Η συζήτηση που δεν γίνεται στα ελληνοτουρκικά

Πού θα δουλέψουν τα γεωτρύπανα; Ξέρουμε;
Εννιά σημεία για τις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις

Η ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι το τελευταίο διάστημα πρώτο θέμα. Οι τίτλοι είναι οι γνωστοί από παλιά: Προκαλεί η Τουρκία, διεθνής απομόνωση Ερντογάν, αυστηρό μήνυμα στην Άγκυρα από την ΕΕ, ομοψυχία και συναίνεση στα ελληνοτουρκικά. Και μετά; Μετά, αν στο μεταξύ δεν υπάρξει αποκλιμάκωση, μπορεί ένα τουρκικό ερευνητικό σκάφος να βρεθεί κάτω από την Κρήτη συνοδευόμενο από πολεμικά πλοία. Και τότε θα δοθεί αποφασιστική απάντηση από την ελληνική πλευρά -όλα τα κόμματα συμφωνούν- αλλά δεν είναι του παρόντος να το συζητήσουμε (τι ακριβώς σημαίνει) ούτε αυτό ούτε τα άλλα. Ποια είναι αυτά:

- Η Τουρκία πιέζει για να μας σύρει σε διμερή διάλογο με ορίζοντα τη συνεκμετάλλευση. Μάλιστα. Υπάρχουν υδρογονάνθρακες και πού; Για τι πλούτο συζητάμε μετά την εξόρυξη; Τι θα πάρουν οι εταιρείες που θα αναλάβουν και τι θα μείνει σε εμάς; Οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις ποιες είναι; Μήπως θα πλήξουν τον τουρισμό στον οποίο στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό το ελληνικό ΑΕΠ; Σε τι συνίσταται το εθνικό ενεργειακό σχέδιο; Πού θα δουλέψουν τα γεωτρύπανα; Ξέρουμε;

- Η ελληνική κοινή γνώμη δεν έχει ενημερωθεί ότι η παραπομπή της διαφοράς σχετικά με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στη Χάγη (που, τυπικά, είναι η ελληνική θέση) θα σημαίνει ότι θα συζητηθούν και τα «παρεμπίπτοντα ζητήματα» (εύρος χωρικών υδάτων και εναέριου χώρου, FIR κοκ).

- Η ελληνική κοινή γνώμη δεν έχει ενημερωθεί ότι το 2003 οι δύο χώρες είχαν φτάσει πολύ κοντά στη σύνταξη συνυποσχετικού για παραπομπή στη Χάγη. Και τότε, σύμφωνα με πληροφορίες που ποτέ δεν διαψεύστηκαν, η ελληνική πλευρά συζητούσε κλιμακωτό καθορισμό των χωρικών υδάτων από τα 6 ως τα 12 ναυτικά μίλια και ισοσκελισμό τους με το εύρος του εναέριου χώρου.


- Η ελληνική κοινή γνώμη δεν έχει ενημερωθεί ότι με βάση τη νομολογία της Χάγης δεν είναι βέβαιο ότι θα κερδίσουμε 100%, είναι πιθανό ότι η δικαίωσή μας θα είναι μερική και όχι καθολική.

- Άλλωστε, προσπεράσαμε με μεγάλη άνεση το γεγονός ότι ο Γκρούεφσκι κέρδισε όταν προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για το βέτο στο Βουκουρέστι (προκειμένου να εμποδιστεί η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας -τότε ΠΓΔΜ- στο ΝΑΤΟ). Αυτή την εθνική ήττα την απωθήσαμε, αν δεν την αρνηθήκαμε.

- Και ποιος ασχολείται με το ενδεχόμενο να ζητήσει κάποια στιγμή η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τη γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για τα ελληνοτουρκικά -όπως δικαιούται- εφόσον υπάρξει εκτροχιασμός στις διμερείς σχέσεις;

- Φυσικά και δεν ασχολούμαστε με το γεγονός ότι οι περισσότεροι Ευρωπαίοι εταίροι θεωρούν ότι ξεγελάστηκαν που δέχθηκαν την Κύπρο στην ΕΕ με τη δέσμευση επίλυσης του κυπριακού σε σύντομο διάστημα, αφού η διχοτόμηση παραμένει στο νησί και μάλιστα γίνονται εξορύξεις υδρογονανθράκων χωρίς να έχουν διασφαλιστεί τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων.

- Και συζητάμε για νέους εξοπλισμούς ενώ είμαστε ήδη η δέκατη στρατιωτική δύναμη στο ΝΑΤΟ (η μικρή και πρόσφατα χρεοκοπημένη μας χώρα!) και ενώ δημογραφικά η σύγκρισή μας με την Τουρκία είναι συντριπτική σε βάρος μας. Να γίνουμε Ισραήλ; Και αυτό θα συμβεί στην άμυνα αλλά την ίδια ώρα θα παραμένουμε χώρα με συρρικνούμενο και γηράσκοντα πληθυσμό;

- Μήπως ήταν περιττή και ανώφελη η περσινή εθνικιστική έξαρση για το μακεδονικό; Μήπως τα συλλαλητήρια με τις περικεφαλαίες συνέβαλαν στην ενίσχυση εθνικών ψευδαισθήσεων και λαϊκιστικών στερεοτύπων; Μήπως πρέπει να το ξαναδούμε όλο από την αρχή και να ευχαριστήσουμε τον Σταύρο Θεοδωράκη γιατί χωρίς την ψήφο του δεν θα πέρναγαν από τη Βουλή οι Πρέσπες (που ο ίδιος τις πλήρωσε ακριβά);

Αγγελική Σπανού
AthensVoice


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση