Το μηδέν και το άπειρο στην πολιτική...

Στις κρίσιμες στιγμές της ιστορίας τα μεγάλα κινήματα που μεταβάλλουν τους κανόνες του κοινωνικού βίου προέρχονται πάντα από τα κάτω, από αυτούς που συνήθως στερούνται τροφής, ελευθερίας, έκφρασης και παντός είδους εκπροσώπησης. Το αίτημα της Δημοκρατίας προβάλλεται πάντα από τα κάτω, από τα κοινωνικά στρώματα που τη στερούνται. Σήμερα, διαπιστώνει ο Γάλλος κοινωνιολόγος, το πολιτικό σύστημα είναι αυτιστικό και νεκρό, όπως και το σύνολο των κομματικών συνιστωσών του.

Ομως, σε αντίθεση με τη στειρότητα του πολιτικού προσωπικού όλων ανεξαιρέτως των αποχρώσεων, όσο χαμηλότερα κατέρχεται κάποιος στη βάση της κοινωνίας τόσο περισσότερη ζωντάνια συναντά σε αυτούς των οποίων η φωνή αγνοείται από τους επαγγελματίες της πολιτικής. Σιγή, αυτισμός, αμηχανία στο πολιτικό σύστημα, πανδαιμόνιο, εκρηκτικότητα, ευρηματικότητα, δημιουργικότητα στην κοινωνική βάση. Ενώ το υπερωκεάνιο βυθίζεται, οι πολιτικοί παίζουν χαρτιά στο σαλόνι, προσπαθώντας έκαστος να εκμεταλλευτεί τις χαρτοπαικτικές αδυναμίες του αντιπάλου. Και οσάκις ο κοινωνικός απόηχος απειλεί να εισβάλει στο σαλόνι της πολιτικής, τότε επιχειρείται αντιπερισπασμός, αποπροσανατολισμός, μέσω σκανδαλολογίας και ηθικολογίας, προτάσσοντας επουσιώδη πολιτικά και ιδεολογικά διακυβεύματα. «Πρώτιστο καθήκον του πολιτικού σήμερα είναι να το βουλώνει», υπογραμμίζει ο Τουρέν, «προκειμένου να ακούει αυτούς που μέχρι σήμερα αποκλείονται από το δικαίωμα στην έκφραση και να προσδίδει πολιτική διάσταση στη φωνή τους». Τι επιτέλους ζητούν και αξιώνουν οι απλοί και ζωντανοί άνθρωποι; – «Δεν επιθυμώ την ταπείνωση και τον εξευτελισμό, θέλω να με υπολογίζουν και να με σέβονται». Σήμερα, η κοινωνική αξιοπιστία των πολιτικών και γενικότερα των ενδιάμεσων σωμάτων αποβαίνει αρνητική: στο εξής, ό,τι νέο προκύπτει δεν προέρχεται από αυτούς, αλλά φέρεται με τα μεγάλα κινήματα, που αναβλύζουν πάντα εκτός ελέγχου από τη βάση της κοινωνίας.

Στη χώρα μας, εφαρμόζεται σήμερα κατευθυνόμενο σενάριο με μείζονες κοινωνικές και εθνικές συνέπειες, χωρίς την παραμικρή λαϊκή εντολή, που οδηγεί σε «εμφύλιο πόλεμο», σύμφωνα με το γερμανικό Ινστιτούτο ΙΦΟ. Ο πρωθυπουργός ανησυχεί όχι όσον αφορά την ορθότητα των επιλογών του, αλλά όσον αφορά την «κατανόησή» τους από την κοινωνία. Το Μνημόνιο προσάπτεται ως «ταφόπλακα» στη Νέα Δημοκρατία, όμως αυτό δεν απαλλάσσει κάθε ευθύνης όσους δεν μπόρεσαν να το αποτρέψουν και ιδίως όσους φέρουν τη μοιραία ευθύνη της υπογραφής του. Ο φόρος είναι αλληλεγγύη, αλλά με την προϋπόθεση ότι αυξάνουν, και δεν περικόπτονται, οι κοινωνικές δαπάνες. Αλληλεγγύη όχι μόνο στις θυσίες, αλλά και στις απολαβές. Οι δυνάμεις της προόδου και της ισονομίας συγκρούονται σήμερα με εκείνες της καθυστέρησης, όμως η σημερινή αποθέωση κοινωνικών ανισοτήτων δεν συνιστά πρόοδο ούτε ισονομία, αλλά απροσχημάτιστη και απαίσια οπισθοδρόμηση στις σκοτεινότερες περιόδους της Ιστορίας.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση