Η αποστολή του Αλέξη στην Τουρκία είναι καταδικασμένη να αποτύχει…

“Mission Impossible”

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Αν αναλύσει κανείς με σοβαρότητα και χωρίς αντιπολιτευτικό τόνο, την επικείμενη επίσκεψη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην Τουρκία και τις συζητήσεις που θα έχει με τον ισλαμιστή ηγέτη της, Ταγίπ Ερντογάν, θα καταλήξει εύκολα σε ένα συμπέρασμα, που δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει:

Στο μόνο θέμα που συμφωνούν οι ηγέτες της Ελλάδας και της Τουρκίας, είναι η ανάγκη να προστατευθεί ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Νικολάς Μαδούρο, από τους «ιμπεριαλιστές» της Ουάσιγκτον. Σε όλα τα άλλα θέματα, ο κ. Τσίπρας και ο κ. Ερντογάν διαφωνούν. Είναι τραγικό πάντως, ότι τους ενώνει μία χώρα, όπου οι δημοκρατικές διαδικασίες δεν γίνονται σεβαστές από κανένα. Είτε είναι ο Μαδούρο, είτε είναι ο αντίπαλος του και εκλεκτός του Λευκού Οίκου…

Παίρνοντας ένα-ένα τα ζητήματα που απασχολούν και ενδιαφέρουν την Ελλάδα, ο καθένας διαπιστώνει χωρίς δυσκολία ότι η Τουρκία βρίσκεται απέναντι σε όλα. Ξεκινώντας από τα ελληνικά εθνικά θέματα, βλέπουμε ότι οι δύο χώρες και οι ηγέτες τους, δεν συμφωνούν. Οι αξιώσεις της γειτονικής χώρας είναι απαράδεκτες και είναι αδύνατον να γίνουν αποδεκτές από οποιονδήποτε Έλληνα ηγέτη. Όποιος τις δεχθεί θα ψάχνει χώρα για να φύγει…

Στο Αιγαίο, στην Κύπρο και την κυπριακή ΑΟΖ, η Τουρκία αυξάνει την ένταση και δείχνει ότι δεν έχει πρόβλημα να προκαλέσει πολεμικό επεισόδιο.

Την ίδια στιγμή δεν επιτρέπει στους Αλβανούς να επιλύσουν τα ανοικτά θέματα με την Ελλάδα και ενώ η ελληνοαλβανική συμφωνία ήταν πολύ κοντά.

Και στο Σκοπιανό, το οποίο έπρεπε να κερδηθεί διότι η Ελλάδα -για πρώτη φορά- είχε την υποστήριξη της Αμερικής, η Τουρκία συμφωνεί με τους Σκοπιανούς εθνικιστές ότι η χώρα πρέπει να λέγεται «Μακεδονία».


Είναι αυτοί οι λόγοι, και πολλοί άλλοι βέβαια, οι οποίοι μας αναγκάζουν να αναρωτηθούμε «τι γυρεύει ο Αλέξης Τσίπρας στο τουρκικό παλάτι (και παζάρι)»… Υπάρχει η παραμικρή δυνατότητα να πείσει ο Έλληνας πρωθυπουργός τον Ταγίπ Ερντογάν για να τερματίσει την πολιτική των προκλήσεων και του εθνικιστικού παροξυσμού; Γιατί δεν τα κατάφερε τις προηγούμενες φορές και θα μπορέσει τώρα;

Δυστυχώς μερικοί άνθρωποι τρέφουν αυταπάτες. Ξέχασαν ότι με άνωθεν εντολή οι Τούρκοι παρενόχλησαν και το ελικόπτερο που μετέφερε τον κ. Τσίπρα σε νησί των Δωδεκανήσων. Και δεν σκέφθηκαν οι μπουντουλάδες του Ερντογάν ότι υπήρχε μία μεγάλη πιθανότητα να πέσει το ελικόπτερο στη θάλασσα…

Οι συνομιλίες με ηγέτες όπως ο Ερντογάν δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός, διότι στην ουσία αυτοδεσμεύεσαι εσύ και ο πρόεδρος της Τουρκίας συνεχίζει το «θεάρεστο» έργο του εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου. Αναρωτήθηκα πολλές φορές ποιο ήταν το κέρδος της χώρας μας από τις κατά καιρούς συναντήσεις των Ελλήνων και των Τούρκων ηγετών. Η επιθετικότητα είναι μία καθημερινότητα και φοβάμαι πως θα τερματιστεί μετά από ένα ακραίο πολεμικό επεισόδιο.

Το γεγονός ότι η Ελλάδα φοβήθηκε και δεν έστειλε πολεμικά πλοία στα Ίμια, προκαλεί ανησυχία. Η ιστορία έδειξε ότι η Ελλάδα δεν έχασε όταν δεν υποχώρησε. Ακόμα και στην Κύπρο το 1974, όταν το νησί έμεινε αβοήθητο προδομένο από την «Μητέρα Πατρίδα», οι Τούρκοι χρειάστηκαν σχεδόν ένα μήνα για να νικήσουν τους λίγους Ελληνοκύπριους, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν άοπλοι.

Οι πληροφορίες ομιλούν για μία αμυδρή πιθανότητα να ξεκινήσουν συζητήσεις -δεν θα έλεγα διαπραγματεύσεις- που θα αφορούν τρόπους «απεμπλοκής» από την «πολεμική» κατάσταση που συντηρούν οι Τούρκοι. Εάν η Ελλάδα εισέλθει σε τέτοιου είδους συζητήσεις, θα παίξει το παιγνίδι του Ερντογάν και μάλιστα στο γήπεδο του.
Η Τουρκία διεκδικεί και συνδυάζει τις διεκδικήσεις με προκλήσεις και απειλές, για να αναγκάσει αυτούς που στοχεύει να συζητήσουν για θέματα που αφορούν την εθνική τους κυριαρχία. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει κανένα απολύτως λόγο να καθίσει σε ένα διαπραγματευτικό τραπέζι όπου θα συνομιλεί με την Τουρκία για το Αιγαίο, την Θράκη και την Κύπρο. Θα φύγει από το τραπέζι και θα είναι η χαμένη.

Τις τελευταίες ημέρες οι σχέσεις της Τουρκίας και των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν εισέλθει σε νέα περίοδο κρίσης με αφορμή τις ανάρμοστες οικονομικές σχέσεις του κ. Ερντογάν με τον Νικολάς Μαδούρο.

Στην Ουάσιγκτον πιστεύουν πως ο πρόεδρος της Τουρκίας εξυπηρετεί τον Μαδούρο που πουλά τον χρυσό του μέσω της Άγκυρας στην Τεχεράνη. Λέγεται πως ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, Τζον Μπόλτον έχει εισηγηθεί ένα πακέτο κυρώσεων για τις χώρες που εξυπηρετούν το καθεστώς του Μαδούρο. Στον κατάλογο αυτών των χωρών δεν είναι μόνο η προβληματική Τουρκία.

Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να προσέξει. Είναι ανάγκη να προφυλάξει τη χώρα, όχι τον ΣΥΡΙΖΑ και να αποφύγει την παγίδα που πιθανότατα θα του στήσει ο Ερντογάν για τη Βενεζουέλα. Οι σχέσεις της Αμερικής με συγκεκριμένες χώρες, θα δεινοπαθήσουν με αφορμή την υποστήριξη τους στη Βενεζουέλα. Οι Αμερικανοί μετρούν τους φίλους τους αυτή την περίοδο και έχει σημασία ότι η συγκεκριμένη χώρα, η Βενεζουέλα, βρίσκεται στην ευρύτερη γειτονιά της Αμερικής, στην Λατινική Αμερική. Οπότε η πρόκληση του Ερντογάν στον Τραμπ, σε συνεργασία με τη Μόσχα και την Τεχεράνη, λαμβάνει άλλες διαστάσεις.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει καμία απολύτως δουλειά να αναμειχθεί στον καυγά των ελεφάντων. Διότι ως γνωστόν σε αυτού του είδους τους καυγάδες την πληρώνουν πάντα οι αδύνατοι.

Δεν είχε κανένα λόγο να επισκεφθεί την Τουρκία ο πρωθυπουργός της Ελλάδας. Διότι κάλλιστα θα μπορούσε να μείνει στην ιστορία ως η συνάντηση κατά την οποία το μοναδικό σημείο συμφωνίας αφορούσε ένα ηγέτη, τον Νικολάς Μαδούρο, τον οποίο έχει απορρίψει ο λαός του…

HellasJournal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση