Δύο κόσμοι στη σημερινή Ελλάδα
Παρά την οργανωμένη «κλάκα» στη Θεσσαλονίκη από τα μέλη του χουντικού κόμματος που σιτίζονται από αυτό, και τη μαζική αστυνομοκρατία και τρομοκρατία, μια πρόγευση της λαϊκής οργής θα αντιληφθεί σύντομα ακόμη και ο «Γιωργάκης», που όπως φαίνεται έχει πιστέψει και ο ίδιος τη μυθολογία των δεκάδων «συμβούλων» και επικοινωνιακών συνεργείων του.
Ετσι, η αντίθεση μεταξύ των δύο κόσμων, που συναντούμε σε κάθε αντιπροσωπευτική «δημοκρατία» και οικονομία της αγοράς, σήμερα παίρνει στη χώρα μας μια δραματική εικόνα. Από τη μια μεριά, ο κόσμος των ελίτ, των παρατρεχάμενων και των προνομιούχων με τα πολυτελή επίπεδα διαβίωσης, τις βίλες, τα σκάφη κ.λπ. (οι «από πάνω») και, από την άλλη, ο κόσμος των χαμηλόμισθων εργατών και υπαλλήλων, των συνταξιούχων, των ανέργων και των υποαπασχολούμενων (οι «από κάτω»), που σήμερα αντιμετωπίζουν άμεσο κίνδυνο να μην μπορούν να καλύψουν ακόμη και τις βασικές ανάγκες τους.
Στα ενδιάμεσα στρώματα (ο όρος «μεσαία τάξη» είναι μάλλον αδόκιμος για το ελληνικό επίπεδο ανάπτυξης) συνωθούνται όλοι αυτοί που μέχρι σήμερα είχαν εξασφαλίσει κάποιο καταναλωτικό επίπεδο, συνήθως με κομπίνες κάθε είδους (φακελάκια κ.λπ., αν ήταν στον δημόσιο τομέα και φοροδιαφυγή, εύκολο κέρδος στον ιδιωτικό) το οποίο βλέπουν τώρα που έσκασε η «αναπτυξιακή» φούσκα να εξανεμίζεται και να σπρώχνονται προς τους «από κάτω».
Η εικόνα των δύο κόσμων επιβεβαιώνεται όχι μόνο από τα επίσημα στοιχεία, αλλά ακόμη και τον ξένο Τύπο (όπως περίπου γινόταν και στη διάρκεια της στρατιωτικής Χούντας), αφού τα ελληνικά ΜΜΕ ουσιαστικά προωθούν τη γραμμή του «μονόδρομου» και της Ε.Ε., όπως άλλωστε και τα κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ.) και τα δεκανίκια τους (ΛΑΟΣ, Δημοκρατική Αριστερά, Οικολόγοι Πράσινοι, αλλά και το «φιλευρωπαϊκό» τμήμα της Αριστεράς μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ) και φυσικά και τα έντυπα που άμεσα ή έμμεσα ελέγχουν.
Ετσι, ενώ η κοινοβουλευτική Χούντα επαναλαμβάνει συνεχώς το ασύστολο ψέμα ότι το Μνημόνιο είναι μονόδρομος γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσε να πληρώσει μισθούς και συντάξεις («ξεχνώντας» να αναφέρει ότι αυτό θα συνέβαινε μόνο αν συγχρόνως έπρεπε να πληρώσει μέχρι το τελευταίο ευρώ αυτά που χρωστάμε στις ξένες κυρίως τράπεζες, χωρίς να επιβαρύνει τους «από πάνω» που ήταν και οι κύρια ωφελημένοι από αυτά!)…
Πολύ σωστός ο Τάκης Φωτόπουλος. Ολόκληρο το ενδιαφέρον άρθρο στο www.inclusivedemocracy.org
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ.