Να γελάς ή να κλαις με όσα συμβαίνουν στην πολιτική σκηνή;

Οι προοπτικές ανάπτυξης των γειτονικών χωρών είναι ευοίωνες και τα στοιχεία δείχνουν ότι δεν θα αργήσει η εποχή, που η Ελλάδα θα είναι ουραγός

Όσα συμβαίνουν τώρα στην πολιτική σκηνή της χώρας μας, βεβαιώνουν δυστυχώς ότι δεν μπορέσαμε να ξεφύγουμε από τη βαλκανική νοοτροπία, μιας χώρας που είχε στην διάθεσή της όλα τα εχέγγυα να εκτιναχτεί -ιδιαιτέρως κατά την περίοδο προετοιμασίας και τελέσεως των Ολυμπιακών αγώνων- αλλά κατάντησε να συναγωνίζεται τις βαλκανικές χώρες.

Μάλιστα δε, οι προοπτικές ανάπτυξης των γειτονικών χωρών είναι ευοίωνες και τα στοιχεία δείχνουν ότι δεν θα αργήσει η εποχή, που η Ελλάδα θα είναι ουραγός. Άλλωστε, η διεθνής Έκθεση ήταν σαφής: Το 2040 θα βρεθούμε στο επίπεδο που ήμασταν το 2007. Έως τότε, οι βαλκανικές χώρες θα βρεθούν πολύ μπροστά.

Το πρόβλημά μας, μπορεί τώρα να διακρίνεται ξεκάθαρο, αλλά η έναρξή του τοποθετείται προ ετών, όταν οι αστικές κυβερνήσεις αντί να αντισταθούν στις έξαλλες και αντιδημοκρατικές ενέργειες της Αριστεράς, συναγωνίζονταν ποια θα φανεί περισσότερο "προοδευτική". Και προκειμένου να διατηρηθεί η δήθεν "εργασιακή ειρήνη", επιδίδονταν σε παντός είδους παροχές στην Αριστερά - οικονομικές, πολιτιστικές, πολιτικές.

Και φθάσαμε σήμερα, σε σημείο όπου ο δικομματισμός άλλαξε μορφή. Δεν πρόκειται πλέον περί εναλλαγής δύο αστικών κομμάτων, αλλά περί ανταγωνιστών με παντελώς διαφορετική νοοτροπία. Η Ν.Δ. φιλοδοξεί να καταστεί σύγχρονο δυτικό κοινοβουλευτικό κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ με σαφείς αντικοινοβουλευτικές προθέσεις, καταγεγραμμένες και επαναλαμβανόμενες.


Το αστικό κόμμα, όπως κάθε ανάλογο, είναι λογικό να εντάσσει την πολιτική του στη φιλοσοφία των δυτικών κρατών, το κόμμα της Αριστεράς απεναντίας με λόγους και πράξεις έχει στρέψει την προσοχή του αποκλειστικώς στην ενδυνάμωση του κόμματος και δι’ αυτού στην άλωση του κομματικού μηχανισμού.

Και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει στο μέλλον η Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση, με σαφώς υπεραυξημένα τα ποσοστά του 3% γύρω από τα οποία περιφερόταν επί δεκαετίες, δεν πρόκειται να επιτρέψει τη λήψη ωφέλιμου μέτρου για τον ελληνικό λαό. Το έπραττε με το 3% δεν θα το πράξει με ένα ποσοστό γύρω στο 20%;

Τα στελέχη της Αριστεράς, δεν διστάζουν να ψηφίζουν ό,τιδήποτε τους φέρει η κυβέρνηση, εντελώς αντίθετο με τις ιδεολογικές πεποιθήσεις που εκφράζουν. Στο εσωτερικό η κυβέρνηση "πουλά" αριστεροσύνη, εις βάρος του ελληνικού τρόπου ζωής που διατηρήθηκε επί χιλιετίες, και δίνει το άλλοθι στα "προοδευτικά" στελέχη της, να ψηφίζουν όλο το προηγούμενο διάστημα χωρίς διαρροές τα κάθε φορά επώδυνα μέτρα του 3ου Μνημονίου.

Το επιχείρημα είναι απλό. «Δεν συμφωνούμε με το Μνημόνιο, αλλά το εφαρμόζουμε για να σώσουμε τη χώρα», εμπλουτίσθηκε με το ότι «παρά τις δύσκολες συνθήκες εμείς φροντίζουμε τους φτωχότερους». Αυτό βγαίνει προς τα έξω. Στο εσωτερικό του κόμματος, το επιχείρημα είναι «να διατηρηθούμε στην εξουσία, ώσπου να εδραιωθούμε σ’ αυτήν, και μετά θα εφαρμόσουμε την πολιτική μας». Και αυτό επιδιώκουν στην πραγματικότητα.

Παραλλήλως, ο ΣΥΡΙΖΑ στρέφει την προσοχή στους νεόπτωχους, όπου με επικοινωνιακά τεχνάσματα τους διαχωρίζει από τους υπόλοιπους Έλληνες, για να αποκτήσει δεξαμενή ψηφοφόρων, αλλά και προς τους δημοσίους υπαλλήλους. Η μια κυρία του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι «εμάς μας ψηφίζουν οι δημόσιοι υπάλληλοι», άλλη κυρία είχε πει «εμάς μας ψηφίζουν οι φτωχοί».

Πρόκειται επομένως περί συνειδητής διχαστικής πολιτικής, πάντοτε εφαρμοζόμενης από τα κόμματα της Αριστεράς, ώστε να διατηρούν εσαεί έναν υπολογίσιμο αριθμό ψηφοφόρων.
Με αυτά και πολλά άλλα, πώς μπορεί να είναι κάποιος αισιόδοξος ότι μπορεί να ωφεληθεί ο ελληνικός λαός; Εκτός και εάν η πολιτική της γκαζόζας εξελιχθεί σε κάτι πιο ευγενές.

Ο Μακεδών
Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση