Η βεντάλια των τουρκικών διεκδικήσεων έναντι της Αθήνας

Η πρόσφατη ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις με αφορμή την ευθεία διεκδίκηση υφαλοκρηπίδας δυτικά του 28ου μεσημβρινού και την υπογραφή διμερούς μνημονίου συνεργασίας για την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών μεταξύ Τρίπολης και Άγκυρας αποτελεί το αποκορύφωμα των τουρκικών διεκδικήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Η ευθεία αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε θαλάσσιες ζώνες που βρίσκονται ακόμα και λίγα χιλιόμετρα από τα ελληνικά νησιά δεν είναι, ωστόσο, παρά ένα από τα πολλαπλά ζητήματα που η Άγκυρα θέτει σε μια ιδιαιτέρως επιβαρυμένη ατζέντα.

Τους τελευταίους μήνες η Αθήνα έχει έλθει αντιμέτωπη και με την εργαλειοποίηση του προσφυγικού και μεταναστευτικού από την Άγκυρα. Η κατακόρυφη αύξηση των ροών που ακολούθησε την περίοδο μετά τον Ιούνιο, έχει γίνει αντιληπτή από την Αθήνα ως ευθέως συνδεδεμένη με τις διμερείς απαιτήσεις που η Τουρκία αξιώνει από την Ελλάδα, κάτι που σταδιακά αντιλαμβάνεται και η Ευρώπη.

Η Άγκυρα αξιώνει, επίσης, την επιστροφή των οκτώ Τούρκων, πρώην στρατιωτικών, οι οποίοι έχουν λάβει άσυλο στην Ελλάδα. Σε αυτό το πλαίσιο, η Άγκυρα κατηγορεί την Αθήνα ότι υποθάλπει και την τρομοκρατία, αναφερόμενη κατά κύριο λόγο στους υποστηρικτές του ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν. Η Άγκυρα ανεβάζει αυτό τον αριθμό σε πάνω από 8.000 άτομα. Επιπλέον, η Άγκυρα κλιμακώνει διαρκώς και τη ρητορική πίεση σχετικά με τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, την οποία αναγνωρίζει ως τουρκική και καταπιεζόμενη από την Αθήνα. Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, η Άγκυρα συσχετίζει και ανόμοια ζητήματα, όπως είναι η ανέγερση τζαμιού έναντι της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.


Στη λίστα των μόνιμων τουρκικών διεκδικήσεων περιλαμβάνονται οι αποκαλούμενες «γκρίζες ζώνες», το θεώρημα που οδήγησε στην κρίση των Ιμίων το 1996, βάσει του οποίου τα νησιά που δεν κατονομάζονται στις συνθήκες που διέπουν το καθεστώς του Αιγαίου είναι αμφισβητούμενης κυριαρχίας. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται, βεβαίως, η αμφισβήτηση της ύπαρξης θαλάσσιων συνόρων στο Αιγαίο.

Η Άγκυρα απειλεί με πόλεμο (casus belli) εάν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της από τα 6 ναυτικά μίλια στα 12, κάτι που αποτελεί δικαίωμα που απορρέει από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας για την Αθήνα. Παράλληλα, η συντριπτική πλειονότητα των τουρκικών παραβιάσεων στον αέρα, γίνεται στο διάστημα ανάμεσα στα 6 και 10 ναυτικά μίλια, τα οποία αποτελούν και τα όρια του εθνικού εναέριου χώρου ήδη από τη δεκαετία του ’30.

Βασίλης Νέδος
Καθημερινή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση