Η ελληνοτουρκική διένεξη

Η Ελλάδα έχε μια ιστορία 4 χιλιάδων ετών. Στο μακρύ αυτόν χρόνο οι Έλληνες βρέθηκαν αντιμέτωποι με πολλούς λαούς (βαρβάρους) και πολέμησαν σκληρά, ώστε «δεν ιδρώνει ιδιαίτερα το αυτί τους»». Όμως εκείνοι που μας έχουν κάνει τη χειρότερη ζημιά για πολύ μακρύ χρόνο είναι οι Τούρκοι. Αυτός ο λαός είναι για μας ο «κακός δαίμονας», ο οποίος έρχεται και επανέρχεται με ακατονόμαστες επιδιώξεις. Τώρα προέκυψε πάλι μια απαίτηση της Τουρκίας, ως προς τις θαλάσσιες ΑΟΖ, που συνδέονται με την εξόρυξη πετρελαίου και υδατανθράκων.

Η γεωγραφική κατανομή των κρατών μας είναι τέτοια, που η Ελλάδα είναι κάπως ευνοημένη με τα νησιά της στο Αιγαίο και εν γένει τη Μεσόγειο. Αυτήν τη δεδομένη κατάσταση η Τουρκία θέλει να την μεταβάλει πότε με τον ένα, πότε με τον άλλο τρόπο.

Αυτόν τον καιρό διατύπωσε τη «Γαλάζια Πατρίδα», που συνοδεύεται με ένα χάρτη, ο οποίος λειτουργεί σε βάρος της Ελλάδας. Πέραν τούτου οι Τούρκοι ήρθαν σε επαφή με ένα μέρος του λαού της Λιβύης και μοίρασαν τη θαλάσσια περιοχή της ανατολικής Μεσογείου από την Τουρκία μέχρι τη χώρα αυτή της βόρειας Αφρικής μεταξύ τους, αγνοώντας παντελώς τα δικαιώματα και τα συμφέροντα της Ελλάδας.

Και το ερώτημα είναι τι κάνει η Ελλάδα;

Πρώτα, πρώτα η κυβέρνηση κατήγγειλε το θέμα στην Ε.Ε. και κατά δεύτερον στην ετήσια σύνοδο του ΝΑΤΟ, που έλαβε χώρα χθες στο Λονδίνο.

Οι μεν Ευρωπαίοι άκουσαν τα παράπονα του Έλληνα εκπροσώπου, χαλαρά, οι δε σύμμαχοι του ΝΑΤΟ είπαν στον πρωθυπουργό μας, δια στόματος του Γενικού Γραμματέα Στολτενμπέργκ, ότι σε διενέξεις μεταξύ των μελών, η συμμαχία δεν επεμβαίνει. Αλλά ο Έλληνας πρωθυπουργός αντέτεινε ορθά, πώς είναι δυνατόν να διαταράσσονται οι σχέσεις μεταξύ δύο συμμάχων κρατών, που ενδεχομένως να οδηγούν σε πολεμική σύρραξη και τα υπόλοιπα μέλη της συμμαχίας, να παραμένουν απλοί θεατές;


Πώς αντιδρούμε, τι κάνουμε;

Αρχικά οφείλουμε να πούμε πως η χώρα μας βρίσκεται σε δυσμενή θέση, γιατί η Τουρκία υπερτερεί σε στρατιωτικές δυνάμεις και πέραν τούτου κατά τα τελευταία χρόνια διεξάγει διαρκώς πολέμους. Ένας περισσότερος, ένας λιγότερος πόλεμος δεν λέει τίποτε για τους Τούρκους. Αυτοί, όταν βάλουν ένα στόχο τον κυνηγούν με όλα τα μέσα και όπου βγάλει. Το ερώτημα είναι τι κάνουμε εμείς για να αντιμετωπίσουμε την προκύψασσα κατάσταση. Το να μην κάνουμε τίποτε και να περιμένουμε απλά να δούμε πώς θα εξελιχθεί η υπόθεση, είναι η χειρότερη λύση, η οποία απορρίπτεται «από χέρι».

Ως εκ τούτου, κατά τη δική μας άποψη θα πρέπει να γίνουν τα ακόλουθα:

(1). Με πρωτοβουλία του Προέδρου της Δημοκρατίας, συγκαλείται σύσκεψη των αρχηγών των κομμάτων που είναι στη βουλή και εκπροσωπούν τον ελληνικό λαό. Στη σύσκεψη παίρνουν μέρος κι οι πρώην πρωθυπουργοί. Η συνεδρίαση αυτή είναι αναγκαία, γιατί οι μεγάλες καταστροφές, που υπέστη στο παρελθόν η Ελλάδα (1897 = Ατυχής πόλεμος, 1922 = Μικρασιατική καταστροφή, 1974 = Διαμελισμός της Κύπρου) έγιναν, γιατί η εκάστοτε κυβέρνηση λειτούργησε μόνη της, χωρίς να συμμετάσχει στις αποφάσεις κι η αντιπολίτευση, δηλαδή, σύσσωμος ο ελληνικός λαός.

(2). Θα πρέπει να γραφεί μια διπλωματική «νότα», σχετικά με τη συμπεριφορά της Τουρκίας, όπου θα αναφέρεται ότι ενεργεί κόντρα στο Διεθνές Δίκαιο. Αυτό το κείμενο θα πρέπει να μοιραστεί σ’ όλα τα μέλη της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ.

(3). Να συνταχθεί ένας χάρτης ο οποίος θα περιλαμβάνει όλες τις ΑΟΖ της Ελλάδας και Κύπρου, που θα αποσταλεί στον ΟΗΕ.

(4). Να γίνει προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εναντίον της Τουρκίας, σχετικά με την καταπάτηση των ελληνικών δικαιωμάτων και του Διεθνούς Δικαίου, άσχετα, αν αυτή δέχεται ή όχι την διαιτησία του δικαστηρίου.

(5) Να γίνονται με πληρωμένες επαναλαμβανόμενες δημοσιεύσεις μικρά κείμενα στις μεγάλες εφημερίδες, όπως στους Tames της Νέας Υόρκης, τους Financial Tames, του Λονδίνου, την Frankfurter Allgemeine της Φρανκφούρτης, την Monte του Παρισιού, την El Pais της Μαδρίτης και την Corriere della Sera του Μιλάνου, όπου θα στιγματίζονται οι παράνομες ενέργειες της Τουρκίας, η οποία με αυτόν τον τρόπο ανατρέπει την έννομο διεθνή τάξη, που στηρίζεται στο Διεθνές Δίκαιο.

Όλη αυτή η βαβούρα θα πρέπει να γίνεται, για να εκτίθεται η Τουρκία στη διεθνή κοινότητα. Το να εξευτελίζεται μια χώρα διεθνώς, δεν είναι κάτι, που περνά απαρατήρητο και ούτε μπορεί αυτή να αδιαφορεί, για τον εξευτελισμό που της δημιουργείται.

(6). Θα πρέπει μια σειρά από πολεμικά ελληνικά πλοία συνεπικουρούμενα από υποβρύχια, καθώς κι ένας ικανός αριθμός πολεμικών αεροσκαφών, να σταθμεύσουν στα αεροδρόμια της Κρήτης, της Ρόδου και όπου αλλού είναι δυνατόν, ώστε να καταλάβει ο κύριος Ερντογάν πως η Ελλάδα δεν είναι εύκολη λεία.

(7). Να αποσταλεί επιστολή στην κυβέρνηση της Τουρκίας, στην οποία θα τονίζεται πως η πολεμική ισχύς της Ελλάδας δεν είναι αμελητέα και πως στην περίπτωση πολέμου, οι ελληνικές δυνάμεις θα προξενήσουμε στη γείτονα χώρα μεγάλη ζημία. Ως εκ τούτου θα πρέπει ο κ. Ερντογάν να αναλογιστεί, αν συμφέρει να ξεκινήσει έναν πόλεμο, για δευτερεύοντες λόγους. Το ότι θα υποστεί ούτως ή άλλως καταστροφές κι η Ελλάδα, είναι αναπόφευκτο, εφόσον θα είναι όχι η επιτιθέμενη, αλλά η αμυνόμενη χώρα.

Σε όλο αυτό το πλέγμα των ενεργειών η Τουρκία δεν μπορεί να μείνει απαθής και να αδιαφορήσει. Μάλλον, θα ζητήσει να καθίσουμε σ’ ένα τραπέζι για συζητήσουμε τη λύση του προβλήματος ή θα προωθήσει τις συναντήσεις για την περαιτέρω ανάπτυξη των προϋποθέσεων οικοδόμησης μέτρων εμπιστοσύνης.

Αυγερινός Θεόδωρος
Το Βήμα


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση