Απάντηση στην τουρκική προπαγάνδα στην Θράκη

Στα προηγούμενα άρθρα Η τουρκική προπαγάνδα στην Θράκη και απαντήσεις στον παραλογισμό της Άγκυρας και Απαντήσεις στον προπαγανδιστικό παραλογισμό της Άγκυρας στη Θράκη αναλύσαμε το πρώτο μέρος της τουρκικής επιχειρηματολογίας του καθηγητή Baskin Oran σχετικά με την Ελληνική μουσουλμανική μειονότητα. Η προπαγάνδα και των συνολικά 8 ισχυρισμών του «καθηγητή» αποκαλύφθηκε πλήρως. Το παρόν άρθρο θα ασχοληθεί με το δεύτερο και τελευταίο μέρος της τουρκικής επιχειρηματολογίας,όπου γίνεται αναφορά σε διεθνή νομικά κείμενα τα οποία μπορεί να επικαλεστεί η Τουρκία σε περίπτωση παραβίασης των δικαιωμάτων της μειονότητας. Ο καθηγητής ασχολείται με νομικά έγγραφα που έχουν καταρτιστεί ειδικά για την Δυτική Θράκη και τα οποία είναι :

• Πρωτόκολλο του Λονδίνου της 3^ης Φεβρουαρίου 1830
• Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης του 1881
• Συνθήκη των Αθηνών του 1913
• Συνθήκη των Σεβρών του 1920
• Συνθήκη της Λωζάννης

και επιπλέον επικαλείται την Συμφωνία των Αθηνών του 1926 όπως και η Συμφωνία της Άγκυρας του 1930 και 1933,η ισχύς των οποίων όμως κατά τον καθηγητή δεν δημιουργεί θέμα διαφωνίας σε Ελλάδα και Τουρκία οπότε θα μείνουν «εκτός εξέτασης» στην μελέτη του.

Σχετικά με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου της 3^ης Φεβρουαρίου 1830 ο ίδιος καθηγητής αναφέρει αντικαθίσταται με την Συνθήκη των Σεβρών του 1920, οπότε το πρωτόκολλο θεωρείται ανενεργό.

Όμως ο καθηγητής αναφέρει και κάτι άλλο τελείως αναληθές:

Ισχυρισμός

«Τυπικά δείγματα του συστήματος προστασίας των μειονοτήτων του 19^ου αιώνα (Πρωτόκολλο Λονδίνου της 3^ης Φεβρουαρίου 1830 και Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης του 1881), οι συμφωνίες αυτές έχουν συναφθεί μεταξύ των Μεγ. Δυνάμεων εκείνης της εποχής και περιέχουν όρους που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα μετά την ανεξαρτησία της. Το κοινό τους σημείο, σε ό,τι αφορά το θέμα μας είναι πως αναφέρονται αποκλειστικά στα δικαιώματα των μουσουλμάνων που κατοικούν σε ελληνικό έδαφος.

Η πρώτη συμφωνία (Πρωτόκολλο του Λονδίνου της 3^ης Φεβρουαρίου 1830) αφορά τα εδάφη που παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα αμέσως μετά την ανεξαρτησία της, δηλ. την Πελοπόννησο, την Αττική και τα γύρω νησιά ενώ το δεύτερο κείμενο συμπεριλαμβάνει και την Θεσσαλία. Κανένα από αυτά τα κείμενα δεν αναφέρεται στην Δ.Θράκη. Επειδή λοιπόν ,μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών του 1923 δεν είχαν μείνει μουσουλμάνοι στις περιοχές στις οποίες αναφέρονταν, οι συμφωνίες αυτές κατέστησαν ανενεργές».

Απάντηση

Όσον αφορά το Πρωτόκολλο του Λονδίνου της 3^ης Φεβρουαρίου 1830 σχετικά με μειονότητες, και συγκεκριμένα το τρίτο Πρωτόκολλο, δεν έχει καμία σχέση με μουσουλμάνους!!

Το τρίτο και μοναδικό Πρωτόκολλο περί μειονοτήτων αναφέρεται στην αίτηση της Γαλλίας «Περί των του καθολικού δόγματος κατοίκων της Ελλάδας» και καθορίζει ότι όλοι οι υπήκοοι του νέου κράτους γίνονται δεκτοί σε όλα τα Δημόσια Υπουργήματα, αξιώματα και τιμές ανεξαρτήτως της θρησκείας αυτών.

Αναφορά υπάρχει μόνο για τους Καθολικούς στο θρήσκευμα κατ’ αίτηση της Γαλλίας.

Να αναφέρουμε ιστορικώς ότι στην Γαλλία, βάσει της Συμμαχίας του 16^ου αι. μεταξύ του βασιλιά Φραγκίσκου Α’ και του Σουλτάνου Σουλεϊμάν Α’, είχε αναγνωρισθεί από την Τουρκία το δικαίωμα της προστασίας της Λατινικής Εκκλησίας κατά την Ανατολή.

Έχουμε δηλαδή με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου μία ανάλογη προστασία για τους Καθολικούς Χριστιανούς στην Ελλάδα.

Επιπλέον το Πρωτόκολλο του Λονδίνου της 3^ης Φεβρουαρίου 1830 ανανεώθηκε διά των Πρωτοκόλλων της 16^ης Ιουνίου και 1^ης Ιουλίου του ιδίου έτους και ειδικά με το τελευταίο ορίζεται ότι τα χορηγούμενα στους Καθολικούς προνόμια «ουδεμίαν δύνανται να επιβάλουν στην Ελληνική Κυβέρνηση υποχρέωση προς βλάβη της Επικρατείας της Εκκλησίας».

Οσον αφορά τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης του 1881 η Ελλάδα υποχρεώθηκε να αποζημιώσει τις τουρκικές περιουσίες των κατοίκων, οι οποίοι κατοικούσαν στις τότε ελληνικές απελευθερωμένες περιοχές (όπως και έγινε), όπως έλαβε και διάφορα μέτρα υπέρ των μουσουλμάνων των ανωτέρω περιοχών.

Τώρα τι σχέση έχουν αυτές οι Συμφωνίες, οι οποίες είναι πλέον ανενεργές λόγω γεωγραφικών αλλαγών και νέων Συνθηκών με τους Έλληνες Μουσουλμάνους της Δ.Θράκης αυτό μόνο ο «καθηγητής » μπορεί να το αντιληφθεί!!

Όσον αφορά την Συνθήκη των Αθηνών του 1913 οι ισχυρισμοί του «καθηγητή» είναι πολύπλοκοι αλλά και ιστορικά αναληθείς. Στο παρόν άρθρο θα αναφέρουμε τους δύο πρώτους

1^ος ισχυρισμός

«Αυτή η συμφωνία (Συνθήκη των Αθηνών του 1913) είναι παρόμοια με τις προηγούμενες, αλλά αναφέρεται σε μεγαλύτερο γεωγραφικό εύρος. Συγκεκριμένα καλύπτει την περιοχή από την Θεσσαλία μέχρι και τα όρια της Δ.Θράκης ενώ συμπεριλαμβάνει και την Κρήτη. Οι μουσουλμάνοι Τούρκοι που ζούσαν σ’αυτές τις περιοχές θεωρήθηκαν ανταλλάξιμοι το 1923, και εφόσον η συμφωνία του 1913 δεν ίσχυε για την Δ.Θράκη, καθίσταται και αυτή ανενεργή. Το έγγραφο αυτό ακόμη και σήμερα είναι θέμα προστριβών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Σε διαβήματα που επέδωσε η Αθήνα στην Άγκυρα το 1981,ισχυρίζεται ότι η συμφωνία αυτή δεν έχει νομική ισχύ.»

Απάντηση

Διά της Συνθήκης αυτής υπογράφεται η ειρήνη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και τερματίζεται η πολεμική περίοδος 1909-1913.

• Επαναλαμβάνονται οι διπλωματικές και προξενικές σχέσεις των δύο χωρών.
• Προνοείται η αμοιβαία αμνηστεία.
• Διαφυλάσσονται τα σημαντικά κτήματα του Σουλτάνου στις νέες χώρες
• Παραχωρούνται ευρύτατα δικαιώματα στην Μουσουλμανική μειονότητα.

Η Συνθήκη αυτή αποσκοπούσε στην επίλυση των διαφορών των δύο χωρών. Εν τούτοις δεν ασχολείται αυτή με τα ζητήματα των νήσων του Αιγαίου και του Αγίου Όρους που παραμένουν σε εκκρεμότητα, προκαλεί δε ναυτικό ανταγωνισμό μεταξύ τους για την εξασφάλιση της υπεροπλίας και κίνδυνο νέου πολέμου.

Επισημαίνουμε ότι βάσει της Συνθήκης του Λονδίνου (30 Μαϊου 1913) εναπόκειτο στις Μ.Δυνάμεις να αποφανθούν σχετικά με το Αιγαίο και το Άγιο Όρος. Φρόντιζαν οι Σύμμαχοι να παρεμβαίνουν όπου θεωρούσαν απαραίτητο για τα συμφέροντα τους!

Η εν λόγω Συνθήκη δεν εφαρμόστηκε λόγω της αυθαίρετης κατάργησης των διομολογήσεων (1914) αφ’ενός και των πολεμικών γεγονότων των ετών 1917-22 αφ’ετέρου. Η Συνθήκη αυτή αποκαθιστά μεν οριστικά τις ειρηνικές σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών, δεν έχει όμως πολιτική σπουδαιότητα.

Πρέπει να τονιστεί ότι η Συνθήκη αυτή δεν εφαρμόστηκε ποτέ απο την Τουρκία. Δεν έχει να κάνει μόνο με την περίοδο 1917-22. Με το Κίνημα των Νεοτούρκων από το 1908 υπήρξε προμελετημένο σχέδιο εξόντωσης των Ελληνικών πληθυσμών σε Α.Θράκη, Μ.Ασία και Πόντο. Από το 1913 εώς το 1922 σημειώθηκαν απίστευτες βιαιότητες εναντίον του Χριστιανικού στοιχείου οι οποίες είναι καταγεγραμμένες σε απόρρητες -και μη- εκθέσεις ξένων διπλωματών, όπως και σε μαρτυρίες συμπατριωτών μας που δεινοπάθησαν στα ελληνικότατα αυτά εδάφη. Το θράσος των Τούρκων έφτασε στο σημείο να κατηγορεί τον Ελληνικό Στρατό για βιαιοπραγίες εναντίον των Τούρκων, έχοντας βεβαίως και την αμέριστη υποστήριξη των «Συμμάχων» μας, οι οποίοι υποστήριξαν μέσω ψευδών εγγράφων βιαιπραγίες Ελλήνων εναντίον Τούρκων! Υπήρξε προσπάθεια συμψηφισμού μεμονωμένων περιστατικών εκ μέρους του Ελληνικού Στρατού -ο οποίος εν τούτοις είχε γραπτή εντολή να συλλαμβάνει τους Έλληνες ταραξίες (όπως και έκανε)- με τα ειδεχθή εγκλήματα των Νεοτούρκων του Κεμάλ. Και τα εγκλήματα αυτά εις βάρος της φυλής μας αφορούσαν την πλειοψηφία των κατοίκων των πανάρχαιων Ελληνικών περιοχών και όχι απλώς μειονότητες. Οι Τούρκοι ήταν η πραγματική μειονότητα σ’ αυτά τα ελληνικότατα εδάφη. Ακόμα όμως και ένα μέρος Τούρκων, εξαιτίας των εκβιασμών και της συμπεριφοράς του Κεμάλ, θεώρησαν τον Ελληνικό Στρατό σαν απελευθερωτικό Στρατό!

Αυτή η παρένθεση έγινε για να φανεί το μέγεθος της υποκρισίας των Τούρκων που απαιτούν σεβασμό των Συνθηκών, ενώ αυτοί δεν σέβονται απολύτως τίποτα!

2^ος ισχυρισμός

«Στο σημείο αυτό έχει ενδιαφέρον να αναφερθούμε στις ελληνικές θέσεις και την στάση των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων που έχουν την τάση να παρακάμπτουν την Συνθήκη των Σεβρών του 1920, η οποία δεσμεύει την Ελλάδα στο θέμα των μειονοτήτων, και από την Συνθήκη των Αθηνών να περνούν κατευθείαν στη Συνθήκη της Λωζάννης.Ο λόγος για τον οποίο η Αθήνα τηρεί αυτή τη στάση είναι ότι η Συνθήκη των Σεβρών είναι ένα κείμενο που περιέχει μονομερείς δεσμεύσεις για αυτήν και αναφέρεται στην υποχρέωση της να σέβεται και να προστατεύει τα δικαιώματα των μειονοτήτων στην επικράτεια της. Η Ελλάδα, σ’ ότι αφορά τις μειονότητες που έχουν τουρκική καταγωγή(!!) έχει την τάση να μην αναγνωρίζει προστατευτικούς όρους οι οποίοι δεν στηρίζονται στην αρχή της αμοιβαιότητας».

Απάντηση

Η προπαγάνδα του «καθηγητή» είναι όντως απολαυστική αλλά τελείως ανιστόρητη. Αναμιγνύει και την Συνθήκη των Σεβρών!

Διά της Συνθήκης της Λωζάννης αναθεωρείται η θνησιγενής Συνθήκη των Σεβρών!

Ταυτόχρονα με την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών υπογράφονται και άλλες διεθνείς πράξεις που ο «καθηγητής» ξεχνάει!

Υπεγράφη η Ειδική Συνθήκη μεταξύ Ελλάδας και των τεσσάρων Δυνάμεων (Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας,Ιαπωνίας), διά της οποίας η Αγγλία και η Γαλλία παραιτούνται των «ειδικών δικαιωμάτων επαγρύπνησης και ελέγχου», που παρείχαν σ’αυτές οι

• Συνθήκες του Λονδίνου ( 7/5/1932, 14/11/1863, 29/3/1864 )
• Διατάξεις του άρθρου 3 του Πρωτοκόλλου της 3^ης Φεβρουαρίου 1830, που αφορούν την «θρησκευτική ελευθερία», καθ’όσον οι θρησκευτικές ελευθερίες τίθενται εφεξής υπό την εγγύηση της Κοινωνίας των Εθνών.

Η Ειδική αυτή Συνθήκη παραμένει εν ισχύ και μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης (24 Ιουλίου 1923)!

Γιατί να επικαλεστεί η Ελλάδα τη Συνθήκη των Σεβρών;

1) Πηγή : «Διεθνείς πολιτικές και στρατιωτικές Συνθήκες-Συμφωνίες και Συμβάσεις», Χαραλ. Γ. Νικολάου

2) Πηγή : «Μύθος και πραγματικότητα-Ανάλυση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής» 22 τούρκοι ακαδημαϊκοί αναλύουν την τουρκική εξωτερική πολιτική

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση