Από το χρηματιστήριο του 1999 στα ελληνοτουρκικά του 2019

Του Βασίλη Κοψαχείλη

Ορισμένες φορές οι κυβερνήσεις για να ξεφύγουν από ένα άμεσο πρόβλημα ή για να εξυπηρετήσουν έναν τακτικό σκοπό, καλλιεργούν αφηγήματα και εικόνες εφησυχασμού στο λαό.

Δεν είναι προνόμιο μόνο των Ελληνικών κυβερνήσεων! Παγκοσμίως, όλες σχεδόν οι κυβερνήσεις το έκαναν και θα συνεχίσουν να το κάνουν. Θα έλεγα ότι υπό προϋποθέσεις, δεν είναι κακό να κρατάς ψηλά την ψυχολογία του λαού σε κρίσιμες συγκυρίες, φτάνει εσύ ως κυβέρνηση να ασκείς υπεύθυνα τον ρόλο σου, δηλαδή να προστατεύεις το λαό και τα συμφέροντά του από κινδύνους και επιβουλές!

Για να γυρίσω στα δικά μας, ακόμη και ο δικτάτορας Μεταξάς είχε φροντίσει να καλύψει επιμελώς τον τορπιλισμό της Έλλης από τους Ιταλούς, ωστόσο παράλληλα είχε προετοιμάσει τη χώρα για τον επερχόμενο πόλεμο!

Δυστυχώς, η Ελληνική εμπειρία των τελευταίων 2 δεκαετιών διαφοροποιείται από τον κανόνα. Καλλιεργούνται αφηγήματα και εικόνες που λένε μισές αλήθειες σε ζητήματα αμιγώς στρατηγικής σημασίας για τη Χώρα και το λαό. Ο λαός εφησυχάζει, αλλά παράλληλα οι κυβερνήσεις, ενώ γνωρίζουν την πραγματικότητα, αντί να εργάζονται για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων, αντίθετα γίνονται και οι ίδιες θύματα των μύθων τους. Και ένα πρωί ξυπνάμε αιφνιδιασμένοι από τις εξελίξεις και ψάχνουμε να βρούμε αιτίες για να δικαιολογηθούμε και ραψωδούς να συγκινήσουν το παρασυμπαθητικό μας!
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς! Τις πολιτικές δηλώσεις για το χρηματιστήριο του 1999; Το κλίμα εφησυχασμού μπροστά στη λαίλαπα της κρίσης του 2009;

Που κατέληξαν τα κυβερνητικά αφηγήματα και οι ωραιοποιημένες εικόνες εκείνων των εποχών; Στην πρώτη περίπτωση κατέληξαν σε μια φούσκα, με τον κόσμο να χάνει τα λεφτά του. Στη δεύτερη περίπτωση κατέληξαν στο αδιέξοδο των μνημονίων, ώστε οι ξένοι «επενδυτές» να μην χρειάζεται να ανησυχούν για ένα νέο Ναυαρίνο προκειμένου να προστατεύσουν τις «επενδύσεις» τους στην επιπόλαιη Ελλάς!

Ζημιώθηκε η Χώρα; Στην πολιτική μετρά το αποτέλεσμα και όχι οι προθέσεις! Οπότε τα συμπεράσματα ανήκουν στους αναγνώστες και στον ιστορικό του μέλλοντος.


Τα ελληνοτουρκικά του 2019
Και ερχόμαστε στα τέλη του 2019, με την Τουρκία να παίζει με τη φωτιά στα Ελληνοτουρκικά – στην πραγματικότητα να έχουμε την Άγκυρα να παίζει με τις δικές της αξιώσεις και απειλές εναντίον μας και να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων σε όλα τα επίπεδα!
Αντί να αξιολογήσουμε τα νέα δεδομένα και να δούμε πως θα αντιδράσουμε σε όλα τα διαθέσιμα και πρόσφορα επίπεδα, επιλέξαμε για ακόμη μια φορά το κουκούλωμα πίσω από παλαιά αφηγήματα!
Ποια είναι αυτά; Ξεχωρίζω μόνο μερικά!

1. «Να τα βρούμε με την Τουρκία». Αυτή η συζήτηση θα είχε νόημα να την κάναμε περασμένες δεκαετίες. Τότε που Ελλάδα και Τουρκία ήταν συγκρίσιμες διεθνοπολιτικές οντότητες. Χωρίς την επιρροή των ξένων παραγόντων, είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε σχετικά έντιμες συζητήσεις.
Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά! Η Τουρκία έχει φύγει πολύ μπροστά και εμείς έχουμε πάει πολύ πίσω! Είναι αδύνατο να κάτσουμε σε ένα τραπέζι και να θεωρήσουμε ότι θα έχουμε περιθώρια σχετικά έντιμων συμβιβασμών. Θα μας σερβίρουν συμφωνίες αλά κάρτ και θα χρεωθούμε διπλωματικά τη ρετσινιά αν αποφασίσουμε να μην πάρουμε το μενού υποτέλειας που μας σερβίρουν.
Και να τα βρούμε με ποιόν; Με κάποιον που έχει θεσμοθετήσει ένα casus belli εναντίον των νόμιμων δικαιωμάτων μας όπως αυτά απορρέουν από το διεθνές εθιμικό δίκαιο; Θα έπρεπε να αποτελεί τη βάση κάθε προοπτικής στα Ελληνοτουρκικά η απαίτησή μας να αρθεί το casus belli χωρίς καμία υποχώρηση, συμφωνία ή έκπτωση από τη δική μας πλευρά σε αυτό το ζήτημα!

2. «Η Τουρκία έχει δικαιώματα και θα πρέπει να δούμε την προοπτική της συνεκμετάλλευσης πόρων μαζί της». Οι Διεθνείς Σχέσεις είναι επιστήμη με Αρχές βαθιά ριζωμένες και καταξιωμένες στην Ιστορία. Βασικότερη Αρχή όλων είναι ότι ζούμε σε ένα άναρχο διεθνές περιβάλλον και ότι κάθε κράτος είναι υποχρεωμένο να αυξάνει την ισχύ του, ώστε να διαπραγματεύεται τα συμφέροντά του από θέση ισχύος και να μην εκχωρεί τίποτα στον αντίπαλο δίχως να εισπράττει υψηλό τίμημα! Και οι σύγχρονοι μάνατζερ το ίδιο λένε!
Πριν ξεκινήσουμε την όποια διαπραγμάτευση με την Τουρκία, αρχίζουμε την συζήτηση από το τελικό σημείο που είμαστε διατεθειμένοι να υποχωρήσουμε. Ή μήπως ο πήχης είναι πιο κάτω;
Ακόμη και αν η Τουρκία έχει δικαιώματα, ακόμη και αν στη σκέψη μας υπάρχει η προοπτική συνεκμετάλλευσης, πολύ απλά δεν το λέμε, δεν της το αναγνωρίζουμε, δεν το φωνάζουμε. Την υποχρεώνουμε να πληρώσει, αν το θέλει αυτό!

3. «Η σύμμαχοι μας στήριξαν πλήρως και η Τουρκία είναι απομονωμένη». Μάλλον δεν ξέρουμε να διαβάζουμε τη γλώσσα της Διπλωματίας, αν πραγματικά πιστεύουμε κάτι τέτοιο. Οι σύμμαχοι έχουν ενοχληθεί από την σημερινή ηγεσία της Τουρκίας και όχι από την τουρκική στρατηγική που είναι αυτή που πραγματικά απειλεί τα συμφέροντά μας! Αν προσέξουμε και αναλύσουμε καλύτερα τις δηλώσεις και τις συζητήσεις που γίνονται, θα δούμε ότι αυτό είναι φανερό και ξεκάθαρο. Οι σύμμαχοι θέλουν να τελειώνουν με τον υπερφίαλο Ερντογάν, δεν τους αφορά η αναθεωρητική στρατηγική της Τουρκίας. Αυτή αποτελεί δικό μας πρόβλημα και γι αυτό μας νουθετούν να τα βρούμε!

Αντί επιλόγου…

Η κινήσεις της Τουρκίας με την Λιβύη μας αιφνιδίασαν για ακόμη μια φορά! Το να πετάμε τη μπάλα στην εξέδρα επειδή αιφνιδιαστήκαμε δεν αποτελεί σε κάθε περίπτωση σοβαρή αντιμετώπιση. Πρέπει να μάθουμε από τα λάθη μας και να αρχίζουμε σιγά – σιγά να παλεύουμε με αλήθειες και με την πραγματικότητα.

Ο Ελληνικός λαός είναι αρκετά ώριμος να καταλάβει, φτάνει να του μιλήσει κανείς με τη γλώσσα της αλήθειας και να του εξηγήσει τις επιλογές του. Και οι επιλογές δεν είναι μόνο το «άσπρο» ή το «μαύρο». Η εργαλειοθήκη της Στρατηγικής είναι πλούσια και με πολλά παραδείγματα προς αξιοποίηση!

Και μια προειδοποίηση προς το πολιτικό μας σύστημα! Μετά από δέκα χρόνια Μνημονίων και σωρείας λαθών στη διαχείριση της τύχης της Χώρας, δεν έχουμε την πολυτέλεια να καταρρεύσουμε!
Η Συμφωνία των Πρεσπών προκάλεσε σοβαρές ρηγματώσεις στο πολιτικό μας σύστημα. Κάποιοι ήδη κάνουν λόγο ότι οι «Πρέσπες» ήταν δοκιμή. Τα Ελληνοτουρκικά δεν είναι Μακεδονικό, χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω τη σημασία του δεύτερου. Μια συμφωνία υποτέλειας προς την Τουρκία θα προκαλούσε την κατάρρευση του σημερινού πολιτικού μας συστήματος!

Η διαχείριση της κατάστασης με την Τουρκία αφορά συνολικά το μέλλον της Ελλάδας!

* Ο Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος
Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση