κάθε πρόβλημα που θα ανακύπτει, θα κάνουν όσο το δυνατό λιγότερα. Αυτό όμως θα μας οδηγήσει σε ένα σύστημα διαρκούς κρίσης».

Η μεγάλη διαφορά του τρέχοντος από τον προηγούμενο αιώνα, είναι πως σήμερα, η Γερμανία στρέφει το βλέμμα της σε ολόκληρο το πλανήτη, θέλοντας να εξάγει προϊόντα στη Ρωσία και στη Κίνα. Δεν έχει πλέον και τόσο μεγάλη ανάγκη τους Ευρωπαίους γείτονές της. Η αλήθεια είναι πως η Γερμανία αναπτύσσεται αλλού, και άρα δεν χρειάζεται τα βάρη της νότιας Ευρώπης. Σύντομα μάλιστα θα κληθεί να αποφασίσει αν η διατήρηση της ευρωπαϊκής ιδέας τη συμφέρει ή της είναι οικονομικό βάρος.

Μεταξύ άλλων, όπως λένε κάποιοι, η Γερμανία της Merkel ανέβασε το κόστος της ελληνικής διάσωσης καθυστερώντας για προεκλογικούς λόγους τη τελική της απόφαση. Το ίδιο έκανε και με την Ιρλανδία, εμμένοντας στην άποψη περί haircuts, που σημαίνει ότι οι επενδυτές και όχι μόνο οι φορολογούμενοι θα πρέπει να επιμεριστούν τα έξοδα μιας διάσωσης κράτους.

Η στηριζόμενη στις εξαγωγές γερμανική οικονομία έχει ωφεληθεί τα μέγιστα από τη καταχρέωση των γειτόνων της. Αν τα κράτη αυτά δεν ξόδευαν περισσότερα από όσα έβγαζαν, τότε η Γερμανία δεν θα είχε εμπορικό πλεόνασμα. Οι γερμανικές τράπεζες κρατάνε στα χέρια τους τεράστια ποσά κρατικών ομολόγων από τις αδύναμες περιφερειακές χώρες. Στη πραγματικότητα, το Βερολίνο δεν θα μπορούσε να μη πληρώσει για τη διάσωσή τους.

Αν και φαίνεται πως διασώθηκαν κάποια αδύναμα ευρωπαϊκά κράτη, στη πραγματικότητα αυτό που διασώθηκε ήταν το γερμανικό τραπεζικό σύστημα. Αυτό είναι που εκνευρίζει τους Ιρλανδούς. Όπως λένε, «Οι Γερμανοί μας κάνανε να αισθανόμαστε ζητιάνοι, ενώ στην ουσία ο Ιρλανδός φορολογούμενος σώζει τις γερμανικές τράπεζες. Παριστάνουν τους ευεργέτες μας, αλλά κυρίως σώζουν το τομάρι τους…».».

S.A.-Global Post

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση