Σλαμούρα, Ερντογάν και εγχώριο "σύστημα"

Η «στενόχωρη» σύγκριση των Βρετανών, παραμονές του Παγκοσμίου Πολέμου, και της σημερινής Ελλάδας

Από τον Αλκιβιάκη Κ. Κεφαλά

Τα δραματικά γεγονότα μεταξύ του Μαΐου του 1940, όταν ανέλαβε πρωθυπουργός της Βρετανίας ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, και της επιτυχούς εκκένωσης της Δουνκέρκης τον Ιούνιο του ίδιου έτους περιγράφονται στην κινηματογραφική ταινία του Τζο Ράιτ «Η πιο σκοτεινή ώρα». Ο θεατής κυριολεκτικά καθηλώνεται βυθισμένος σε ένα λουτρό ποικίλων συναισθημάτων μετά τη συνειρμική σύγκριση του πολιτικού αναστήματος του Βρετανού ηγέτη με αυτό των σπιθαμιαίων πολιτικών ηγετών της Ελλάδας. Το πολιτικό μήνυμα της ταινίας εκπεμπόμενο μέσα από τη φράση του Τσόρτσιλ «Οι αντιστασιακοί λαοί ακόμα και αν ηττηθούν ανακάμπτουν δυνατότεροι, ενώ οι υποκύπτοντες αμαχητί στη βία είναι καταδικασμένοι να εξαφανιστούν ιστορικά» δεν φαίνεται να προβληματίζει τους πολιτικούς της χώρας μας.

Ο λόγος είναι ότι οι τελευταίοι δεν μπορούν να αντισταθούν στη δύναμη της εξουσίας, επειδή κατ’ επιταγήν των Γερμανών νομιμοποιούν την καταστροφή της εθνικής οικονομίας, τη θεσμοθετημένη ληστεία του λαού καθώς και τη μεταφορά των περιουσιακών στοιχείων του στους ξένους δανειστές.

Δεν μπορεί επίσης ο νους να αποφύγει τη σύγκριση με τις σημερινές πολιτικές καταστάσεις, όταν ο Βρετανός ηγέτης επισκέπτεται μόνος του το μετρό του Λονδίνου, μετά την προτροπή του βασιλέως, ώστε να αφουγκραστεί άμεσα τον βρετανικό λαό για να κρίνει αν θα πρέπει να διαλέξει τον συμβιβασμό ή τον πόλεμο.
Η στιγμή είναι αιώνια, όταν στην ερώτηση του πρωθυπουργού το σύνολο των έκπληκτων Βρετανών επιβατών του συρμού επιλέγει αυθόρμητα τον πόλεμο αντί ενός ταπεινωτικού συμβιβασμού με τη Γερμανία.
Σε αντίθεση με την ηρωική στάση της Βρετανίας και της Ελλάδας τις δύσκολες στιγμές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σήμερα στην πατρίδα μας το σύνολο του πολιτικού συστήματος εξουσίας όχι μόνο είναι ενδοτικό και φοβικό απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα αλλά δεν διστάζει να υποκύψει ακόμα και στις διεκδικήσεις των ναρκεμπόρων της Αλβανίας και των πλαστογράφων της Ιστορίας από τα Σκόπια.

Το πολιτικό σύστημα, επειδή θεωρεί ότι θα επιβιώσει και θα διατηρήσει ατιμωρητί τα προνόμια της εξουσίας του στο μέλλον, όχι μόνο άφησε άοπλη τη χώρα έναντι των επιθετικών γειτόνων της, αλλά συνεχίζει να υποσκάπτει και να δυναμιτίζει το πάλαι ποτέ συλλογικό και ατομικό αντιστασιακό, πολεμικό και επιθετικό πνεύμα του ελληνικού λαού μέσω της καθεστωτικής εφαρμογής ενός συνεχούς προπαγανδιστικού ιδεολογικού σφυροκοπήματος εθνικής αποδόμησης, με την αρωγή των ολιγαρχών που ελέγχουν τα ΜΜΕ, τα οποία αποδομούν τη συλλογική διανοητική κατάσταση του έθνους.

Η στάση του πολιτικού συστήματος εξουσίας απέναντι στους κινδύνους εξ Ανατολών ευλόγως γεννά το ερώτημα της αποτελεσματικής υπεράσπισης της πατρίδας, επειδή έχει εμβολιάσει το σύνολο του λαού με το «σύνδρομο της Στοκχόλμης», ένθα το θύμα δικαιολογεί τον θύτη, που αποτελεί το πρώτο στάδιο της «σαλαμουροποίησης», κατά Ερντογάν.

Ο πολίτης σήμερα όχι μόνο δεν αντιδρά στη ληστεία των περιουσιακών στοιχείων του και στη λεηλασία της ζωής του, αλλά εξακολουθεί να παραμένει πολιτικά εγκλωβισμένος σε ένα διπολικό σύστημα εξουσίας, που τον στέλνει στα νοσοκομεία για να πεθάνει, του στερεί τα μέσα βιοπορισμού, του δημεύει την περιουσία, ενώ διώχνει τα παιδιά του στο εξωτερικό για να τα αντικαταστήσει με μουσουλμάνους εποίκους. Πώς είναι δυνατόν ο πολίτης να αντισταθεί στη βία ενός εξωτερικού εισβολέα, όταν έχει προγραμματιστεί πολιτικά να μην απαιτεί να περιοριστούν η βία και η καθημερινή θεσμοθετημένη εγκληματικότητα που διαλύει τη ζωή του;

Πώς είναι δυνατόν η χώρα να είναι σε θέση να αντισταθεί την κρίσιμη ώρα, όταν η πολιτική ηγεσία δηλώνει ότι είναι δικαίωμα του καθενός να καίει την ελληνική σημαία, ότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα, ότι τις σημαίες τις παίρνει ο άνεμος, ότι οι Ελληνες μπορούν να μοιραστούν την Ιστορία τους με άλλους λαούς, ότι δεν διεκδικούμε τίποτε όταν οι άλλοι διεκδικούν ακόμα και τις ζωές μας;
Ποια σύνορα θα κληθεί να υπερασπίσει ο πολίτης, όταν το πολιτικό σύστημα τα έχει καταργήσει καθ’ υπόδειξη της Γερμανίας, επειδή ο κάθε αλλοδαπός έποικος καλείται ελεύθερα να εισέλθει στη χώρα, αλλά δεν μπορεί να εξέλθει προτού του χορηγηθούν επίδομα στέγασης, επιβίωσης, δωρεάν μετακίνηση και ψυχαγωγία;

Ο πρόεδρος Ερντογάν μάλλον έρχεται δεύτερος και καταϊδρωμένος στην επιθυμία του να «παστοποιήσει τους Ελληνες» και να τους διατηρήσει στη «σαλαμούρα», επειδή οι τελευταίοι έχουν ήδη «παστοποιηθεί» και συντηρούνται προ πολλού στην «άλμη» από το εγχώριο πολιτικό σύστημα εξουσίας, ώστε να εξασφαλίζουν στις οικογένειές τους, στους φίλους και στις φιλενάδες τους το απόλυτο «ευ ζην» σε πάρα πολύ δύσκολες εποχές για όλους τους άλλους.

* Ο Αλκιβιάδης Κεφαλάς είναι Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση